Dz. 1756 |
Córko moja, czy wyczerpałaś temat ci podany? To ci podam nowe słowa. — Odpowiedziałam: O Majestacie nieogarniony, wieczności mi będzie za mało, aby Cię poznać… Jednak miłość moja ku Tobie spotęgowała się. Jako wdzięczność składam serce swoje pod stopy Twe, jako pączek róży, niech woń jego zachwyca Twe Boskie Serce teraz i w wieczności… Co za raj w duszy, gdy serce czuje, że jest przez Boga tak bardzo kochane… |
Licencja Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia 2009 Pełny tekst „Dzienniczka” na stronie: www.faustyna.pl