Po Wieczerniku w Skołatowie

malyPierwsza parafią, w której Wspólnota Dusz Najmniejszych przeprowadziła dodatkowy (przypadający w piątą sobotę listopada) wieczernik modlitwy była parafia pod wezwaniem św. Achacjusza w Skołatowie, w diecezji płockiej. Parafia powstała prawdopodobnie w XII wieku z fundacji opatów klasztoru Kanoników Regularnych w Czerwińsku. Gdy pierwotna świątynia uległa zniszczeniu, w 1522 r. wybudowano nową, która spłonęła w 1923 r. Obecnie istniejący kościół jest murowany. Jego szczególnym elementem architektonicznym są krużganki w murze otaczającym kościół. Budowniczym świątyni był proboszcz ks. kan. Karol Pniewski. W budowę i wyposażenie kościoła zaangażował własne środki finansowe. Do malowania świątyni zaprosił Władysława Drapiewskiego, który malował wcześniej płocką katedrę. Ks. Pniewski zginął śmiercią męczeńską z rąk hitlerowców na początku II wojny światowej za swoją bezkompromisową postawę i odważny patriotyzm. W parafii wciąż żywa jest pamięć o kapłanie męczenniku.

Na Wieczernik przybyli liczni parafianie ze Skołatowa i okolicznych miejscowości. Czytaj dalej

Ile trzeba mieć zaufania do Pana Boga, żeby naprawdę doświadczyć Jego działania w swoim życiu

SątocznoW ostatni czwartek listopada spotkaliśmy się na Wieczerniku Modlitwy w Sątocznie. Było to tuż po uroczystości Chrystusa Króla Wszechświata, a przypomnijmy, że to właśnie Chrystus Król patronuje kościołowi i parafii w Sątocznie. Dlatego też Chrystus Król w sposób szczególny towarzyszył nam przez cały Wieczernik.

„Ile trzeba mieć zaufania do Pana Boga, żeby naprawdę doświadczyć Jego działania w swoim życiu…” – to jedno z pierwszych słów, które usłyszeliśmy w kazaniu wygłoszonym przez ks. Adama. Ileż tego zaufania do Boga miał Abraham,  Mojżesz i wiele innych postaci, o których czytamy w Piśmie Świętym. I my też powinniśmy ufać Bogu ze wszystkich sił – przede wszystkim ufać Jego dobroci i miłości. Czytaj dalej

Abyście uwierzyli w Tego, którego [Bóg] posłał

adwent-12Rozpoczynamy dzisiaj nowy okres liturgiczny  – Adwent, a zarazem nowy rok kościelny, który przeżywać będziemy pod hasłem: „Wielka tajemnica wiary” z mottem biblijnym: „[…] abyście uwierzyli w Tego, którego [Bóg] posłał” (J 6,29).

Ten czas Adwentu sprzyja ponownemu zwróceniu się naszych maleńkich serc ku Jezusowi, ku Miłości Bożej. Przeżywajmy go wraz z Maryją, której Serce otworzyło się szeroko na Miłość. Zjednoczenie Jej Serca z Miłością przyniosło wspaniały owoc – Jezusa. Zatem trwając przy Maryi, która nosi Jezusa pod swoim Sercem, starajmy się również przyjąć Jezusa i wspólnie z Nią nośmy Go w sercu.  Naszym powołaniem jest miłość. Jako dusze najmniejsze powołani jesteśmy do niesienia tej miłości wszystkim. Zatem niech każdy z nas poprzez miłość, poprzez wielkie umiłowanie Boga, staje się duszą niosącą światu Jezusa. Najpierw jednak trzeba, aby Jezus był w nas.  Potrzeba czasu na przygotowanie objawienia się Jezusa światu. A więc razem z Maryją pielęgnujmy Jezusa w swoich sercach i oczekujmy na Jego Narodziny. Razem z Nią cieszmy się samym faktem, iż On żyje w nas, że miłość Boga do nas jest tak wielka, iż zdecydował się w każdym z nas zrodzić swojego Syna.

Na naszej stronie internetowej będziemy publikować konferencje, które pomogą nam dobrze przeżyć czas Adwentu. Zapraszamy do wspólnych „rekolekcji”!

Bądźmy zwiastunami Orędzia Miłości

ksjozef01KS. JÓZEF GREGORKIEWICZ (+2006)

„Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę” (Rz 10,15). Czytając te słowa Boga i idąc za Jego wezwaniem, winniśmy radować się, że możemy głosić Jego miłość. Wtedy bowiem zaczynamy rozumieć, że ten, kto głosi Bożą miłość, jest największym zwiastunem, jest oczekiwanym gościem, jest tym, którego pragnie dusza. Jest tym, który rozradowuje duszę. Jest spostrzegany jako piękny, nie fizycznie, ale duchowo, bowiem ten, kto zwiastuje Bożą miłość, ten, kto mówi o Bożej miłości, która zwycięża, ten, który żyje tą miłością, jest nią przemieniany, jest piękny. I to piękno dostrzega się, bowiem ono bije z tego zwiastuna. Piękno, które ma w sobie, w swojej duszy promieniuje na zewnątrz.

Ks. Józef Gregorkiewicz ogromnie się cieszył z tego, że mógł być zwiastunem Dobrej Nowiny, zwiastunem zwycięstwa Bożej miłości w ludzkich sercach i na całym świecie. Tę Dobrą Nowinę przyniósł nam w postaci „Orędzia miłości Serca Jezusa do świata”. On sam tym Orędziem się zachwycił, ufając że to sam Bóg dał mu do ręki słowa Orędzia. I to sam Bóg poruszył jego serce miłością, aby zaczął zgłębiać w nim cudowną tajemnicę miłości. I Bóg serce tego świątobliwego kapłana przynaglał, aby mógł mówić o Jego miłości. Ujął jego serce tak wielką miłością, że nie sposób było Mu się oprzeć. Bóg, który wypełniał duszę ks. Józefa, poprzez słowa, poprzez jego usta rozlewał swoją miłość na nas. I ona dotykała naszych serc, ona je porywała; czuliśmy, że Bóg działa, że Bóg jest; podczas naszych spotkań, podczas Mszy św., podczas katechezy. Czytaj dalej

Siedem wskazań zjednoczenia dusz – wg ks. J. Gregorkiewicza

ks-j-gregorkiewicz-230 listopada 2006 roku, w święto św. Andrzeja Apostoła zmarł ks. Józef Gregorkiewicz, z rąk którego otrzymaliśmy „Orędzie miłości Serca Jezusa do świata”. Było to w Czerwińsku, w 2003 roku. Kapłan ten, wraz z ks. Tadeuszem Pawlukiem, wprowadzał nas na maleńką drogę miłości i towarzyszył nam na niej do końca swego życia. Zostawił nam duchowy testament, który w formie niewielkiej książeczki można nabyć podczas naszych Wieczerników. Możemy korzystać z tego bogactwa dzięki ks. Tadeuszowi, który przygotował „Testament duchowy ks. Józefa Gregorkiewicza” do publikacji. Dziękujmy dzisiaj Bogu za tego świątobliwego kapłana. Przypomnijmy sobie też siedem wskazań zjednoczenia dusz, których nas nauczył:

1. Spotkanie w Komunii św. ze wszystkimi, którzy walczą jak ty i pragną kochać jak ty, aby wszystkie serca pozyskać dla Chrystusa. Pamiętaj, można żyć pod jednym dachem, a być daleko od siebie i nigdy nie mówić o tym, co w głębi duszy leży jak największy skarb, a można być setki i tysiące kilometrów od siebie, a być blisko w Sercu Jezusa i Maryi. Czytaj dalej

Miłosierdzie Boże, Matka Boża miłosierna oraz miłosierdzie ludzkie – o rekolekcjach w Wilnie

WilnoZarząd Katolickiego Stowarzyszenia Konsolata odbył swoje rekolekcje w Wilnie, w dniach od 10 do 13 listopada. Prowadził je ks. Sławomir Brewczyński, kapelan Stowarzyszenia. Tematem było Miłosierdzie Boże, Matka Boża miłosierna oraz miłosierdzie ludzkie. Taki wybór tematu rekolekcji aż się prosił, bo przecież byliśmy w mieście miłosierdzia. Zatrzymaliśmy się u Sióstr Jezusa Miłosiernego. Codzienne konferencje głoszone były w Kaplicy, gdzie w l934 r. Eugeniusz Kazimierowski według wskazówek siostry Faustyny malował obraz Jezusa Miłosiernego. Kopie obrazu znajdowały się we wszystkich pomieszczeniach, również na półpiętrach. Stąd też strumienie Miłosierdzia Bożego otaczały nas na każdym kroku. To było niemalże odczuwane i owocowało pokojem serca. Czytaj dalej

Przy Sercu Maryi, Matki Miłosierdzia

Gietrzwałd, grudzień (2)JMKWRD! Tradycyjnie w trzeci weekend miesiąca uczestniczyliśmy w skupieniu i Wieczerniku dusz najmniejszych w Olsztynie i Gietrzwałdzie. W piątkowy wieczór spotkaliśmy się w naszym Domu na skupieniu, które w klimacie listopadowym wybrzmiało pod hasłem ćwiczeń dobrej śmierci. To praktyka propagowana przez św. Jana Bosko, którą gorąco polecał swoim kapłanom i wychowankom. Polega na comiesięcznym przeżyciu wybranego dnia tak, jakby to był nasz ostatni dzień życia. Święty zapisał na ten dzień stosowne modlitwy o dobrą śmierć, które wspólnie odmówiliśmy, a także zachęcał do dobrej spowiedzi, pojednania się z bliźnimi, oddania długów, sporządzenia testamentu, a nawet porządnego posprzątania swojego mieszkania, żeby nie znaleziono nas zmarłych w bałaganie. Czy bylibyśmy gotowi, gdyby nas Pan wezwał do Siebie dzisiaj? W homilii ks. Sławek opowiedział nam poruszające świadectwo na temat uratowanej niedoszłej samobójczyni oraz pewnego mężczyzny, któremu, pomimo ciężkiej choroby, Bóg darował kolejne lata życia. Czytaj dalej

Ci, którzy odeszli, są bardziej żywi niż niejeden z żyjących

Baner, SzczytnoMijają listopadowe dni – czas szczególnej pamięci o naszych bliskich zmarłych; czas zadumy, wspomnień, tęsknoty… Ale nie tylko. Właśnie teraz doświadczamy szczególnej bliskości, często pomocy, opieki tych, których już nie ma pośród nas. Bo przecież nie widzą ich tylko nasze oczy. Oni są, nadal żyją. Żyją już cali dla Boga. A Bóg jest Bogiem żywych, nie umarłych – jak słyszeliśmy niedawno w Liturgii Słowa. Bóg mówi o sobie: „JA JESTEM”. On nieustannie jest. Nie ogranicza Go czas ani miejsce. I nie jest Bogiem tylko tych, którzy są teraz. Bo życie jest wieczne. I nie ma umarłych. Czytaj dalej

Spotkajmy się u św. Achacjusza w Skołatowie!

Buduj relacje miłości z Bogiem Żywym

Drogie Dusze Najmniejsze, nasza wspólnota od czasu do czasu spotyka się z prośbą o poprowadzenie wieczernika modlitwy w parafiach, które są zainteresowane duchowością najmniejszych lub mają wiedzę na temat odbywających się wieczerników modlitwy. Cztery soboty miesiąca wypełnione są modlitwą na wieczernikach w Czerwińsku, Różanymstoku, Gietrzwałdzie i Mrągowie. Kilka razy w ciągu roku wypadają także dodatkowe, piąte soboty, które moglibyśmy poświęcić na spotkania modlitewne w takich parafiach. Postanowiliśmy jako Stowarzyszenie Konsolata odpowiedzieć na to zaproszenie, które wierzymy, że jest zaproszeniem Bożym do ewangelizacji. Czytaj dalej

Wielkie rzeczy przygotował Bóg dla tych, którzy go miłują

relikwieW dniu 9 listopada – jak w każdą drugą sobotę miesiąca z radością przybyliśmy do naszej Pani Matki Bożej Różanostockiej – jako wspólnota dusz najmniejszych. Właśnie w tym dniu uroczyście obchodziliśmy święto rocznicy poświęcenia Bazyliki na Lateranie.

Ks. Sławomir po serdecznym powitaniu nas wszystkich zgromadzonych na wieczerniku u stóp Maryi rozpoczął trwanie na modlitwie i rozważanie części radosnej różańca świętego. Czytaj dalej