Archiwa kategorii: Ogólne

To był wyjątkowy wieczernik

Opublikowany przez
Odpowiedz

maly_CzerwinskTym razem dusze najmniejsze zgromadziły się na Wieczerniku w Czerwińsku w ostatnią sobotę lipca. Był to wyjątkowy Wieczernik ze względu na to, że poprzedziły go kilkudniowe rekolekcje, które przeżywaliśmy w Domu Pielgrzyma. Poprowadził je ks. Adam Wawro z Ostrowa Wlk., a pomagał mu ks. Sławomir Brewczyński – opiekun naszej Wspólnoty. Był to niezwykle owocny czas – odczuwalny, niosący radość i moc powiew Ducha Świętego. Codziennie modliliśmy się Przyjdź, Duchu Święty, przyjdź, przez potężne wstawiennictwo Niepokalanego Serca Maryi, Twojej umiłowanej Oblubienicy. I tak się stało – Duch Święty napełnił nasze serca i zapalił w nich ogień miłości. Gorąco zachęcamy do wzięcia udziału w tegorocznych rekolekcjach, aby tego doświadczyć. Przed nami jeszcze rekolekcje w Różanymstoku (5 – 9 sierpnia) i Gietrzwałdzie (17 – 21 sierpnia). Czytaj dalej →

Wspólnota na modlitwie w Mrągowie

Opublikowany przez
Odpowiedz

mragowoW sobotę, 27 lipca, w pełni pięknego lata, w połowie wakacji i odpoczynków urlopowych, wspólnota dusz maleńkich wraz ze swoim kapelanem, ks. Sławomirem, trwała na modlitwie w świątyni pod wezwaniem bł. Honorata Koźmińskiego w Mrągowie.

Radosne, ciepłe i serdeczne powitanie dusz maleńkich przybyłych z bliska i daleka już otworzyło nasze serca na Bożą obecność. Radość bardzo udzieliła się obecnym w kościele, gdyż ks. Sławomir, pełniący swą funkcję dopiero od miesiąca, był z nami po raz pierwszy na wieczerniku modlitwy w Mrągowie. Ufamy, że dobrze mu będzie z nami, a Pan Bóg obdarzy go hojnie swoimi łaskami.

W modlitwie różańcowej trwaliśmy przy Maryi i Jej Niepokalanym Sercu. Pomagały nam w tym rozważania, w które wprowadzał nas nasz kapelan. Pomimo że była to część Radosna tajemnic życia Jezusa i Maryi, pochyliliśmy się nad momentami, w których Maryja już doznawała trudów, smutku i bólu. Czytaj dalej →

Chrystus Król, Maryja Wspomożycielka i dusze maleńkie

Opublikowany przez
1

Sątoczno2Chrystus Król, Maryja Wspomożycielka i dusze maleńkie – to niepowtarzalne spotkanie każdego ostatniego czwartku miesiąca na wieczerniku modlitwy w Sątocznie. To lipcowe czuwanie ubogacone było jeszcze obecnością niezwykłych patronów – św. Jakuba Apostoła i św. Krzysztofa.

Stół Słowa Bożego jak zwykle zastawiony był bardzo bogato. W słowach I-ego czytania z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian (4,7-15) po raz kolejny przypomniał nam Pan (a trzeba nam to często przypominać), że nie z naszej mocy, nie z naszej inteligencji, mądrości, wielkości, wyjątkowości, ale z woli Pana Boga możemy czynić to, co czynimy. „Przechowujemy skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas”. Potrzeba nam – maleńkim – ciągle przypominać, że kruche, słabe z nas naczynia, a mądrość, moc i siłę może nam dać tylko Bóg. On nas uczy pokory i służby. Bo prawdziwa – Boża – mądrość zamyka się w słowach Ewangelii: „Kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą (Mt 20, 26). To jest recepta na wielkość. Pochylić się nad kimś, pomóc komuś, kto potrzebuje pomocy, usłużyć, dać siebie. Głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, podróżnych w dom przyjąć… Recepta na wielkość w oczach Boga – to służba, ofiarność, uniżenie. Św. Jakub, który jako pierwszy z Apostołów poniósł śmierć męczeńską uczy nas tej wyjątkowości. Nie chodzi wcale o to, abyśmy ponosili taką samą śmierć. Męczeństwem jest również rezygnowanie z siebie na rzecz innych, rezygnacja z własnych planów na rzecz planów Boga. Na pielgrzymim szlaku do Nieba mamy być dla innych pomocą, wsparciem. Mamy służyć sobie nawzajem, poprzez swoje wybory i decyzje pomagać innym. Niech w tym wszystkim będą nam pomocą św. Jakub i św. Krzysztof. Abyśmy kroczyli naszą maleńką drogą z radością i ufnością, że wszystko, co spotykamy na naszej drodze dane nam jest, aby nas czegoś nauczyć, a każdy napotkany człowiek może stać się dla nas pomocą. A jeśli iść będziemy z Maryją, Ona – jak każda Matka – wstawiać się będzie za nami, wiedząc, co dla nas najlepsze. Jej możemy całkowicie zaufać. Czytaj dalej →

Nie potrafię żyć bez Wieczerników Modlitwy – świadectwo

Opublikowany przez
1

Gietrzwałd, grudzień (2)Nie potrafię żyć bez Wieczerników Modlitwy.

Są to przepiękne spotkania dusz maleńkich w Niepokalanym Sercu Maryi. Każdy Wieczernik jest cudowną ucztą duchową, uwielbieniem Trójcy Przenajświętszej w naszych sercach.

Od 2007 roku przyjeżdżam na Wieczernik w Gietrzwałdzie. To tu stałam się innym człowiekiem. Tu narodziłam się na nowo. Jezus dotykiem swojej miłości uleczył moje okaleczone, poranione, zbolałe serce. Pozszywał rany, stworzył mnie na nowo. I wprowadził na piękną drogę, na której nie jestem już sama.

Tu, w Wieczerniku, przy czułym sercu Matki, otwiera się moje serce. W cudownym śpiewie pieśni adoracyjnych, w słowach modlitwy czuję, jak ukochany Ojciec Niebieski woła mnie, mówi czule do mojego serca, w każdym poruszeniu sumienia odsłania mi swoją wolę. Dotyka przez dar – łaskę, dotyka miłością. I wtedy wiem, nie miłowałabym Go tak, gdyby nie ta łaska i ten dar. Z serca płyną słowa ufnego zawierzenia: „Boże, wiesz o mnie wszystko, wiesz lepiej niż ja… znasz moje życie i wiesz, co jest dla mnie dobre…” Czytaj dalej →

Dobrze, że jesteście, dusze maleńkie

Opublikowany przez
1

Rozanystok2019 (2)Druga sobota miesiąca, jak zwykle zgromadziła maleńkie dusze w Różanostockim Sanktuarium. Każdy trzynasty dzień miesiąca jest dniem szczególnie poświęconym Maryi, jednocześnie w lipcu szczególną czcią otaczamy Najdroższą Krew Chrystusa. Wzbogaciło to standardowy program wieczernika o procesję z figurą Matki Bożej Fatimskiej i litanię do Krwi Jezusa.

W dniu tym był z nami nowy kapelan Stowarzyszenia Konsolata – ks. Sławomir Brewczyński, którego wielu z nas miało okazję już spotkać na wieczerniku ogólnopolskim. Towarzyszył nam również ks. Adam Wtulich SDB– proboszcz tutejszej parafii, oraz ks. Józef z Sokółki. Czytaj dalej →

Siostro Konsolato, wspieraj nas

Opublikowany przez
Odpowiedz

konsolatka1807 (2)18 lipca, w rocznicę śmierci Służebnicy Bożej Czcigodnej s. Konsolaty, spotkaliśmy się na wspólnej modlitwie w Domu Dusz Najmniejszych w Olsztynie. Był to czas wsłuchiwania się w słowa, które skierował Pan Jezus do s. Konsolaty, a także wpatrywania się w to, jak pięknie, wspaniałomyślnie realizowała ona drogę duchową, na którą Pan Jezus ją zaprosił. Tak naprawdę ta maleńka dusza była duszą heroiczną, która pierwsza przeszła maleńką drogę miłości wytyczoną przez Pana Jezusa. Bardzo poważnie potraktowała otrzymane wskazania i całym sercem, ze wszystkich sił je podjęła. Zadziwia nas, ale i zawstydza jej niezwykła gorliwość, gdy mówi o tym, że w ciągu dnia nie odrzuciła natychmiast trzech lub czterech myśli. Trzech lub czterech w ciągu całego dnia! A wszystko to dlatego, że Jezus prosi, a On tak bardzo nas kocha, że nie można Mu odmówić. Ta maleńka dusza nie mogła i nie chciała niczego odmówić Temu, którego kochała tak mocno, tak żarliwie. Walczyła nieustannie, bez wytchnienia, by zachować czystość serca, umysłu i języka, by Boża Miłość mogła przelewać się przez nią bez przeszkód – przechodzić jak przez kryształ i trafiać do dusz, ratując je. Czytaj dalej →

Rozmowa z ks. kan. Adamem Wawro – tegorocznym naszym rekolekcjonistą

Opublikowany przez
Odpowiedz

Ks. kan. Adam Wawro – egzorcysta z Ostrowa Wielkopolskiego, poprowadzi tegoroczne rekolekcje dla naszej Wspólnoty w dwóch turach: w Czerwińsku (23-27 lipca br.) i w Gietrzwałdzie (17-21 sierpnia br.). Zapraszamy do obejrzenia filmu – rozmowy z tegorocznym rekolekcjonistą. Rozmowę przeprowadziła Wiola.

Powróćmy myślą i modlitwą do historii życia S. Konsolaty Betrone

Opublikowany przez
Odpowiedz

465-KonsolataW dniu 18 lipca 1946 roku o godz. 6.00 zmarła w opinii świętości patronka wspólnoty dusz najmniejszych – s. Konsolata Betrone. Z tej okazji powróćmy myślą do Jej historii życia, odkrywając na nowo piękno życia w zjednoczeniu z Jezusem i Maryją. Być może to jest ten czas by przeczytać choćby fragment Orędzia Serca Jezusa do świata, by przypomnieć sobie jak ważne jest zjednoczenie duchowe dusz najmniejszych w godzinie wieczernika, na Anioł Pański, w godzinie miłosierdzia i Apelu Jasnogórskiego. Jednoczmy się na modlitwie najbliższego  Wieczernika w Gietrzwałdzie, podczas którego będziemy wspominać naszą patronkę  i prosić Ją o dalsze wspieranie dzieła najmniejszych. Jeśli możemy przyjedzmy do MB Gietrzwałdzkiej .

W czwartek zapraszamy do naszego Domu na okolicznościowe spotkanie modlitewne.

Rekolekcje formacyjne dla dusz najmniejszych

Opublikowany przez
Odpowiedz

prymatZapraszamy na coroczne rekolekcje formacyjne dla dusz najmniejszych. Odbędą się one w Czerwińsku n.Wisłą (23-27 lipca); w Różanymstoku (5-9 sierpnia); w Gietrzwałdzie (17 – 21 sierpnia).

Rekolekcje w Gietrzwałdzie i w Czerwińsku prowadzić będzie ks. Adam Wawro z Ostrowa Wielkopolskiego. Natomiast rekolekcje w Różanymstoku poprowadzi ks. Sławomir Brewczyński, kapelan Stowarzyszenia Konsolata z Olsztyna

Zgłoszenia przyjmują osoby odpowiedzialne za poszczególne wspólnoty.:
Czerwińsk – P. Hania, (23 662 29 48)
Różanystok – P. Wanda (512 175 414)
Gietrzwałd – P. Bogusia (601 667 034)

Można też dokonać zgłoszenia na adres e-mail: biuro(at)skkonsolata.pl z podaniem Imienia i nazwiska osoby zainteresowanej, miejsca zamieszkania, informacji o tym, na który termin rekolekcji pragnie się zapisać oraz kontaktu zwrotnego (telefon lub e-mail)

Zachęcamy wszystkich do udziału w tych rekolekcjach w celu formacji naszych maleńkich serc kroczących najmniejszą drogą miłości.

Bogactwo przebywania we Wspólnocie

Opublikowany przez
Odpowiedz

wspolnotaBogactwo przebywania we Wspólnocie Dusz Najmniejszych w Niepokalanowie rozpoczęło się na modlitwie w Porcjunkuli, czyli kaplicy wybudowanej przez zakonników franciszkańskich z udziałem świętego Maksymiliana Kolbe. W jednej chwili staliśmy się jedno, kiedy o. dr hab.Ignacy Kosmana porównał ducha naszej wspólnoty do ducha franciszkańskiego (franciszkanie – Bracia Mniejsi – przyp. red.).  Po pierwszych słowach miałam wrażenie, że był z nami już w drodze do Niepokalanowa, kiedy wspólnie pocieszaliśmy się po stracie najbliższych: syna, siostry, brata. Tłumaczyliśmy sobie nawzajem, że nie trzeba nam zadręczać się, rozpaczać, ale dziękować za miłość wzajemną: rodzicielską, siostrzaną, braterską. Wyrażaliśmy pragnienie (z powodu straty tych osób) przeżywania w pokoju serca i dziękczynienia za doznane dobro, za wspólnie spędzone chwile, za ich zdolności, niepowtarzalność, jednym słowem wyjątkowość. Czytaj dalej →