Archiwa kategorii: Konferencje

W czasie Adwentu starajmy się trwać w otwarciu na zapowiedź niezwykłego obdarowania Jezusem

Opublikowany przez
Odpowiedz

adwent-142 Konferencja na Adwent (z archiwum Wspólnoty)

W tym czasie Adwentu starajmy się trwać w otwarciu na miłość Bożą, w otwarciu na zapowiedź niezwykłego obdarowania Jezusem. Patrząc na Zwiastowanie, spróbujmy z pełną pokorą przyjmować niezwykłe wieści, zapowiedzi, które Bóg nam daje. Czystość serca pomaga człowiekowi w pełniejszym, szczerym przyjmowaniu Bożych obietnic. Starajmy się w sposób szczególny w tym czasie realizować małą drogę miłości. STARAJMY SIĘ SZCZEGÓLNIE TERAZ TRWAĆ W POTRÓJNYM DZIEWICTWIE, ponieważ właśnie na tej drodze możemy w najdoskonalszy dla naszych dusz sposób przygotować się na spotkanie i przyjęcie Jezusa; przygotować nasze serca, by prawdziwie w nich na nowo narodził się Jezus.  Czytaj dalej →

Zawierzenie Sercu Jezusa i Maryi

Opublikowany przez
Odpowiedz

dwa_sercaDrogie Dusze Najmniejsze. Minął kolejny rok liturgiczny, zbliżają się Święta Bożego Narodzenia i nasze grudniowe Wieczerniki. Dla wielu to kolejny rok na maleńkiej drożynie miłości, dla innych może (jak i dla mnie) to dopiero początki odkrywania Orędzia  miłości Serca Jezusa dla świata. Wiemy, jak wiele  radości Panu Jezusowi daje całkowite zawierzenie Jego Sercu. Ile nadziei ma w nas, którzy chcemy żyć aktem miłości: Jezu, Maryjo! Kocham was, ratujcie dusze. Nasza wspólnota dusz najmniejszych to nie tylko udział w comiesięcznych wieczernikach modlitwy, to życie aktem miłości na co dzień, tak jak żyła nim Służebnica Boża s. Konsolata Betrone. Zrozumiał to dobrze o. Lorenzo Sales zapraszając kolejne dusze na maleńką drogę,  by stać się najmniejszym.  A rozpoczyna się to wszystko poprzez osobisty akt zawierzenia Sercu Jezusowemu.  To takie osobiste wejście we wspólnotę, sprawowane w sposób uroczysty, które włącza nas w dzieło ratunku dusz. Czytaj dalej →

Kto chce spotkać Jezusa, niech stara się o miłość

Opublikowany przez
Odpowiedz

aswent 1Konferencja na Adwent  (Z archiwum Wspólnoty)

Bóg jest Miłością. Zakochał się w tobie, dlatego stworzył ciebie, dlatego wcześniej stworzył dla ciebie cały świat. Każdego dnia obdarza ciebie swoją miłością poprzez wszystkie okoliczności, zdarzenia, poprzez twoją codzienność. Wszystko jest miłością, darem Boga, który kocha ciebie. To tylko twoje oczy są ślepe i nie potrafią dostrzec darów Bożej miłości. Twoje uszy są głuche i choć słyszą, nie rozumieją, iż przemawia miłość.

Naród wybrany czekał na Mesjasza przez wieki. Niby znał Boga, wydawać by się mogło, że w jakimś stopniu słuchał – raz więcej, raz mniej, ale przyjmował przykazania Boże i słuchał – a jednak musiało minąć wiele wieków zanim przyszedł Jezus. Czekając na Mesjasza, naród wybrany traktował Boga jako kogoś odległego, kogoś, kto jest Władcą, Sędzią, ale w sercach ludzkich zabrakło przyjęcia Boga, który jest Miłością. Można to bardzo dobrze zobaczyć, kiedy Jezus już przyszedł na ziemię. Trudno było faryzeuszom, uczonym w Piśmie przyjąć miłość, naukę Jezusa, która była nauką o miłości Boga do człowieka, ponieważ ich relacja do Boga była zupełnie inna. Oni czuli się w obowiązku, aby wywiązywać się ze wszelkich nakazów. Nie mieli bliskiego stosunku do Boga. Bóg nie był ich Przyjacielem, bliską Osobą. Był kimś, kto stawia wymagania, a człowiek te wymagania musi spełnić, aby zasłużyć na coś. Choć formacja serc w narodzie wybranym trwała wiele lat, wiele wieków, okazało się, że i tak było mało serc otwartych na miłość. Czytaj dalej →

Bądźmy zwiastunami Orędzia Miłości

Opublikowany przez
Odpowiedz

ksjozef01KS. JÓZEF GREGORKIEWICZ (+2006)

„Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę” (Rz 10,15). Czytając te słowa Boga i idąc za Jego wezwaniem, winniśmy radować się, że możemy głosić Jego miłość. Wtedy bowiem zaczynamy rozumieć, że ten, kto głosi Bożą miłość, jest największym zwiastunem, jest oczekiwanym gościem, jest tym, którego pragnie dusza. Jest tym, który rozradowuje duszę. Jest spostrzegany jako piękny, nie fizycznie, ale duchowo, bowiem ten, kto zwiastuje Bożą miłość, ten, kto mówi o Bożej miłości, która zwycięża, ten, który żyje tą miłością, jest nią przemieniany, jest piękny. I to piękno dostrzega się, bowiem ono bije z tego zwiastuna. Piękno, które ma w sobie, w swojej duszy promieniuje na zewnątrz.

Ks. Józef Gregorkiewicz ogromnie się cieszył z tego, że mógł być zwiastunem Dobrej Nowiny, zwiastunem zwycięstwa Bożej miłości w ludzkich sercach i na całym świecie. Tę Dobrą Nowinę przyniósł nam w postaci „Orędzia miłości Serca Jezusa do świata”. On sam tym Orędziem się zachwycił, ufając że to sam Bóg dał mu do ręki słowa Orędzia. I to sam Bóg poruszył jego serce miłością, aby zaczął zgłębiać w nim cudowną tajemnicę miłości. I Bóg serce tego świątobliwego kapłana przynaglał, aby mógł mówić o Jego miłości. Ujął jego serce tak wielką miłością, że nie sposób było Mu się oprzeć. Bóg, który wypełniał duszę ks. Józefa, poprzez słowa, poprzez jego usta rozlewał swoją miłość na nas. I ona dotykała naszych serc, ona je porywała; czuliśmy, że Bóg działa, że Bóg jest; podczas naszych spotkań, podczas Mszy św., podczas katechezy. Czytaj dalej →

Siedem wskazań zjednoczenia dusz – wg ks. J. Gregorkiewicza

Opublikowany przez
Odpowiedz

ks-j-gregorkiewicz-230 listopada 2006 roku, w święto św. Andrzeja Apostoła zmarł ks. Józef Gregorkiewicz, z rąk którego otrzymaliśmy „Orędzie miłości Serca Jezusa do świata”. Było to w Czerwińsku, w 2003 roku. Kapłan ten, wraz z ks. Tadeuszem Pawlukiem, wprowadzał nas na maleńką drogę miłości i towarzyszył nam na niej do końca swego życia. Zostawił nam duchowy testament, który w formie niewielkiej książeczki można nabyć podczas naszych Wieczerników. Możemy korzystać z tego bogactwa dzięki ks. Tadeuszowi, który przygotował „Testament duchowy ks. Józefa Gregorkiewicza” do publikacji. Dziękujmy dzisiaj Bogu za tego świątobliwego kapłana. Przypomnijmy sobie też siedem wskazań zjednoczenia dusz, których nas nauczył:

1. Spotkanie w Komunii św. ze wszystkimi, którzy walczą jak ty i pragną kochać jak ty, aby wszystkie serca pozyskać dla Chrystusa. Pamiętaj, można żyć pod jednym dachem, a być daleko od siebie i nigdy nie mówić o tym, co w głębi duszy leży jak największy skarb, a można być setki i tysiące kilometrów od siebie, a być blisko w Sercu Jezusa i Maryi. Czytaj dalej →

Wprowadzenie w Uroczystość Wszystkich Świętych

Opublikowany przez
Odpowiedz

cmentarz

(Z archiwum Wspólnoty)

Pragnę już dzisiaj wprowadzić was w jutrzejsze Święto, bowiem bardzo wiele dusz ma skrzywiony obraz tego Święta. Bóg chce, byśmy radowali się tym, co On przygotował dla swoich świętych w Niebie. Zatem dajmy się poprowadzić ku Niebu, ku wiecznej szczęśliwości, ku przepięknej krainie, która czeka na każdego z nas.
Bóg obdarza świat swoją miłością. Świat żyje we wnętrzu Boga, żyje w Jego Sercu, zanurzony w Jego miłości. Bóg stwarzając człowieka stworzył go do życia w zjednoczeniu z Bogiem, do życia w szczęściu. Stworzył człowieka, by człowiek mógł w niezwykły sposób jednoczyć się ze swoim Stwórcą. Grzech niestety zepsuł relację z Bogiem. Ale jakże niepojęta jest Boża miłość. Bóg dał jeszcze więcej – dał swojego Syna. Syn naprawił relację człowieka z Bogiem.
Cena jest niezwykła! Tej ceny człowiek nie może pojąć swoim rozumem. Cena najwyższa – życie samego Boga za życie człowieka. Jednak ta cena mówi, jak wielką wartość w oczach Bożych ma dusza ludzka. Jaką miłością Bóg darzy każdego człowieka! Skoro taką cenę zapłacił za każdego człowieka, to jakież niezwykłe wspaniałości przygotował dla swoich świętych? Możecie być pewni tego, iż czeka na was cudowne życie w wieczności, jakiego nie jesteście w stanie wyobrazić sobie tu, na ziemi. Wszelkie wyobrażenie jest niczym wobec wielkości, piękna waszego przyszłego mieszkania, zamieszkania w Bogu, zjednoczenia z Bogiem. Czytaj dalej →

Święto Podwyższenia Krzyża Świętego

Opublikowany przez
Odpowiedz

Krzyż na górze objawień

(Z archiwum wspólnoty)

Święto Podwyższenia Krzyża Świętego jest ważnym w Kościele, choć niestety tak wielu duszom umyka. Zadziwiające jest to, że człowiek nie rozumie, czym jest Krzyż, że osoba wierząca przechodzi obojętnie chociażby wobec dzisiejszego Święta.

Krzyż jest darem, jest największą łaską, jaką Bóg obdarzył człowieka – łaską i błogosławieństwem, którego człowiek nie rozumie. Jakże często lekceważy, odrzuca, obraża. Gdy słuchamy słów ze Starego Testamentu, gdy przypominamy sobie wydarzenie ukazujące miedzianego węża, który stał się ratunkiem dla narodu wybranego, który dawał życie, gdy porównamy sobie to wydarzenie z Krzyżem, możemy mieć pewne wyjaśnienie wielkości i znaczenia Krzyża św., mimo iż to porównanie jest niewystarczające, bardzo maleńkie. Brakuje słów w naszym języku, aby wyrazić to, czym jest Krzyż. Bowiem na Krzyżu umarł Jezus, na nim pokonał grzech, pokonał śmierć i zwyciężył. Ponieważ z Krzyżem został zjednoczony, stał się niejako jedno z Krzyżem. I patrząc na Krzyż należy utożsamiać Krzyż ze zmartwychwstaniem, ze Zmartwychwstałym, ze zwycięstwem, z życiem, z miłością, z Bogiem. Zatem jeśli patrzymy na Krzyż, powinniśmy w swoim sercu odczuwać drżenie ze wzruszenia, drżenie przed nieskończoną mocą Boga. Powinniśmy odczuwać bojaźń, bowiem patrzymy na Krzyż, a w sercu powinien pojawić się obraz Boga. Czytaj dalej →

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Opublikowany przez
Odpowiedz

holySpiryt(Z archiwum wspólnoty)

Pozwólmy dzisiaj, by Matka Boża włączyła nas w niezwykłe życie całego Kościoła, w niezwykle życie Jezusa. Zbliżmy się do Niej wszyscy. Serce Maryi jest otwarte. W Jej Sercu przeżyjmy wspólnie ten święty czas Nawiedzenia, czas Objawienia się Boga, czas ukazania się Jego Ducha. Niech nasze serca z całą ufnością powierzą się Matczynym dłoniom. Z wiarą, jako Jej dzieci, przestępujmy próg Matczynego Serca. W Sercu Matki możemy czuć się bezpiecznie, ale i w Sercu Matki mamy prawo oczekiwać rzeczy pięknych, wspaniałych, najlepszych, bo tylko takie Matka ma dla swoich dzieci. Przestańmy więc myśleć o czymkolwiek innym. Teraz niech każdy z nas po prostu odda się objęciom Matki, Jej dłoniom, Jej prowadzeniu. A Ona zaprowadzi nas do Wieczernika.

Tutaj, w Wieczerniku, Apostołowie już z wielką niecierpliwością oczekują obiecanego Ducha Pocieszyciela. Oni wiedzą, że ma On przyjść. Wierzą Jezusowi, On nigdy nie zawiódł. A więc i teraz wiedzą, są pewni, że spełni się Jego Słowo. Starajmy się zobaczyć Wieczernik oczami serca. To miejsce niezwykłe; miejsce, jak pamiętamy, bardzo ważnych wydarzeń; miejsce, które było świadkiem Ostatniej Wieczerzy; miejsce, do którego przyszedł Jezus po Zmartwychwstaniu, a teraz ma dać swojego Ducha. Czytaj dalej →

Bóg umiłował ciebie w sposób niewyobrażalny

Opublikowany przez
Odpowiedz

(Konferencja z archiwum wspólnoty)

zeslanie (2)Tylko wtedy, kiedy bardzo się kocha, pragnie się być z tym, kogo się miłuje i robi się wszystko, aby z tą osobą przebywać jak najwięcej. Tak jest między ludźmi i podobnie jest w relacji: dusza – Bóg.

Bóg umiłował ciebie w sposób niewyobrażalny, ogromny, nieskończony. On nieustannie pragnie ciebie, nieustannie pragnie twego serca, aby je posiąść na wieczność. Pragnie, abyś ty doświadczał miłości i żył nią; miłości, która daje szczęście. Bóg pragnie, abyś ty był szczęśliwy. On, mówiąc ludzkimi pojęciami, nieustannie tęskni za tobą, nieustannie ciebie wypatruje, woła twoje imię, nieustannie Jego wzrok śledzi każdy twój krok. A to Boże spojrzenie jest pełne tęsknoty, pragnienia, czy ty spojrzysz na Niego? Czy swój wzrok skierujesz chociaż na moment na Boga, aby On mógł ukazać ci swoją Miłość? On czeka każdego dnia, w każdej godzinie, w każdej minucie, abyś spojrzał na Niego. On pragnie tego tylko dlatego, aby cię uszczęśliwić, bo ty nie znasz Jego Miłości. Ty nie wiesz, gdzie jest szczęście. Jesteś zapatrzony w siebie, zajmujesz się swoimi sprawami, które ciebie pożerają. Nic nie widzisz prócz swoich spraw. Wydają ci się tak ważne, że nimi się zajmujesz. One przysłaniają ci prawdę o życiu. A Bóg nieustannie czuwa nad tobą. Wpatruje się w ciebie, w twoją twarz, w twoje oczy, by uchwycić twoje spojrzenie choć na moment, bo wie, że kiedy choć na chwilę spojrzysz na Niego, będzie mógł objawić ci swoją Miłość. Zakochany jest w twojej duszy niczym oblubieniec w oblubienicy. A Jego Miłość tak piękna, tak cudowna, że trudno jest ją opisać, bo wszystkie nazwy, wszystkie pojęcia, wszystkie porównania są niczym wobec tej Miłości. Można porównywać ją do różnych zjawisk przyrody, do jej piękna i rzeczywiście przyroda, która nas otacza, jest przepiękna. To są odblaski piękna Bożego, ale tylko odblaski. Miłość Boża jest nieskończenie piękniejsza od tych odblasków. Bóg, czekając aż skierujesz swój wzrok na Niego, pragnie dotknąć ciebie swoją Miłością. Chce, aby promień Jego Miłości, niczym promień słońca, na chwilę, choć na moment, oświetlił twoją duszę. Ten dotyk sprawi, że ty zapragniesz poznać Bożą Miłość. Czytaj dalej →

Świadectwo o Mnie da Duch Prawdy i wy także świadczyć będziecie

Opublikowany przez
Odpowiedz

Duch Święty(Konferencja z archiwum wspólnoty)

Bóg otwiera przed nami  niezwykłą krainę świata duchowego i jeśli tylko otwieramy się, żyjemy w tym świecie – w świecie Ducha. Życie w świecie duchowym daje duszy ogromne możliwości. Nie zrozumie tego człowiek, który nie żyje Bogiem, nie zagłębia się w Ducha. Te możliwości są ogromne i trudno jest nawet człowiekowi sobie je wyobrazić. A to, co zaczyna rozumieć poruszając się w świecie duchowym, jest dla niego niewyobrażalnie wielkie, czasem przerażające swoją wielkością, niezwykłością.

Od długiego już czasu próbujemy otworzyć się na prawdę, iż we wszystkich wydarzeniach, które w pojęciu ludzkim miały miejsce w historii, w świecie duchowym dusza ma możliwość uczestniczenia teraz. W świecie duchowym dusza jest wprowadzana w te wydarzenia, ma możliwość spotykania się z ludźmi tych wydarzeń, uczestniczenia w życiu Świętych, w życiu samego Jezusa i Jego najbliższych przyjaciół, Apostołów. Różne dusze w różny sposób otwierają się na te możliwości – mniej lub bardziej. Poza tym Bóg udziela łask też stosownie do powołania duszy. Niemniej jednak jest możliwe uczestnictwo duszy w życiu Kościoła, w życiu Świętych, w wydarzeniach zbawczych, mających miejsce na przestrzeni wszystkich wieków. Dusza bierze udział w tym, co dla jej duszy jest dobrem, co służy jej zbliżaniu się do Boga, jej zbawieniu. To nie jest dla zabawy, dla sensacji, ot tak sobie, ponieważ komuś zachciało się uczestniczyć w takim, czy innym wydarzeniu. To nie jest na zasadzie filmów science-fiction, w których bohaterowie przenoszeni są w przeszłość lub w przyszłość za pomocą jakichś wehikułów czasu. To rzeczywistość duchowa, w której Bóg otwiera przed duszą niezwykłe możliwości. Otwiera przed nią nowy świat. Czytaj dalej →