Kończący się pierwszy miesiąc nowego roku szkolnego i duszpasterskiego obfitował w wydarzenia, które nasza Wspólnota przeżywała kontynuując Rok Miłosierdzia. Nasze kolejne spotkania w Wieczernikach Modlitwy i kolejne pielgrzymki przyczyniły się do większego poznania i doświadczania Bożego Miłosierdzia. Dziękujemy wszystkim kapłanom, siostrom zakonnym i wszystkim wiernym – uczestnikom wieczernikowej drogi, wśród nich osobom posługującym i tworzącym muzyczne zespoły wieczernikowe za wspólny czas naznaczony Bożym błogosławieństwem. Jednocześnie pragniemy zaprosić ponownie wszystkich odwiedzających naszą stronę internetową na kolejne spotkania prowadzone w ramach Dzieła Wieczerników Modlitwy, które odbędą się w najbliższym czasie: w Czerwińsku nad Wisłą (Wieczernik w dniu 3 października, a w każdą środę na Nowennę ku czci MB Czerwińskiej), w Ostrowie Wielkopolskim (12 października), w Różanymstoku i Gietrzwałdzie (17 października), w Zawadzie k/Zielonej Góry (25 października), w Tolkmicku (29 października), w Sątocznie (30 października), w Głoskowie (31 października).Zapraszamy do

  W minioną sobotę 26 września uczestnicy Wieczerników Modlitwy w Czerwińsku, Różanymstoku, Gietrzwałdzie, Tolkmicku i Sątocznie podjęli wspólną pielgrzymkę do sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku, by we wspólnej modlitwie podziękować Bogu Miłosiernemu za dar bł. ks. Michała Sopocki w rocznicę jego beatyfikacji. Wraz ze swoimi kapłanami: z ks. Tadeuszem, ks. Leszkiem i ks. Edwardem zgromadziło się w okolicznościowym Wieczerniku Modlitwy ponad 200 osób, wśród których były również Siostry Zakonne, by nawiedzając to święte miejsce upraszać miłosierdzie dla siebie, swoich rodzin, wspólnot i całego Dzieła Wieczerników, jak również dla naszej Ojczyzny i świata. W ramach tego spotkania uczestniczyliśmy w uroczystej Eucharystii, w Adoracji Najświętszego Sakramentu oraz w Nabożeństwie ku czci Miłosierdzia Bożego. Pielgrzymi mieli także możliwość wysłuchania prelekcji dotyczącej osoby bł. ks. Michała i obejrzenia filmu poświęconemu jego osobie i działalności. Wszystkim kapłanom, siostrom zakonnym i uczestnikom Wieczerników Modlitwy dziękujemy za przygotowanie, przeprowadzenie tego spotkania oraz za dar wspólnej modlitwy. Nasz pobyt w Białymstoku był kolejnym krokiem realizowanym w Roku Miłosierdzia, który przezywamy obecnie w naszej Wspólnocie.Zapraszamy do

  Orędzie, 25 września 2009 r.„Drogie dzieci, wytrwale, z radością pracujcie nad swoim nawróceniem. Swoje radości i smutki ofiarujcie mojemu Niepokalanemu Sercu, abym mogła was prowadzić do mego Najdroższego Syna, abyście w Jego Sercu odnaleźli radość. Jestem z wami, aby was pouczać i prowadzić ku wieczności. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie.”

  Przygotowując się do Wielkiej Pielgrzymki zwróćmy uwagę na budzenie w sobie świadomości, iż Boża rzeczywistość duchowa jest odmienna od świata materialnego i nie istnieje w niej takie poczucie czasu, jak w ludzkim świecie. Toteż chodząc po znanych nam z Pisma św. i historycznych przekazów miejscach, starajmy się zobaczyć oczami serca Jezusa otoczonego tłumami, Jezusa w różnych sytuacjach, biorącego udział w różnych wydarzeniach. Zobaczmy apostołów, uczniów. Zobaczmy aniołów, zobaczmy też faryzeuszy, żołnierzy. Stańmy się poprzez własną duszę i otwarcie się na Świat Ducha uczestnikami życia Jezusa. Otwórzmy się na łaskę, która wtedy, ale i teraz schodzi na ziemię. Słuchajmy słów Jezusa, bo objawiać nam będzie oblicze Ojca. Nie bądźmy zadufani w sobie i zbyt pewni siebie. Nie patrzmy na zewnętrzną otoczkę. Wchodźmy w głębię, w znaczenie, w przesłanie, jakie zostało nam dane w osobie Jezusa. Jako dusze najmniejsze starajmy się uzmysłowić sobie istnienie Świata Duchowego i w ten Świat uwierzmy. Teoretycznie – każdy wierzący wierzy w Boga, w istnienie aniołów, przebywanie świętych w Niebie. Jednak w rzeczywistości traktuje tę rzeczywistość jako odległą, znajdującą się gdzieś w bliżej nieokreślonym miejscu, nie zdając sobie sprawy z tego, iż ten Świat Ducha otacza nas, jesteśmy w Nim zanurzeni, on nas przenika. Jest on rzeczywistością realną i mającą wpływ na nasze życie. W tym to Świecie Ducha czas płynie inaczej. Toteż przylatując do Ziemi Świętej wejdziemy w tę duchową rzeczywistość sprzed dwudziestu wieków i otoczeni zostaniemy Duchem tamtych czasów. Starajmy się oczami duszy patrzeć na wszystko. Otwórzmy oczy serca, by zobaczyć i doświadczyć Jezusa, Jego uczniów. By zaznać obecności Maryi. Zauważmy zwłaszcza to źródło życia Kościoła tryskające z Krzyża. Przeżyjmy narodziny Kościoła biorącego swój początek od Chrystusa. Niech w każdym z nas narodzi się Nowy Chrystus, byśmy umocnieni łaską wrócili do domów jako Jego uczniowie, apostołowie, jako świadkowie wiary, jako ci, którzy niosą orędzie o Bożej Miłości i Bożym Miłosierdziu. Jako ci, którzy napotkali Jezusa i doświadczając Jego miłości, zobaczyli Ojca.

  Pozostał już krótki czas przygotowania do pielgrzymki, jak również krótki czas wypraszania łask dla jej uczestników. Miejmy świadomość, iż wszyscy na swoje barki bierzemy wraz z osobami odpowiedzialnymi za Wspólnotę i Dzieło odpowiedzialność za ten czas. Dźwigajmy zatem wspólnie te rekolekcje, które są ogromnie ważnym etapem w rozwoju Dzieła. Bowiem podczas pielgrzymki do Ziemi Świętej będziemy dotykani w sposób szczególny Bożym Miłosierdziem. Przez sam fakt bycia w tym świętym miejscu i otwarcia się na Ducha, łaska Boga przemieniać będzie nasze serca, oświecać nasze dusze, przenikać nas całych. Ważnym jest, by otworzyć się na działanie tej łaski. Miejmy świadomość, iż to miejsce jest jedyne na świecie, a my mamy przyprowadzić tutaj wszystkie dusze najmniejsze. Starajmy się, byśmy zdali sobie sprawę, gdzie będziemy się znajdować. Niech Bóg błogosławi nam. Módlmy się dużo. Przygotowując się na tę Wielką Pielgrzymkę nie zapomnijmy o naszych duszach. One są szczególnie ważne. Tylko dusze czyste będą mogły otworzyć się na Świat Ducha i doświadczyć go najpełniej. Niech Bóg błogosławi nasze rodziny. Niech i ich obejmie łaska zlewana przez Niebo na tę Świętą Ziemię. Módlmy się, trwajmy w miłości i przygotowujmy serca na spotkanie, na objawienie Miłosierdzia.

  Organizując pielgrzymkę do Ziemi Świętej zwracamy naszą uwagę na fakt, iż mamy tę możliwość, poprzez kroczenie śladami Jezusa, zanurzać się w Duchu Miłości, zaznawać Jego obecności, doświadczać obecności Jego Miłości, która dotykając tamtych miejsc na zawsze uczyniła je świętymi. Ziemia ta, splamiona Krwią Jezusa jest świętą poprzez to splamienie, a wcześniej poprzez Jego obecność. Grzech, który był przyczyną przyjścia Syna Bożego, a potem straszny grzech Bogobójstwa – choć niewyobrażalnie straszny, nie przewyższa Bożej miłości, która jest ponad wszystko. Grzech pierworodny stał się w dodatku szczęśliwą winą, jak go nazywa Kościół, bowiem sprowadził na ziemię samego Boga. Niejako stał się przyczyną, iż Bóg objawił swoje oblicze pełne miłości i miłosierdzia. Dzięki niemu człowiek poznał i zaznał Bożej Miłości Miłosiernej. A zatem podczas tej pielgrzymki zanurzać się będziemy w samej esencji Bożej Miłości, w samej istocie, w sercu. To jedyne takie miejsce na świecie. Miejsce narodzin, życia, śmierci i Zmartwychwstania Boga! Miejsce, nad którym Niebo otworzyło swoje podwoje. Świat Ducha tak bardzo zjednoczył się ze światem ludzkim, przeniknął i uświęcił. Niech te słowa jeszcze bardziej zachęcają nas, tworzących Wspólnotę Najmniejszych, do należnego przygotowania do tych zbliżających się dni Wielkiej Pielgrzymki.

  Rozpoczynając nowy rok duszpasterski na naszej wspólnej drodze wieczernikowej podjęliśmy przygotowania do kolejnych kroków, kolejnych etapów rozwoju naszego wspólnego Dzieła. Niewielkim kroczkiem, niewielkim w prawdzie, ale ważnym będzie pielgrzymka do sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Białymstoku w rocznicę beatyfikacji bł. Ks. Michała Sopoćki, którą planujemy na najbliższą sobotę. To będzie takie kolejne otwarcie się w Roku Miłosierdzia, jaki przeżywamy w naszej Wspólnocie, na Boże Miłosierdzie. To będzie otwarcie się na świat Boży, na świat Ducha Bożej miłości, świat Bożych Zdrojów Miłosiernych. Również ta pielgrzymka do Białegostoku będzie przygotowaniem do Wielkiej Pielgrzymki do Ziemi Świętej. Jest to pielgrzymka w święte miejsce, w którym najbardziej cieleśnie uobecniło się Boże Miłosierdzie, dlatego odbywamy ją w tym roku. Będziemy rozważać Boże Miłosierdzie w całym życiu Jezusa okazane przez Boga Ojca człowiekowi. Będziemy je rozważać w tajemnicy przyjścia Jezusa poprzez człowieczą Matkę, co też jest przejawem Bożego Miłosierdzia. Zapoznamy się z wieloma miejscami związanymi z Jezusem, bo przecież wszystko co czynił, wszystko co mówił było wielkim Bożym Miłosierdziem, które miało swój szczyt i okazało najpełniejszy wymiar podczas Golgoty. Niech Bóg nam błogosławi na czas przygotowania się do tych wydarzeń. Nie zrażajmy się też drobnymi przeciwnościami, bowiem ni jak się mają wobec tego, co Bóg zaplanował dla nas właśnie tam w miejscu swoich narodzin, życia, śmierci i Zmartwychwstania.

  „Mistyczne zjednoczenie z Bogiem nie jest przywilejem przeznaczonym dla nielicznych, lecz powołaniem wszystkich ochrzczonych – przypomniał Benedykt XVI w czasie audiencji ogólnej. Katechezę 16 września poświęcił postaci Symeona Nowego Teologa, bizantyjskiego mnicha, żyjącego na przełomie X i XI w. Zanim obrał życie zakonne, zdobył staranne wykształcenie w Konstantynopolu i służył na cesarskim dworze. Błyskotliwa kariera nie zaspakajała jednak jego aspiracji. Wycofał się zatem z normalnego życia i znalazł ukojenie w życiu klasztornym. Jego doświadczenie i pisma – jak zauważył Papież – wywarły duży wpływ na mistykę chrześcijańskiego Wschodu. „Symeon skupia się na obecności Ducha Świętego w ochrzczonych i na uświadomieniu jej sobie – powiedział Benedykt XVI. – Życie chrześcijańskie – podkreśla Symeon – jest intymnym zjednoczeniem z Bogiem. Łaska Boża oświeca serce wierzącego i prowadzi go do mistycznej wizji Pana. W tym kontekście Nowy Teolog podkreśla, że prawdziwe poznanie Boga nie pochodzi z książek, lecz z doświadczenia duchowego, z życia duchowego. Poznanie Boga jest owocem drogi wewnętrznego oczyszczenia, które rozpoczyna się od nawrócenia serca. Mocą wiary i miłości człowiek przechodzi przez głęboką skruchę i szczery ból z powodu własnych grzechów, aby dojść do zjednoczenia z Chrystusem, źródłem radości i pokoju. Dla Symeona takie doświadczenie nie jest wyjątkowym darem przeznaczonym dla niektórych tylko mistyków, lecz owocem chrztu w każdym wierzącym, który poważnie traktuje swą wiarę”.Za stroną Radia Watykańskiego: radiovaticana.org