W dniu dzisiejszym odbyło się kolejne spotkanie Wspólnoty w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Czerwińsku nad Wisłą. Tematykę Wieczernika, który tworzyli pielgrzymi z wielu miejscowości, ks. Marek – prowadzący modlitwę oparł na tajemnicy Ofiarowania Pańskiego. Podczas całego nabożeństwa wierni usposabiali serca do całkowitego ofiarowania siebie Bogu, co dokonało się podczas wspólnie celebrowanej Eucharystii, za przyczyną Niepokalanego Serca NMP. Dziękujemy Bogu i Maryi za łaskę tego spotkania. Księdzu Markowi wyrażamy wdzięczność za pasterską troskę, jaką coraz częściej podejmuje nad duszami maleńkimi – zwłaszcza w Tolkmicku. Bóg zapłać wszystkim wiernym za uczestnictwo w dzisiejszym spotkaniu, a zwłaszcza Służbie Liturgicznej i zespołowi muzycznemu „Echo Maryi”. Informujemy jednocześnie, że najbliższe spotkanie Wspólnoty Dusz Najmniejszych odbędzie się już za tydzień, w sobotę 12 lutego w Sanktuarium Maryjnym w Różanymstoku. Zapraszamy!

  Orędzie z 2 lutego 2011 dla Mirjany
„Drogie dzieci, zbieracie się wokół mnie, szukacie waszej drogi, szukacie, szukacie prawdy, ale zapominacie o rzeczy najważniejszej: zapominacie modlić się właściwie. Wasze wargi wymawiają niezliczone słowa ale wasz duch niczego nie doświadcza. Błąkając się w ciemnościach, wyobrażacie sobie również Boga samego według waszego sposobu myślenia a nie takiego jakim jest prawdziwie w swojej miłości. Drogie dzieci, prawdziwa modlitwa pochodzi z głębi waszego serca, z waszego cierpienia, z waszej radości, z waszej prośby o przebaczenie grzechów. To jest droga do poznania prawdziwego Boga, a tym samym również do poznania samych siebie, ponieważ zostaliście stworzeni na Jego obraz. Modlitwa doprowadzi was do wypełnienia mego pragnienia, mojej misji tutaj pośród was, jedności w Bożej rodzinie. Dziękuję wam”.

Za: www.medjugorje.republika.pl

  Kochani Bracia i Siostry,
(…) Dziś chciałbym rozpocząć krótki cykl spotkań, aby uzupełnić prezentację Doktorów Kościoła. Rozpoczniemy od Świętej, która reprezentuje jeden ze szczytów duchowości chrześcijańskiej wszystkich czasów: jest nią święta Teresa od Jezusa. (…) Święta podkreśla (…) jak istotną jest modlitwa; modlić się „oznacza odnosić się z przyjaźnią, ponieważ odnosimy się przez ty do Tego, o którym wiemy, że nas kocha.” Ta myśl św. Teresy współbrzmi z definicją, którą św. Tomasz z Akwinu daje teologicznej miłości, jako rodzaj przyjaźni człowieka z Bogiem, który jako pierwszy ofiarował swoją przyjaźń człowiekowi. Modlitwa jest życiem, które rozwija się stopniowo, równocześnie ze wzrostem życia chrześcijańskiego: zaczyna się z głośną modlitwą, przechodzi przez uwewnętrznienie, które dokonuje się przez medytację i skupienie, aż do osiągnięcia miłosnego zjednoczenia z Chrystusem i z Trójcą Najświętszą. Nie chodzi oczywiście o rozwój, w którym wstępowanie na coraz wyższe stopnie miałoby oznaczać porzucenie poprzednich form modlitwy, lecz jest raczej stopniowym pogłębianiem się relacji z Bogiem, która obejmuje całe życie. Podejście Teresy, bardziej niż modlitewną pedagogią, można nazwać raczej rzeczywistą mistagogią: czytelnika swoich dzieł uczy ona modlić się, modląc się z nim osobiście; rzeczywiście, często przerywa ona wypowiedź lub przedstawianie jakiegoś problemu, aby przejść do modlitwy (…) Więcej na stronie: www.radiomaryja.pl

  Podczas naszego comiesięcznego spotkania w Sątocznie kontynuowaliśmy modlitwę w oparciu o tajemnicę Objawienia Boga. W sercach uczestników wzbudzało się pragnienie przyjęcie Boga objawiającego się nam. Bóg bowiem objawia się człowiekowi, by każdy z nas mógł Boga poznać, kochać, wierzyć i Mu ufać. By każdy z nas mógł żyć życiem w obfitości, żyć prawdziwie, żyć pełnie. A tym samym, by Bóg mógł żyć w nas. Powinniśmy zatem zdać sobie sprawę z tego kim Bóg jest i jaki jest. Powinniśmy poznawać Jego prawdziwe Oblicze. Z wiarą więc otwierały się nasze serca na obecność Boga w Eucharystii, przyjmowaliśmy i adorowaliśmy Ciało Chrystusa – spotkaliśmy się z samym Bogiem, doznając wszechogarniającego pokoju, który napełnił nasze dusze. Dziękujemy Bogu za Jego Objawienie się w Jezusie Chrystusie, dziękujemy Bogurodzicy Dziewicy za dar zrodzenia Syna Bożego. Dziękujemy całemu Kościołowi za włączenie nas w tajemnicę żyjącego w nim Boga. Dziękujemy naszym pasterzom-kapłanom i wszystkim siostrzanym i bratnim duszom za dar wspólnego przezywania naszej wiary.

  W tym tygodniu nieliczna grupa osób prowadzących naszą Wspólnotę przezywa swoje dni skupienia – dni modlitwy i formacji. W atmosferze wyciszenia w otoczeniu gór. górskich potoków i lasu trwa czas ubogacania ludzkich serc Bożą łaską. W odosobnieniu, jednak w łączności duchowej z całą Wspólnotą Dusz Najmniejszych Bóg przygotowuje swoich uczniów do pracy apostolskiej, owoce której doświadczać będziemy na kolejnych naszych spotkaniach. Dziękujemy wszystkim tym, którzy ofiarują w tych dniach swoją modlitwę i drobne ofiarki na rzecz wspomnianych osób. Szczególnie dziękujemy osobom, które podjęły gościną naszą nieliczną grupę dusz maleńkich i zatroszczyły się o to, by nic im nie zabrakło podczas przebywania z dala od świata. Niech Bóg wszystkim błogosławi!

  Orędzie, 25. stycznia 2011

„Drogie dzieci! Również dziś jestem z wami i patrzę na was i błogosławię i nie tracę nadziei, że ten świat przemieni się na lepsze i ze pokój będzie panował w ludzkich sercach. Radość zapanuje nad światem, bo otwarliście się na moje wezwanie i miłość Bożą. Duch Święty przemienia wielu ludzi, którzy powiedzieli „tak”. Dlatego pragnę wam powiedzieć: dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie.”

Za: www.medjugorje.hr/pl

  Podczas styczniowego spotkania w Gietrzwałdzie nasza Wspólnota podjęła modlitwę w intencji rozpoczętego w polskim Kościele programu duszpasterskiego realizowanego pod hasłem: „W komunii z Bogiem”. Modliliśmy się o to, by rok 2011 był, nie tylko dla dusz najmniejszych, lecz dla wszystkich ludzi wierzących czasem gorliwego dążenia ku coraz ścieślejszemu zjednoczeniu z Bogiem. Prosiliśmy również o otwarcie naszych serc na Słowo Boże, o umiłowanie Jezusa Eucharystycznego i o łaskę modlitwy sercem. Dziękujemy wszystkim kapłanom i wiernym zgromadzonym w Wieczerniku gietrzwałdzkim za dar wspólnego spotkania i trwanie we wspólnocie modlitwy. Zapraszamy także wszystkich wiernych na kolejne nasze spotkania, które jeszcze w tym miesiącu odbędą się w Zawadzie (25 stycznia – wtorek), w Tolkmicku (27 stycznia – czwartek), w Sątocznie (28 stycznia – piętek), w Głoskowie (29 stycznia – sobota). Do zobaczenia na drodze wieczernikowej!

  Drodzy Bracia i Siostry,
Dzisiaj chciałbym wam opowiedzieć (…) o Katarzynie z Genui, (…) urodziła się w Genui, w 1447 (…) Nawrócenie rozpoczęło się 20 marca 1473, dzięki pewnemu wyjątkowemu doświadczeniu. Udając się do kościoła (…) aby się wyspowiadać, uklęknąwszy przed kapłanem, „otrzymała – jak sama pisze – ranę serca, ogromną miłość Boga”, a także bardzo jasne widzenie swojej nędzy i swoich braków i równocześnie dobroci Bożej, tak mocne, że niemal zemdlała. To doświadczenie rodziło decyzję, która ukierunkowała całe jej życie: „Koniec ze światem, koniec z grzechami” ( cfr Życie …, 3rv). Katarzyna uciekła przerywając spowiedź. Wróciwszy w domu, weszła do najbardziej ukrytego pokoju i długo płakała. Wtenczas została pouczona wewnętrznie o modlitwie i miała świadomość ogromnej miłości Boga do niej – grzesznicy, doświadczenie duchowe, którego nie potrafiła wyrazić słowami (cfr Życie .., 4r). W tej sytuacji ukazał się jej Jezus cierpiący, niosący krzyż, taki jak często jest przedstawiany w ikonografii Świętej. Kilka dni później, wróciła do kapłana, aby dokończyć wreszcie tę dobrą Spowiedź. Rozpoczęła teraz „życie oczyszczenia”, które, przez długi czas, niosło ze sobą wiele bólu z powodu popełnionych grzechów, a także motywowało ją do podejmowania pokuty i ofiary, aby wyrazić Bogu swoją miłość. Na tej drodze, Katarzyna zbliżyła się coraz bardziej do Pana, aż do wejścia na drogę, którą nazywamy „drogą zjednoczenia”, relacją głębokiej jedności z Nim. W Życiu jest napisane, że jej duszę prowadziła i pouczała wewnętrznie wyłącznie słodka miłość Boga, która dawała jej wszystko to, czego potrzebowała. Katarzyna tak całkowicie złożyła siebie w ręce Pana, że przez około dwadzieścia pięć lat – jak pisze – żyła „bez pośrednictwa żadnego człowieka, pouczana i prowadzona tylko przez Boga”, (Życie, 117r-118r), karmiona przede wszystkim nieustanną modlitwą i codzienną Komunią Świętą, co nie było zwyczajne w jej czasach. Dopiero wiele lat później Pan dał jej kapłana, który zatroszczył się o jej duszę (…)
Więcej>> www.radiomaryja.pl

  Na naszej stronie „W komunii z Bogiem” znajdziemy nowe konferencje ukazujące sposoby realizacji przez dusze najmniejsze aktualnego dla Kościoła w Polsce programu duszpasterskiego. Przypomnijmy, że hasło „W komunii z Bogiem” jest tematem pierwszego roku programu duszpasterskiego na lata 2010-2013 a zatytułowanego „Kościół domem i szkołą komunii”. Abp Gądecki ocenił, że istotnym obecnie zadaniem Kościoła w Polsce jest rozbudzenie mistyki, a więc odbudowanie wrażliwości na więź z Bogiem. Podkreślał, że owa więź istnieje, bo Bóg nie opuszcza człowieka, a Kościół ma mu pomóc „przemyć oczy”, żeby to zobaczyć. (Za: http://ekai.pl). W proponowanych dla dusz najmniejszych konferencjach znajdziemy praktyczne wskazania szukania i odnajdywania na płaszczyźnie wiary większej zażyłości z Żywym Bogiem. Życzymy owocnej lektury. Zapraszamy też na nasze spotkania: wieczerniki, dni skupienia, rekolekcje i pielgrzymki.