Kochani, w tym czasie łaski Bóg zlewa na ziemię tysiące łask. Każdy, kto adoruje Jezusa w Grobie, kto wstępuje na chwilę modlitwy przed Najświętszym Sakramentem, kto uczestniczy w Triduum Paschalnym, doznaje Jego łask. Jezus dotyka, uzdrawia, pociesza, przemienia. Z Jego męki, z Jego śmierci, z Jego Grobu płynie zmartwychwstanie dla każdego. Jego miłosierdzie spływa na biedną ludzkość. Spływa na każdego z nas. Poprzez nasze trwanie przy Nim Bóg udziela miłosierdzia innym. Tym miłosierdziem opasuje całą ziemię. Sięga do najdalszych zakamarków dusz ludzkich. Mimo, że w grobie złożone zostało martwe Ciało Zbawiciela adorujemy Go żywego w Najświętszym Sakramencie. Niech nasze wrażliwe serca, które odczuwają Jego żywą Obecność, wynagradzają obojętność wielu dusz, oziębłość wielu wobec miłości Jezusa.

  „Jezu, Maryjo kocham Was, ratujcie dusze!”
W przededniu Świąt Zmartwychwstania życzę Wam wszystkim, aby Zmartwychwstały Chrystus, który ponownie „ukaże się” w Wieczerniku, przychodząc do swoich dzieci najmniejszych, mógł spotkać nas wszystkich zjednoczonych w jednej Wspólnocie Modlitwy. Aby każdy z jej grona, ze zrozumieniem Drogi i świadomością Dzieła, z trawiącym serce pragnieniem i tęsknotą za Umiłowanym, w bliski już Poranek Wielkanocny, doświadczył tego co najpiękniejsze – Triumfu Miłości, której nie da się zabić, zamknąć w grobie i pozbawić obecności wśród prawdziwie wierzących i miłujących.
Niech czas tych Świąt, przeżywanych w łączności z pielgrzymką do „korzeni” naszego chrześcijaństwa – do Włoch (Rzym, Turyn, Moncalieri, San Giovanni Rotundo i inne), przyniesie każdemu z Was i Waszym bliskim, jak również całej Wspólnocie i Dziełu oczekiwane doświadczenie Bożego umiłowania do końca, ponad wszystko, za cenę wszystkiego, co mógł człowiekowi ofiarować Pan Bóg.
Niech objawienie się Zmartwychwstałego, który wyraża ogromne pragnienie przyjmowania dzieci i wskazuje potrzebę naśladowania ich w postawie dziecięctwa, jako warunku wejścia do królestwa Bożego, stanie się dla Was zachętą do szerzenia „Tych Maleńkich”, których ma być nie tylko tysiące, ale miliony i miliony. Niech nieustanna Pieśń Miłości: „Jezu, Maryjo kocham Was, ratujcie dusze” przekonuje nas o obecności Zmartwychwstałego i wprowadza w wielką zażyłość z Nim, byśmy stali się Jego ludem na własność, a On pozostał z nami aż do skończenia świata. Niech Jego Duch nas ubogaci w bogactwo darów, jak oblubienicę zdobną w swe klejnoty i przygotuje na przyjście Oblubieńca, który zgodnie z obietnicą daną, gdy odchodził mówił, iż jeszcze chwila a powróci do nas.
Ks. Tadeusz

  Dziękuję Wam, Wspólnoto Wieczernika, za wspólne ofiarowanie się Bogu wraz z Ofiarą Jezusa Chrystusa podczas wczorajszej Eucharystii – Ostatniej Wieczerzy. Teraz Jezus jest jakby zależny od nas, my zależni od Niego. Obopólna zależność. Dał się nam cały, wydał się w ręce człowiecze dwa tysiące lat temu czyniąc siebie całkowicie bezwolnym wobec człowieka. Uczynił siebie więźniem Tabernakulum. Pozwolił, by człowiek czynił z Nim, co zechce. Teraz Jezus oczekuje tego samego od nas w stosunku do Niego. Pragnie, by każdy z nas pozwolił Mu zamknąć się w Jego Sercu. Pozwolił uczynić to, czego będzie pragnął. A pragnie przede wszystkim tego, byśmy oddali się Mu bezwzględnie tak, iżby rzeczywiście wszystko należało do Niego. Starali się ćwiczyć w tym, by wola, rozum, serce, dusza i ciało należało tylko do Niego, Jego było własnością, do Jego dyspozycji. W każdej sytuacji, w każdej sekundzie mówili Mu „tak”. O wszystko Go pytali i czynili zgodnie z Jego wskazówkami. Stańmy się niewolnikami Jezusa z wyboru. W dniu dzisiejszym starajmy się towarzyszyć Mu w drodze przez mękę, która zapoczątkowana została w Ogrodzie Oliwnym i wiodła poprzez więzienie, przesłuchanie, niesienie Krzyża, aż na Golgotę. Wczujmy się w sytuację więźnia strasznie pobitego, czekającego na rozprawę. A On sam niech nam błogosławi. Starajmy się nieustannie towarzyszyć Jezusowi myślą i sercem pomimo naszych licznych obowiązków. W tym dniu przyjmujmy wszystko z pokorą i cichością ofiarowując Jezusowi, współuczestnicząc w Jego cierpieniu. Przygotujmy serca na Drogę Krzyżową.

  O tym, że zło nie ma ostatniego słowa w dziejach świata, Papież przypomniał w głównej katechezie. Poświęcił ją tajemnicy Triduum Paschalnego. Benedykt XVI wskazał, że dzięki liturgii historyczne wydarzenie Męki, Śmierci i Zmartwychwstania stale się uobecnia tak, że rzeczywiście możemy mieć udział w owocach zbawienia. Oto streszczenie papieskiego rozważania po polsku:
„W dzisiejszej katechezie Ojciec Święty wprowadza nas w tajemnice. W tych dniach będziemy przeżywać Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Już jutro uroczyście będziemy wspominać Ostatnią Wieczerzę, podczas której Pan Jezus ustanowił sakramenty Eucharystii i ministerialnego kapłaństwa oraz przekazał nam wszystkim nowe przykazanie braterskiej miłości. Wielki Piątek przypomni nam tajemnice męki i śmierci Zbawiciela. Liturgia nie przewiduje w tym dniu sprawowania Mszy św. Wspólnota chrześcijańska gromadzi się, aby medytować nad tajemnicą grzechu i odkupieńczego cierpienia, jakie Syn Boży przyjął z miłości do nas. Wielką Sobotę charakteryzuje głębokie milczenie, jakie towarzyszy tajemnicy grobu Pańskiego i oczekiwaniu na Zmartwychwstanie. W liturgii poprzedzi je Wigilia Paschalna, podczas której Kościół uroczyście przypomina staro- i nowotestamentalne wydarzenia ukazujące, jak Bóg dochowuje wierności swej obietnicy. Tę wieczorną liturgię zamyka radosne wspomnienie poranka Zmartwychwstania. Warto pamiętać, że właśnie dzięki liturgii te historyczne wydarzenia z przeszłości są stale uobecniane, tak, że rzeczywiście możemy mieć udział w owocach zbawienia”.
Benedykt XVI podkreślił, że tajemnica paschalna wzywa do pogłębienia wiary i skonkretyzowania naszego bycia chrześcijanami. Papież przypomniał, że to, co przeżywamy w tych dniach, to nie tylko historia, ale codzienność.
Za: Radiem Watykańskim.

  „Pragnę spożyć z wami tę Paschę, zanim będę cierpiał.”
Kochana Wspólnoto Wieczernika! W dzisiejszym dniu Jezus pragnie być blisko naszych serc. Z nami pragnie dziś spożyć Swą Paschę. To dla nas, Wspólnoto Wieczernika, szykuje dziś Wieczerzę. Jego stół czeka na nas już ustawiony. Przyjdźmy do Niego wszyscy na ucztę, którą dziś wydaje. Wspólnoto Wieczernika, oddajmy Mu swoje serca, gdyż On pragnie umyć nam stopy i usługiwać nam. Obmyć nas całych w Swej świętej Krwi. To my, dzieci Jezusowego Wieczernika, zasiądźmy dziś na pierwszych miejscach, blisko Jezusa. Bądźmy radością dla Jego umęczonego Serca. Pozwólmy się obdarować miłością czystą i ofiarną, zapragnijmy nakarmienia Jego Ciałem i napojenia Jego Krwią. Chodźmy!!! Skosztujmy miłości niepojętej, którą płonie do nas Jego Serce! Podziękujmy za każde spotkanie z Nim w Wieczerniku Modlitwy. Bądźmy Jego ludem wybranym, dla którego drzwi Bożego Królestwa stoją otworem. Kochani. Dla nas dzisiaj Jezus wydaje Samego Siebie. Dziś w chwilach trwogi i męki, nasze czyste dusze, wolne od grzechu i przywiązania do nich, niech dodadzą Mu otuchy i pocieszenia. Pragnijmy przyobleczenia dzisiaj w szaty nieskazitelnej miłości. Obsypania darami Bożego Ducha! Zakosztujmy tych darów niebios ze świadomością, że do nieba jesteśmy prowadzeni! Dzisiaj jest nasze święto, dzieci Jezusowego Wieczernika!

  Wizjonerka Mirjana Dragićević-Soldo miała codzienne objawienia od 24 czerwca 1984 r. do 25 grudnia 1982 r. W czasie ostatniego objawienia Matka Boża powierzywszy jej 10 tajemnicę powiedziała, że będzie się jej objawiała raz do roku i to właśnie 18 marca. Tak było dotychczas – również i w tym roku.
Kilka tysięcy wiernych zgromadziło się na modlitwie różańcowej, która rozpoczęła się o 8.45 we Wspólnocie Cenacolo. Objawienie zaczęło się o 14:01 i trwało do 14:08.
Mirjana powiedziała, co następuje:
Nigdy nie widziałam, by Matka Boża zwracała się w ten sposób. Wyciągnęła do nas ręce i z tak wyciągniętymi rękoma powiedziała:
Drogie dzieci, dziś wyciągam do was swoje ręce. Nie bójcie się ich przyjąć. One pragną dać wam miłość, pokój i pomóc wam w zbawieniu. I dlatego, moje dzieci, przyjmijcie je. Wypełnicie moje serce szczęściem, a ja poprowadzę was do świętości. Droga, po której was prowadzę jest ciężka, pełna pokus i upadków. Ja będę z wami, a moje ręce będą was trzymać. Bądźcie wytrwali, abyśmy na końcu drogi, wszyscy razem, w radości i miłości mogli trzymać za ręce mojego Syna. Pójdźcie za mną, nie bójcie się. Dziękuję wam.
za www.medjugorje.hr

  Czasy, w których żyjemy są bardzo trudne dla nas wszystkich w opieraniu się pokusom prowadzącym do zła. Dotyczy to również osób duchownych powołanych do stanu kapłańskiego. O te osoby, tak Bogu drogie, toczy się zaciekły bój! Szatan uczyni wszystko, aby zniszczyć stan kapłański. Niestety, w wielu krajach to mu się prawie udało. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak ciężkie teraz nastały czasy dla kapłanów i osób zakonnych. Jakże oni potrzebują modlitwy swych wiernych. Jakże potrzebują mądrych parafian i skromnych parafian. Pamiętajmy w tym szczególnym dniu, jakim jest Wielki Czwartek, o modlitwie za wszystkich kapłanów, o zwrócenie się ich serc ku Najświętszej Maryi Pannie. Niech oddadzą się Jej jako synowie najwierniejsi. Niech się Jej zawierzą w trudnościach, jakich doświadczają. Niech duch Maryi ich ogarnie i wypełni, aby stali się całkowicie Jej, aby do Niej należeli, Ją ukochali najbardziej i pragnęli tylko Jej służyć, gdziekolwiek Bóg ich pośle. Upraszajmy u Jezusa Chrystusa Arcykapłana, niech im w tym dniu pobłogosławi swoim kapłańskim błogosławieństwem. Niech udzieli im sił, aby trwali przy Nim, trwali w miłości, posłuszeństwie, czystości. Aby trwali ubogimi przed Nim. To ich wyznaczniki: miłość, posłuszeństwo, czystość, ubóstwo.

  W ostatnich dwóch tygodniach uczestniczyliśmy w kilku ważnych spotkaniach, które ubogaciły nasze przygotowanie do zbliżających się Świąt Wielkanocnych. Odbyły się w tym czasie Wieczerniki w Tolkmicku, w Czerwińsku nad Wisłą i w Różanymstoku oraz dni skupienia w Czerwińsku i w Różanymstoku. Tematem rozważań była „miłość nieprzyjaciół” a także „Triduum Paschalne”. Podejmując wspólną modlitwę i rozważając prawdy wiary zawarte w Ewangelii św. Łukasza (6, 27- 36), oraz  św. Jana (18,1-19,42) podejmowaliśmy wysiłek przygotowania się do przeżywania największych Tajemnic Zbawienia, które już wkrótce uobecni nam Liturgia Kościoła. Dziękujemy wszystkim kapłanom i wiernym za tworzenie Wielkopostnych Wieczerników, które stały się ważnym etapem przygotowania do pełniejszego uczestnictwa w owocach zbawienia. Wyrażamy wdzięczność spowiednikom oraz zespołowi muzycznemu „Echo Maryi”, a także licznym uczestnikom spotkań. Przypominamy, że najbliższe nasze spotkanie, a zarazem ostanie w Okresie Wielkiego Postu odbędzie się w najbliższy piątek i sobotę w Sanktuarium Maryjnym w Gietrzwałdzie. Spotkamy się tam dokładnie w drugą rocznicę powstania Wieczerników Gietrzwałdzkich.

  Pielgrzymka do Włoch, a zwłaszcza do klasztoru mniszek klarysek kapucynek w Moncalieri, związanym z duchową obecnością sł. Bożej s. M. Konsolaty Betrone, może być dla nas spotkaniem z Bożą miłością. Na całym pielgrzymim szlaku będziemy świadkami wielkich dzieł Bożych, które Bóg dokonywał w życiu wielu świętych udzielając pięknych i wspaniałych łask. S. Konsolacie obiecał nadto, że również po swojej śmierci będzie przyprowadzała do Niego rzesze najmniejszych. Obiecał, że te rzesze będą się rozrastać w miliony. Pielgrzymka nasza jest niejako potwierdzeniem tej obietnicy, bo przecież jako rzesza najmniejszych pielgrzymujemy, by dać ku temu świadectwo. Możemy zatem liczyć, że ten czas wspólnej modlitwy we wspomnianym klasztorze będzie uczestnictwem w łaskach, jakich udzielił s. Konsolacie dobry Bóg. Potraktujmy zatem z duchową odpowiedzialnością zaproszenie sióstr z Moncalieri, by nie zaniechać tych szczególnych łask, których spodziewamy się otrzymać za Jej pośrednictwem. Przypominam – Pismo św. i święta Tradycja Kościoła uczy, że Bóg zawsze dotrzymuje raz danego słowa. On zapewniał s. Konsolatę o tym kilka razy, a więc zaufajmy – Jego słowo stanie się ciałem. Ja osobiście raduję się ogromnie, że Bóg w swej wielkiej miłości i dobroci pozwala nam wziąć udział w uroczystościach, które odbędą się w klasztorze s. Konsolaty w niedzielę Bożego Miłosierdzia. On, który w swym wielkim miłosierdziu pochylił się nad s. Konsolatą, czego doświadczała wielokrotnie – problemy same się rozwiązywały, trudne sytuacje znikały, nadmiar pracy również, nie czuła ciężaru obowiązków, bo wszystko czyniła z miłości dla Jezusa, Maryi i dusz – również pochyla się nad nami w łasce uczestnictwa we wspomnianych uroczystościach pragnąc udzielić podobnych owoców Swego miłosierdzia. Niech więc nasze bezpośrednie przygotowanie do wspomnianych ważnych wydarzeń naznaczone będzie wspólnym trwaniem w tej Pieśni Miłości – „Jezu, Maryjo kocham Was, ratujcie dusze!”, którą otrzymaliśmy dla naszego duchowego wzrostu. Módlmy się tym nieustannym aktem miłości. Niech miłość Boża zagości w nas. Niech miłość Maryi prowadzi nas. Niech myśl o duszach pobudza nas do wytrwałości. Ks. Tadeusz.