1. Ofiarujmy ten czas Bogu

Niewiele już pozostało czasu do Triduum Paschalnego – najwspanialszych wydarzeń w dziejach ludzkości, podczas których objawi się pełnia Bożej Miłości. Warto przygotować się do tego czasu przez te ostatnie dni, przez ostatnie godziny. W jaki sposób? Wpatrując się w Jezusa, otwierając serce na Jego obecność. Można powiedzieć, że teraz On coraz bardziej z każdą sekundą, minutą i godziną przybliża się do nas, abyśmy mogli uczestniczyć w Jego Męce. Jeśli będziemy starali się w Jego obecności trwać, pamiętać o tej Obecności, nasze serca zostaną złączone z Jego Sercem i przeżyjemy całe Triduum w bliskości niezwykłej Jezusa. Doświadczymy Jego zmartwychwstania we własnych sercach. Wszystko jest w zasięgu ręki. Wszystko Bóg daje. Niczego nie ukrywa, niczego nie zakrywa. Tak, jak wtedy, w Jerozolimie, wszystko działo się na oczach ludzkich i wszystkiego mogli doświadczać Jego apostołowie, uczniowie, przyjaciele, tak samo i teraz, niczego Bóg nie ukrywa. A nawet więcej, On zaprasza, On pragnie naszej obecności w tych wydarzeniach, bliskości naszych serc.

Ten czas, to czas, aby wzrosła w nas miłość. Ostatnie godziny przed Triduum Paschalnym przeznaczmy na spotęgowanie się naszej miłości wielokrotnie. Przeznaczmy ten czas tylko Bogu. To prawda, mamy różne obowiązki w domu i w pracy, ale możemy swoje serca nastawić, swoje myśli skierować, swoją wolę również, abyśmy cali nakierowani byli na Jezusa, na ukochanie Go i czynienie wszystkiego dla Niego. Już możemy myśleć o Nim wjeżdżającym do Jerozolimy na osiołku. Razem z Nim możemy przeżywać oddawaną Mu chwałę, jednocześnie rozumiejąc, jak słabe są ludzkie serca i jak bardzo ludzie niczego nie rozumieją. Przeżywając to razem z Nim możemy bardziej Go kochać, bardziej się do Niego zbliżać. Czytaj dalej →

Czas Wielkiego Postu dla duszy, która stara się odpowiadać na Boże wezwanie bywa bardzo trudny. Jednak fakt, iż jest to bardzo trudny czas świadczy jedynie o tym, że dusza ta prawdziwie stara się pracować nad sobą. Jeśli dusza nie pracuje nad sobą, jeżeli nie czyni pewnej refleksji nad swoim postępowaniem, nie zauważa w sobie słabości. Dlatego należy cieszyć się, że doświadczamy własnych słabości, że dowiadujemy się o sobie, jak bardzo jesteśmy słabi i grzeszni.

Doświadczanie swoich słabości jest czymś trudnym. Kiedy człowiek upada boleśnie odczuwa ból kolana, rąk, jest potłuczony. I tak samo jest z upadkiem duszy. Im bardziej dusza świadoma tego, co zrobiła, tym ten upadek boleśniej odczuwa, boleśniej doświadcza samej siebie. Wiadomo, że w czasie Wielkiego Postu szatan szczególnie jest aktywny. Widząc starania dusz w dążeniu do doskonałości, szatan stara się temu przeciwdziałać, broni swego terytorium, na którym do tej pory panował. I dlatego tym bardziej kusi, tym bardziej działa przeciwko duszy. W różny sposób szatan stara się duszę zniechęcić, załamać, stara się nakłonić znowu ku złemu. Chce, żeby dusza zrezygnowała ze swojej drogi, którą obrała. Pokazuje jej słabości, mówi, iż i tak to wszystko nie ma sensu, lepiej po prostu się usunąć. W ten sposób szatan chce, by dusza przestała iść drogą ku zjednoczeniu z Bogiem. Oczywiście on tej duszy nie będzie tłumaczył, dlaczego ma rezygnować, nie będzie podawał tego faktycznego powodu. Będzie jej podsuwał różne tłumaczenia, inne różne argumenty, aby przekonać duszę, iż jest za słaba, iż jest bardzo grzeszna i tak jej działania nie mają sensu. I dusza doświadczając boleśnie swoich upadków skłonna jest słuchać takich argumentów szatana. Czytaj dalej →