Adoracja Najświętszego Sakramentu – 6

Panie nasz! Nasze serca skąpane są w Twojej miłości. Doświadczamy jej i zachwycamy się nią. Choć chcielibyśmy Cię uwielbić, podziękować, nie znajdujemy słów, którymi moglibyśmy to uczynić. Wszystko jest niewystarczające, wszystko jest niczym wobec Twej miłości. Żadne słowo nie jest w stanie oddać jej piękna i wielkości, żadne nie może wyrazić dla niej uwielbienia. Twoja miłość przerasta wszystko. Jest nieskończona, tak zadziwiająca. Wszelkie słowo zamiera na ustach. Nasze serca klęcząc przed Tobą, drżą. Chcielibyśmy Ci dziękować, wielbić, a możemy jedynie drżeć ze wzruszenia i zachwytu. Pokornie skłaniamy się do ziemi, choć samą postawą oddając Tobie cześć.

***

Jesteś, nasz Boże, Cudem nad cudami, Pięknością niestworzoną. Jesteś Światłem, które budzi nadzieję, Słodyczą. Nasze serca rozkoszują się Tobą. Jesteś, a Twoja obecność zachwyca i porusza. Twoja miłość, Boże, sprawia, że oczy napełniają się łzami, ale to łzy miłości, radości, wzruszenia. Pragniemy Ciebie wielbić. Daj swojego Ducha, abyśmy mogli czynić to lepiej, by to On w nas wielbił, śpiewał i wysławiał imię Boga. Udziel swego Ducha, by nasze serca oderwały się od ziemi, od tego co tutaj nas trzyma tak mocno, byśmy wraz z aniołami i świętymi uwielbiali Ciebie. Daj swojego Ducha, Panie!

***

Cudowny jesteś, Boże! Napełniasz nasze serca miłością, a gdy pragniemy Tobie za nią dziękować, wypełniasz tym dziękczynieniem. To przynosi nam radość. Wszystko czynisz, wszystko dajesz. Jak to dobrze, Panie, że wiesz o nas wszystko, również to, że sami nie jesteśmy zdolni do niczego. Dajesz więc słowa modlitwy, wkładasz pieśń w nasze usta, porywasz serca, dusze rozświetlasz – czynisz wszystko. Pragniemy całym życiem Tobie dziękować. Przez całe życie chcemy Ciebie kochać. Chcielibyśmy wypełnić każdy Twój nakaz, spełnić każdą prośbę. Wiemy, że wystarczy, iż wyrazimy to pragnienie, a Ty zrealizujesz w nas wszystko, czego pragniesz. I znowu możemy tylko za to dziękować i wielbić Ciebie.

***

 Niech będą więc uwielbione wszystkie Dzieła Boże, niech będzie uwielbione całe stworzenie powstałe z Twojej miłości. Bądź uwielbiony we wszystkim, co mogą oglądać  nasze oczy, co słyszą uszy, czym zachwycają się dusze i serca. Bądź uwielbiony w każdym z nas, choć marnością jesteśmy, nicością samą. I miłość Twoja, która nas stworzyła niech będzie uwielbiona. Wielbimy Ciebie w wielkim Dziele, którego dokonujesz i w zaproszeniu nas do Twego Dzieła. Bądź uwielbiony w tym, że nas, maleńkich, unosisz do tak wielkiej chwały uczestniczenia w Twoim Krzyżu, w zbawianiu dusz. Bądź uwielbiony za wszystko, co nas wyróżnia, wywyższa, uświęca, co przyczynia się do jednoczenia nas – tak małych – z Tobą Nieskończonym. Bądź uwielbiony w bezmiarze Twej miłości, Twego miłosierdzia, mądrości.  Bądź uwielbiony!

***

Otrzymujemy tak dużo, Boże, ale stale jesteśmy spragnieni Twej miłości. Wciąż oczekujemy i pragniemy Twoich łask. Teraz również, choć obdarzyłeś nas samym sobą i przyszedłeś do naszych serc, wiesz, że ze względu na naszą słabość potrzebujemy tego widocznego znaku błogosławieństwa. Przejdź się więc pomiędzy nami i każdego z nas dotknij swoją dłonią. Uczyń znak Krzyża nad nami, byśmy umocnieni, rozradowani, szczęśliwi mogli wyruszyć w drogę do naszych domów. Daj ufność, że to co zasiałeś, wkrótce zacznie kiełkować – tak powolutku, wiemy o tym; nie będzie to szybki wzrost, bo i nasze możliwości są żadne. Ty więc bądź naszym słońcem i deszczem; ciepłem, które w naszych sercach to maleńkie ziarenko ogrzeje, pobudzi do życia, do wzrostu i wydania wielkich owoców. Prosimy więc, pobłogosław nas, Jezu.