Spotykamy się wspólnie w tym pięknym, tak tajemniczym czasie, który ma przygotować serca ludzkie na przyjście Zbawiciela. Dzisiaj w Ewangelii (Mt 4, 18-22) czytamy o powołaniu Apostołów. We wcześniejszym czytaniu (Rz 10, 9-18) mowa była o tym, jak ważne jest powołanie, posłanie, bo dopiero wtedy można iść i dawać świadectwo z mocą. Wtedy inni mogą doświadczyć tej mocy, mogą przyjąć Dobrą Nowinę. Jak ważnym jest powołanie! Jak ważnym jest to, co czyni Bóg wobec dusz, które sobie wybiera! Bez posłania dusz wybranych do głoszenia Dobrej Nowiny, do świadczenia o miłości, nic by się nie dokonywało w Kościele. Zatem zatrzymajmy się chwilę nad powołaniem.

Do tej Wspólnoty każdy z nas został przyprowadzony przez Boga. Bóg wybrał sobie każdego z nas. On stworzył nas z zamysłem naszego uczestnictwa w tej Wspólnocie i w tym Dziele. Wybrał, ale to jeszcze nie oznacza posłania. Wybrał, to znaczy, że przygotowuje do czegoś ważnego; że upatrzył sobie niejako duszę i chce właśnie się nią posłużyć; że właśnie poprzez tę duszę pragnie udzielać miłości innym duszom, pragnie objawić swoją miłość innym. I ta wybrana dusza jest przygotowywana. Doświadczamy od kilku lat tego przygotowywania. Jest to dosyć intensywna formacja. Nie każda wspólnota spotyka się codziennie, nie każda spotyka się chociażby co tydzień na dniach skupienia, nie każda tak rozbudowana, obejmująca swym zasięgiem przecież cały kraj, doświadcza formacji systematycznej, ciągłej, która łączy każdy dzień skupienia i wszystkie rekolekcje w jedno. My takiej formacji doświadczamy na każdym kroku – czy to spotkanie w tygodniu, czy dzień skupienia, czy pielgrzymka, czy rekolekcje, jest ciągłość tematów, jest pogłębianie formacji. Nie ma tematów, które nie byłyby spójne z poprzednimi i nie stanowiłyby pogłębienia poprzednich. Jednocześnie wszystkie wiążą się z rokiem liturgicznym, są bardzo mocno osadzone w Kościele. Wszystko też wypływa z Pisma Świętego. Zatem doświadczamy niezwykłej formacji, którą czyni Duch Święty – Sam Bóg. Powinniśmy bardzo mocno poczuć się duszami wybranymi, które są w jakimś stopniu wyróżnione przez Boga. To wyróżnienie może sugerować, że Bóg pragnie naszego uczestnictwa w Jego Dziele, pragnie nas posłać. I rzeczywiście tak jest. Patrząc na Świętych, na Apostołów można zobaczyć również te elementy: wybranie, przygotowanie i posłanie. W różnych momentach życia to posłanie się dokonuje i w różny sposób, jednak dokonuje się.    Czytaj dalej →

Co robić, aby przygotować się na Boże Narodzenie?

Pierwsze wskazanie – OCZYŚCIĆ SERCE, rozpocząć z czystym sercem. Serce czyste to serce wolne. Łatwiej takiemu sercu otwierać się na rzeczywistość Bożą i przyjmować Boże natchnienia.

Drugie wskazanie – CODZIENNA MSZA ŚW., o której większość z nas pamięta.

Trzecie wskazanie – ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO. Kościół oczekiwać będzie na Słowo Wcielone. Bóg przed wiekami wypowiedział Słowo. W pewnym momencie historii Słowo przyszło na świat. To Słowo mamy rozważać. Mamy każdego dnia sięgać do Pisma Świętego. Prosząc Ducha Świętego o szczególne światło mamy zagłębiać się w Słowo.

Czwarte wskazanie – ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU. Wielu z nas adoruje Najświętszy Sakrament. Teraz klęcząc przed Najświętszym Sakramentem starajmy się uświadamiać sobie w sposób szczególny obecność Boga, który schodzi do naszych serc, który przybywa, by w nas zamieszkać. Podczas osobistej adoracji starajmy się dostrzec przychodzącego Króla, który pragnie królować w nas, chce być Królem naszych serc, chce poprzez miłość władać.

Piąte wskazanie – MIŁOŚĆ. Od samego początku dnia do jego zakończenia żyjmy miłością, cały czas kochajmy, wyznając Bogu miłość każdym słowem, spojrzeniem, każdym gestem, czynem, każdą myślą, każdą intencją, każdym pragnieniem. Wyznawajmy miłość, bo miłość przygotowuje nasze serca na przyjęcie Króla. Niech ten czas będzie czasem naszych ogromnych starań, ogromnych wysiłków, by prawdziwie był to czas miłości, a więc ofiarą złożoną z samego siebie – od tego momentu zapominam o sobie, by żyć miłością do Boga, by kochać Boga i kochać bliźniego. Czytaj dalej →

W sercu człowieka, który miłuje Boga i przyjmuje Jego miłość, który żyje Bogiem jest wielka radość. Ta radość obejmuje najgłębsze zakamarki serca. Nie jest to radość powierzchowna, to radość osadzona bardzo głęboko w ludzkim jestestwie. I chociażby działy się różne rzeczy w życiu tej duszy, chociażby doświadczała różnych trudności, w jej głębi panuje pokój.

Już przez kilka ładnych lat uczestniczymy w formacji, którą prowadzi sam Bóg. Nasze serca otrzymały światło, napełnione są Bogiem. W naszych sercach umiejscowiona jest miłość. Jeszcze nie do końca wszystko rozumiemy, nie do końca wszystko jest nam wiadome, a nasze przeróżne słabości przesłaniają nam to, co Bóg już złożył w każdym z nas. Zastanawiamy się, czym jest Nowa Ewangelizacja, a przecież my ją przechodzimy, my jej doświadczamy. Bowiem Nowa Ewangelizacja:

• Jest daniem człowiekowi na nowo Jezusa;
• Jest na nowo przyprowadzeniem każdej duszy do Źródła jej istnienia;
• Jest ukazaniem Zbawienia;
• Jest daniem na nowo nadziei, wlaniem ufności;
• Jest objawieniem człowiekowi miłości Boga.

My już od pewnego czasu doświadczamy Nowej Ewangelizacji. W nas odradza się wiara, życie Boże. My poznajemy miłość Bożą. Tylko ta dusza, która poznaje miłość, prawdziwie może się nawrócić. Tylko taka dusza, która doświadcza Bożej miłości może o niej zaświadczyć, może ją przekazać innym. Martwimy się, w jaki sposób, co trzeba będzie robić. Czemu się martwimy? A czy do tej pory martwiliśmy się, w jaki sposób formować własne dusze? Czy Bóg tego nie czynił w nas? Czy Bóg nie zatroszczył się o wszystko? Martwienie się o to, w jaki sposób mamy uczestniczyć w Nowej Ewangelizacji jest swego rodzaju pychą, bo przecież sami mówimy, że jesteśmy duszami najmniejszymi i że wszystkiego oczekujemy od Boga, dlaczego więc o cokolwiek mamy się martwić? Dlaczego uważamy, że nie wiemy jak mamy ewangelizować? Przecież to nie nasza mądrość, to nie my mamy czynić tak naprawdę. My mamy jedynie otwierać serca i pozwolić Bogu, by to On poprzez nasze dusze mógł ewangelizować, a więc mógł dać światu miłość, mógł ją objawić. Cały czas jeszcze tkwimy w starym myśleniu: ja coś muszę, powinienem potrafić to własnymi siłami, swoją mądrością. Chcemy brać na własne barki, ciągle chcemy sami, po swojemu. NOWA EWANGELIZACJA – TO DOŚWIADCZENIE NOWEJ PIĘĆDZIESIĄTNICY, W KTÓREJ DUCH ŚWIĘTY BĘDZIE WSZYSTKO CZYNIŁ. W którym momencie rozpoczęła się Ewangelizacja? Wtedy, gdy Apostołowie doświadczyli wielkiej mocy Ducha Świętego w nich samych i pozwolili działać Bogu. Możemy o tym przeczytać, iż w wielu miejscach mówią o działaniu Ducha Świętego; o tym, że nie własną mocą działają, ale mocą Ducha Świętego. Tak samo i my MAMY PODDAĆ SIĘ DZIAŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO, pozwolić, by miłość, która wypełnia nasze serca, która już w jakimś stopniu nas uformowała, teraz zaczęła formować inne dusze poprzez nas. Podstawą jest zaufanie, pokora, a więc wszystko to, o czym cały czas mówimy. Tak jak na początku Kościoła Duch Święty prowadził Kościół w sposób bardzo widoczny, jak na początku Apostołowie pozwolili Duchowi Świętemu działać, tak teraz i my pozwólmy działać Bogu.   Czytaj dalej →