Bóg przemawiając do narodu wybranego, pragnąc przekazać mu swoje Prawo, swoje polecenia, nakazy, czynił to wprawdzie przez wybranych ludzi, jednak oczekiwał, iż słuchać będą wszyscy. W osobie Proroka, przed Bogiem stawał cały naród. Cały naród przyjmował Słowo Boga i cały naród odpowiadał na Boże wezwanie. Niezmiernie ważna jest jedność wszystkich, którzy tworząc naród, czy jakąś wspólnotę przyjmują razem pouczenia Boże. To, co Bóg kierował do narodu wybranego miało być przyjęte przez wszystkich w jedności. Ta jedność jest ogromnie ważna, ponieważ dzięki niej realizują się pełniej Boże zamiary i pełniej niejako rozlewa się łaska. Kiedy brakuje jakiegoś serca nie dopełnia się ilość łask, które Bóg przygotował dla całej wspólnoty, społeczności, czy narodu. Dlatego też ważne jest, abyśmy i my stanowili jedność szczególnie wtedy, kiedy dokonują się niezmiernie ważne wydarzenia. Abyśmy byli razem i razem stawali przed Bogiem, razem otwierali serca przyjmując całość Bożego daru, bo poprzez każde serce przechodzi ten dar. Dzięki zjednoczeniu wszystkich urzeczywistnia się pełnia Bożego daru.

Postarajmy się, w miarę możliwości, być razem wtedy, kiedy cały Polski Kościół dokonywać będzie Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa na Króla i Pana. Dobrze by było, abyśmy złączyli się, zjednoczyli i przyjęli wszyscy razem Boga jako Króla. My już dokonaliśmy tego Aktu jako Wspólnota. Przyjęliśmy zadanie, jakie Bóg nam dał – przygotowanie serc do Aktu, który ma się teraz dokonać w całej Ojczyźnie. Dlatego teraz również powinniśmy być razem łącząc serca, dusze, by pełnia tego Aktu dokonała się również poprzez całą naszą Wspólnotę. Dobrze byłoby zmobilizować się, przekazać wszystkim, aby wszystkie serca mając świadomość łączności duchowej, trwały na modlitwie przez te kolejne teraz dni, łącząc się ze sobą. Niech wszystkie serca dbają o czystość, ze wszystkich sił przygotowują się na to niezwykłe wydarzenie, abyśmy potem, w miarę możliwości, stanęli razem przed Bogiem, razem modlili się, otwierali serca i przyjęli Króla. Abyśmy razem przed Nim uklękli, razem oddali Mu cześć i złożyli hołd. Abyśmy razem wyśpiewali Mu pieśń pochwalną, pieśń uwielbienia. Bardzo ważne jest, abyśmy my, tak jak naród wybrany, starali się ze sobą złączyć z najdalszych stron, znowu być razem i razem przyjąć Boga. Jest to pragnieniem samego Boga i pragnieniem Jego Matki. Błogosławię was – W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Przygotowujemy się do niezmiernie ważnego wydarzenia – JUBILEUSZOWEGO AKTU PRZYJĘCIA JEZUSA CHRYSTUSA ZA KRÓLA I PANA. Cały kraj przygotowuje się do tego wydarzenia. Dobrze byłoby, choć w pewnym stopniu uświadomić sobie, czym jest to, co ma nastąpić, jakie ma to odniesienie do narodu wybranego, jego stosunku do Boga i oczekiwań na Mesjasza.

Naród wybrany przez całe wieki uznawał w Bogu swego Pana i Króla. Oczekiwał na Mesjasza, a więc na przyjście właśnie Króla, który wyzwoli ich. W przepięknych modlitwach, w Psalmach potrafili wyśpiewać hymny pochwalne na cześć Króla. Potrafili pięknie modlić się wyznając, że tylko Bóg jest Królem nad nimi. Radowali się ze swego wybraństwa, bo tylko ich naród został tak wyróżniony. Czekali na przyjście Mesjasza, kiedy jednak przyszedł dokonuje się tragedia, dramat niewyobrażalny, ponieważ do tej pory ten naród, który wyznawał, iż Bóg jest ich Królem, jest ich Opiekunem, ich Sędzią, Tym, który troszczy się o nich, ten naród odrzuca Mesjasza. I co straszniejsze, wyznaje, że już nie mają Boga za Króla, cesarz jest ich królem. Niczego nie rozumieją z tego, co dzieje się na Golgocie. Właśnie tam Jezus, Syn Boży ustanawia nowe Królestwo na ziemi – nowe Królestwo Niebieskie, które rozciąga swoje panowanie, władzę na wszystkie ludzkie serca, na cały świat. Już nie tylko naród wybrany jest narodem, który ma Boga za Króla, ale każdy, kto przyjmie Jezusa jako Zbawiciela, kto uzna w Nim Boga, przyjmuje Go za Króla. Każdy naród może stawać się takim narodem wybranym, gdzie Bóg jest Najważniejszy – jest Głową, Panem, jest Władcą. Teraz każdy naród może odnosić do siebie wszystkie obietnice, które otrzymywał naród wybrany przez wieki i w każdym mogą te obietnice spełniać się.

A cóż takiego Bóg obiecuje? Bóg, biorąc we władanie naród, zawiera z nim niezwykłe przymierze. On jako Król, jako Pan, jako Władca, jako Ten, który posiada wszystko, obiecuje swoją opiekę, troskę o naród. Obiecuje dać wszystko, aby ten naród mógł żyć – żyć w dobrobycie, w szczęściu. Bóg obiecuje, iż prowadzić będzie ten naród, że go nie opuści, że to On będzie wskazywał drogę jego rozwoju; że to On będzie dawał temu narodowi swoje prawa, a gdy naród będzie je przestrzegał, dobrze będzie się mu powodziło. Każdy naród, który uznaje w Jezusie Króla Wszechświata, który obiera sobie Jezusa jako swego Króla, może być spokojnym. Może mieć pewność, że od tej pory prawdziwym Sędzią, ale i prawdziwym Ojcem, prawdziwym Opiekunem, staje się Bóg. Od tej pory Jezus panując w danym narodzie, troszczy się o niego, dba o jego bezpieczeństwo, o jego dobro. Ten, kto podniesie rękę na ten naród musi mieć świadomość, iż podejmuje walkę z Bogiem, bo Bóg stanie w obronie tego narodu. Ten naród może sięgać do obietnic Bożych ze Starego Testamentu i odnosić je do siebie. Może wyśpiewywać Psalmy, może dziękować Bogu radując się, może oddawać Bogu cześć i chwałę właśnie słowami tych Psalmów, przyjmując je teraz, jako swoje hymny pochwalne na cześć Boga Króla. Czytaj dalej →