| Dz. 969 |
+ Dziś medytację poszłam odprawić przed Najświętszym Sakramentem 290. Jak się zbliżyłam do ołtarza, obecność Boża przeniknęła duszę moją, zostałam pogrążona w oceanie Jego Bóstwa i powiedział mi Jezus: Córko moja, wszystko, co istnieje, twoim jest. — I odpowiedziałam Panu: Niczego nie żąda serce moje, tylko Ciebie jednego, o Skarbie serca mojego; za wszystkie dary, które mi dajesz, dziękuję Ci, o Panie, ale ja żądam tylko Serca Twego. Choć wielkie są niebiosa, niczym są dla mnie bez Ciebie; Ty dobrze wiesz, o Jezu, że ustawicznie omdlewam z tęsknoty za Tobą — Wiedz o tym, córko moja, że co inne dusze dostąpią [w] wieczności, ty już teraz tego kosztujesz. — I nagle dusza moja została zalana światłem poznania Boga. |
Licencja Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia 2009 Pełny tekst „Dzienniczka” na stronie: www.faustyna.pl
