PIEŚŃ PIERWSZA (Pnp 1,1-2,7)

Pieśń nad Pieśniami Salomona

OBLUBIENICA:
Niech mnie ucałuje pocałunkami swych ust!
Bo miłość twa przedniejsza od wina.
Woń twych pachnideł słodka,
olejek rozlany – imię twe,
dlatego miłują cię dziewczęta.
Pociągnij mnie za sobą! Pobiegnijmy!
Wprowadź mnie, królu, w twe komnaty!
Cieszyć się będziemy i weselić tobą,
i sławić twą miłość nad wino;
[jakże] słusznie cię miłują!
Śniada jestem, lecz piękna,
córki jerozolimskie,
jak namioty Kedaru,
jak zasłony Szalma.
Nie patrzcie na mnie, żem śniada,
że mnie spaliło słońce.
Synowie mej matki rozgniewali się na mnie,
postawili mnie na straży winnic:
a ja mej własnej winnicy nie ustrzegłam.
O ty, którego miłuje dusza moja,
wskaż mi, gdzie pasiesz swe stada,
gdzie dajesz im spocząć w południe,
abym się nie błąkała
wśród stad twych towarzyszy.

CHÓR:
Jeśli nie wiesz, o najpiękniejsza z niewiast,
pójdź za śladami trzód
i paś koźlęta twe
przy szałasach pasterzy.

OBLUBIENIEC:
Do zaprzęgu faraona
przyrównam cię, przyjaciółko moja.
Śliczne są lica twe wśród wisiorków,
szyja twa wśród korali.
Wisiorki zrobimy ci złote
z kuleczkami ze srebra.

OBLUBIENICA:
Gdy król wśród biesiadników przebywa,
nard mój rozsiewa woń swoją.
Mój miły jest mi woreczkiem mirry
wśród piersi mych położonym.
Gronem henny jest mi umiłowany mój
w winnicach Engaddi.

OBLUBIENIEC:
O jak piękna jesteś, przyjaciółko moja,
jak piękna,
oczy twe jak gołębice!

OBLUBIENICA:
Zaiste piękny jesteś, miły mój,
o jakże uroczy!
Łoże nasze z zieleni.

OBLUBIENIEC:
Belkami domu naszego są cedry,
a cyprysy ścianami.

OBLUBIENICA:

Jam narcyz Saronu,
lilia dolin.

OBLUBIENIEC:

Jak lilia pośród cierni,
tak przyjaciółka ma pośród dziewcząt.

OBLUBIENICA:
Jak jabłoń wśród drzew leśnych,
tak ukochany mój wśród młodzieńców.
W upragnionym jego cieniu usiadłam,
a owoc jego słodki memu podniebieniu.
Wprowadził mnie do domu wina,
i sztandarem jego nade mną jest miłość.
Posilcie mnie plackami z rodzynek,
wzmocnijcie mnie jabłkami,
bo chora jestem z miłości.
Lewa jego ręka pod głową moją,
a prawica jego obejmuje mnie.

OBLUBIENIEC:
Zaklinam was, córki jerozolimskie,
na gazele, na łanie pól:
Nie budźcie ze snu, nie rozbudzajcie ukochanej,
póki nie zechce sama.

Komentarz: Jesteś duszo umiłowaną Boga. Jesteś Mu oblubienicą najdroższą. Dlatego On zdobić ciebie będzie w klejnoty cnót. Dlatego będzie wprowadzać ciebie do swej komnaty weselnej. Dusza twoja weselić się będzie już tu na ziemi i świętować miłość Boga. Już tu na ziemi da jej kosztować swojej miłości z Jego kielicha. Już tu na ziemi otacza ją swym ramieniem i wprowadza w swoje przedsionki. O, niech pozna woń Bożej miłości. Niech się nią nasyci i upoi.

Jakże piękna jesteś duszo, przyjaciółko Boga. On da ci poznać potęgę swego Słowa. Da poznać moc swej miłości. Uczyni ciebie swoją małżonką, abyś wraz z Nim osiągnęła tron Boga. A choć jest z drzewa i gwoździe w nim tkwią, to wyróżnieniem wielkim jest dla duszy Jego wybranej zawisnąć na nim. Tronem, bowiem tym jest Krzyż. I na Krzyż Bóg pragnie ciebie wprowadzić.

O miłości Boga! Najmilsza, ukochana. Nie lękaj się, bowiem pod dachem Jego jesteś, pod skrzydłami Bożymi. Jego imię wypowiadają wszyscy Aniołowie. Jego imię wielbią, czczą i służą Mu. Wśród trąb weselnych i okrzyków radości wstąp przyjaciółko Boga do pałacu swego Króla. Przyjdź przystrojona w szaty godowe, którymi są miłość i oddanie. Przyjdź przyozdobiona w czystość i pokorę, przyjdź, aby Oblubieniec twojej duszy zawiesił na szyi twojej świętość.

Tak przybraną, wprowadzi ciebie na Krzyż. Aby na nim ofiarować ci różę męczeństwa. O, miła Boga! O, umiłowana duszo! Córo królewska! Niech Bóg błogosławi ciebie. Błogosławi tobie. A Jego błogosławieństwo niczym woal niech okrywa ciebie całą. Ono strzeże ciebie. Ono chroni przed zakusami przeciwników. Jest im ostrzeżeniem, by nie ważyli się tknąć ciebie, bowiem Jego jesteś na zawsze. Do Niego należysz. On twoim Panem, Małżonkiem, Oblubieńcem. On Królem, Władcą i Umiłowanym twoim. On Stwórcą twoim i Dawcą życia. On Duchem, który obejmuje wszystko, On Miłością, która wszystko przenika. On Prawdą, która stwarza i buduje, On Poznaniem, dawcą mądrości. Niech błogosławi ciebie miła Boga. Niech błogosławi ciebie przyjaciółko Boga. Niech błogosławi ciebie duszo umiłowana.