Podczas naszego comiesięcznego spotkania w Sątocznie kontynuowaliśmy modlitwę w oparciu o tajemnicę Objawienia Boga. W sercach uczestników wzbudzało się pragnienie przyjęcie Boga objawiającego się nam. Bóg bowiem objawia się człowiekowi, by każdy z nas mógł Boga poznać, kochać, wierzyć i Mu ufać. By każdy z nas mógł żyć życiem w obfitości, żyć prawdziwie, żyć pełnie. A tym samym, by Bóg mógł żyć w nas. Powinniśmy zatem zdać sobie sprawę z tego kim Bóg jest i jaki jest. Powinniśmy poznawać Jego prawdziwe Oblicze. Z wiarą więc otwierały się nasze serca na obecność Boga w Eucharystii, przyjmowaliśmy i adorowaliśmy Ciało Chrystusa – spotkaliśmy się z samym Bogiem, doznając wszechogarniającego pokoju, który napełnił nasze dusze. Dziękujemy Bogu za Jego Objawienie się w Jezusie Chrystusie, dziękujemy Bogurodzicy Dziewicy za dar zrodzenia Syna Bożego. Dziękujemy całemu Kościołowi za włączenie nas w tajemnicę żyjącego w nim Boga. Dziękujemy naszym pasterzom-kapłanom i wszystkim siostrzanym i bratnim duszom za dar wspólnego przezywania naszej wiary.

  W tym tygodniu nieliczna grupa osób prowadzących naszą Wspólnotę przezywa swoje dni skupienia – dni modlitwy i formacji. W atmosferze wyciszenia w otoczeniu gór. górskich potoków i lasu trwa czas ubogacania ludzkich serc Bożą łaską. W odosobnieniu, jednak w łączności duchowej z całą Wspólnotą Dusz Najmniejszych Bóg przygotowuje swoich uczniów do pracy apostolskiej, owoce której doświadczać będziemy na kolejnych naszych spotkaniach. Dziękujemy wszystkim tym, którzy ofiarują w tych dniach swoją modlitwę i drobne ofiarki na rzecz wspomnianych osób. Szczególnie dziękujemy osobom, które podjęły gościną naszą nieliczną grupę dusz maleńkich i zatroszczyły się o to, by nic im nie zabrakło podczas przebywania z dala od świata. Niech Bóg wszystkim błogosławi!

  Orędzie, 25. stycznia 2011

„Drogie dzieci! Również dziś jestem z wami i patrzę na was i błogosławię i nie tracę nadziei, że ten świat przemieni się na lepsze i ze pokój będzie panował w ludzkich sercach. Radość zapanuje nad światem, bo otwarliście się na moje wezwanie i miłość Bożą. Duch Święty przemienia wielu ludzi, którzy powiedzieli „tak”. Dlatego pragnę wam powiedzieć: dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie.”

Za: www.medjugorje.hr/pl

  Podczas styczniowego spotkania w Gietrzwałdzie nasza Wspólnota podjęła modlitwę w intencji rozpoczętego w polskim Kościele programu duszpasterskiego realizowanego pod hasłem: „W komunii z Bogiem”. Modliliśmy się o to, by rok 2011 był, nie tylko dla dusz najmniejszych, lecz dla wszystkich ludzi wierzących czasem gorliwego dążenia ku coraz ścieślejszemu zjednoczeniu z Bogiem. Prosiliśmy również o otwarcie naszych serc na Słowo Boże, o umiłowanie Jezusa Eucharystycznego i o łaskę modlitwy sercem. Dziękujemy wszystkim kapłanom i wiernym zgromadzonym w Wieczerniku gietrzwałdzkim za dar wspólnego spotkania i trwanie we wspólnocie modlitwy. Zapraszamy także wszystkich wiernych na kolejne nasze spotkania, które jeszcze w tym miesiącu odbędą się w Zawadzie (25 stycznia – wtorek), w Tolkmicku (27 stycznia – czwartek), w Sątocznie (28 stycznia – piętek), w Głoskowie (29 stycznia – sobota). Do zobaczenia na drodze wieczernikowej!

  Drodzy Bracia i Siostry,
Dzisiaj chciałbym wam opowiedzieć (…) o Katarzynie z Genui, (…) urodziła się w Genui, w 1447 (…) Nawrócenie rozpoczęło się 20 marca 1473, dzięki pewnemu wyjątkowemu doświadczeniu. Udając się do kościoła (…) aby się wyspowiadać, uklęknąwszy przed kapłanem, „otrzymała – jak sama pisze – ranę serca, ogromną miłość Boga”, a także bardzo jasne widzenie swojej nędzy i swoich braków i równocześnie dobroci Bożej, tak mocne, że niemal zemdlała. To doświadczenie rodziło decyzję, która ukierunkowała całe jej życie: „Koniec ze światem, koniec z grzechami” ( cfr Życie …, 3rv). Katarzyna uciekła przerywając spowiedź. Wróciwszy w domu, weszła do najbardziej ukrytego pokoju i długo płakała. Wtenczas została pouczona wewnętrznie o modlitwie i miała świadomość ogromnej miłości Boga do niej – grzesznicy, doświadczenie duchowe, którego nie potrafiła wyrazić słowami (cfr Życie .., 4r). W tej sytuacji ukazał się jej Jezus cierpiący, niosący krzyż, taki jak często jest przedstawiany w ikonografii Świętej. Kilka dni później, wróciła do kapłana, aby dokończyć wreszcie tę dobrą Spowiedź. Rozpoczęła teraz „życie oczyszczenia”, które, przez długi czas, niosło ze sobą wiele bólu z powodu popełnionych grzechów, a także motywowało ją do podejmowania pokuty i ofiary, aby wyrazić Bogu swoją miłość. Na tej drodze, Katarzyna zbliżyła się coraz bardziej do Pana, aż do wejścia na drogę, którą nazywamy „drogą zjednoczenia”, relacją głębokiej jedności z Nim. W Życiu jest napisane, że jej duszę prowadziła i pouczała wewnętrznie wyłącznie słodka miłość Boga, która dawała jej wszystko to, czego potrzebowała. Katarzyna tak całkowicie złożyła siebie w ręce Pana, że przez około dwadzieścia pięć lat – jak pisze – żyła „bez pośrednictwa żadnego człowieka, pouczana i prowadzona tylko przez Boga”, (Życie, 117r-118r), karmiona przede wszystkim nieustanną modlitwą i codzienną Komunią Świętą, co nie było zwyczajne w jej czasach. Dopiero wiele lat później Pan dał jej kapłana, który zatroszczył się o jej duszę (…)
Więcej>> www.radiomaryja.pl

  Na naszej stronie „W komunii z Bogiem” znajdziemy nowe konferencje ukazujące sposoby realizacji przez dusze najmniejsze aktualnego dla Kościoła w Polsce programu duszpasterskiego. Przypomnijmy, że hasło „W komunii z Bogiem” jest tematem pierwszego roku programu duszpasterskiego na lata 2010-2013 a zatytułowanego „Kościół domem i szkołą komunii”. Abp Gądecki ocenił, że istotnym obecnie zadaniem Kościoła w Polsce jest rozbudzenie mistyki, a więc odbudowanie wrażliwości na więź z Bogiem. Podkreślał, że owa więź istnieje, bo Bóg nie opuszcza człowieka, a Kościół ma mu pomóc „przemyć oczy”, żeby to zobaczyć. (Za: http://ekai.pl). W proponowanych dla dusz najmniejszych konferencjach znajdziemy praktyczne wskazania szukania i odnajdywania na płaszczyźnie wiary większej zażyłości z Żywym Bogiem. Życzymy owocnej lektury. Zapraszamy też na nasze spotkania: wieczerniki, dni skupienia, rekolekcje i pielgrzymki.

  Modląc się o błogosławieństwo na naszą drogę, naszą posługę, nasze oddanie, poświęcenie, wytrwałość, nasze posłuszeństwo, na ciągłe próby pełnienia woli Boga, trwaliśmy w minioną sobotę na jubileuszowym spotkaniu w Różanymstoku. Przyjmując Boży dar dziecięctwa duchowego – będąc dziećmi, które mimo braku sił i umiejętności, często nieporadnie, jednak z prostotą i szczerością idą za wskazaniami Bożymi, prosiliśmy o wiele łask i czuliśmy, że jesteśmy otoczeni tymi łaskami. Czas wspólnej modlitwy dał nam doświadczyć ogromnej przychylności Boga Ojca i pomnożył wiarę w to, że w Jego wnętrzu jest dla nas potęga Miłości i Miłosierdzia. Korzystaliśmy z tego, starając się ujmować Boga za Serce z coraz większą ufnością podchodząc do wszystkiego. Ufając Bogu z dziecięcą, prostą, naiwną, szczerą, bezgraniczną ufnością, będąc wręcz zuchwałymi w tej ufności, przedstawialiśmy w modlitwie wszystko, szczerze i z dziecięcą prostotą poddając się jednocześnie woli Boga. Nie zapominając też o dziękczynieniu wyrażamy w dalszym ciągu naszą wdzięczność Trójjedynemu Bogu, Maryi naszej Wspomożycielce i tym wszystkim, którzy przyczynili się do powstania i kontynuowania spotkań w ramach Wieczerników Różanostockich.

  W dniu jutrzejszym zgromadzimy się w sanktuarium maryjnym w Różanymstoku, by wspólnie wyrazić wdzięczność Bogu i NMP Wspomożycielce Różanostockiej za cztery lata naszych spotkań w Wieczerniku Różanostockim. Zapraszamy wszystkich wiernych do włączenia się w nasze wspólne „Magnificat”, które wraz z Matką Bożą pragniemy wyśpiewać w tym dniu. Będziemy też upraszać dalsze błogosławieństwo dla wszystkich uczestników tych spotkań, ufając, że nasza modlitwa zaowocuje potrzebnymi nam łaskami. Początek Wieczernika o godz. 10:30, w programie: modlitwa różańcowa, Adoracja Najświętszego Sakramentu, Eucharystia w intencji pielgrzymów, modlitwa dla uczczenia Krzyża św., błogosławieństwo chorych. Więcej na stronie: www.rozanystok.pl

  Drodzy bracia i siostry!
(…) Należy oczyścić ten czas Bożego Narodzenia z naleciałości zbyt moralizujących i uczuciowych. Celebracja Bożego Narodzenia nie proponuje nam tylko wzorce do naśladowania, takie jak pokora i ubóstwo Pana, Jego dobroć i miłość do ludzi; lecz nade wszystko jest zaproszeniem, aby dać się przemienić całkowicie przez Tego, który zamieszkał w naszym ciele. Św. Leon Wielki obwieszcza: „Syn Boży … zjednoczył się z nami, i nas zjednoczył ze sobą w taki sposób, że uniżenie się Boga aż do kondycji ludzkiej stało się wywyższeniem człowieka aż do wyżyn Boga”. Objawienie Boga ma za cel, by uczynić nas uczestnikami życia Bożego, by w nas zrealizowała się tajemnica Jego Wcielenia. Ta tajemnica jest wypełnieniem powołania człowieka. Jeszcze raz św. Leon wielki tłumaczy konkretną i zawsze aktualną doniosłość tajemnicy Bożego Narodzenia dla życia chrześcijańskiego: „słowa Ewangelii i Proroków… zapalają naszego ducha i uczą nas zrozumienia Narodzenia Pana, tej tajemnicy Słowa, które staje się Ciałem, nie tyle jako pamiątki wydarzenia z przeszłości, ale jako faktu, który dokonuje się na naszych oczach … to tak jakby jeszcze wciąż w dzisiejszej uroczystości było nam głoszone: „Dziś zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś, w mieście Dawida, narodził się dla was Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan”. I dodaje: „Chrześcijaninie! Poznaj swoją godność! Stałeś się uczestnikiem Boskiej natury, porzuć więc niegodne obyczaje przeszłego życia i już do nich nie wracaj”. Drodzy przyjaciele, przeżywajmy ten czas Bożego Narodzenia intensywnie: po tym, jak adorowaliśmy Syna Bożego, który stal się człowiekiem i był złożony w żłobie, jesteśmy wezwani do przejścia do ołtarza Ofiary, gdzie Chrystus, Żywy Chleb, który zstąpił z Nieba, ofiaruje się nam jako prawdziwy pokarm na życie wieczne. I to, co widzieliśmy naszymi oczami, przy stole Słowa i Chleba Życia, to, co kontemplowaliśmy, to, czego dotykały nasze ręce: Słowo, które stało się Ciałem, głośmy z radością światu i dawajmy o Nim świadectwo z hojnością całym naszym życiem. (…)
Więcej>> www.radiomaryja.pl/