(Z archiwum Wspólnoty)

Bóg obdarza ludzkość miłością poprzez wszystko, co stwarza, poprzez każde wydarzenie. W sposób szczególny obdarza ludzkość miłością poprzez objawienia i nadzwyczajne znaki, poprzez swoją obecność czy to w Świętych, w Aniołach czy bezpośrednio, kiedy Sam przychodzi do człowieka. Daje człowiekowi swoją miłość, samego Siebie, by włączyć człowieka w swoje istnienie, w swój byt, w swoją wieczną miłość. Jednym z przejawów wielkiej, nieskończonej Bożej miłości, posiadającym nie poznaną przez człowieka głębię jest: danie człowiekowi Matki Boga jako Matki również człowieka i danie do ręki człowiekowi Różańca jako otwartych drzwi ku poznaniu Boga i zjednoczeniu z Nim. Człowiek tak do końca nie rozumie, czym jest modlitwa różańcowa. Nie rozumie też, jak wielką łaską jest obdarzony mogąc zwracać się do Maryi – do Matki Boga i ludzi; jak wielką łaską jest obdarzony mogąc iść wraz z Nią drogą ku Bogu, naśladując Jej życie.

Przeżywamy teraz w Kościele miesiąc Różańca św. Właściwie w każdej parafii jest odmawiany Różaniec z większym lub mniejszym zrozumieniem. Jednak bardzo często ludzie traktują Różaniec jako obowiązek, trochę jako magiczny obowiązek – ilość odmówionych tajemnic ma się przełożyć na ilość otrzymanych łask. Ludzie odmawiają Różaniec ustami, nie angażując serca, nie rozumiejąc sensu tej modlitwy. Powiedzieliśmy już, że życie Maryi było złączone z życiem Jezusa. Poprzez Różaniec Maryja wprowadza dusze w życie Jezusa, poprzez swoje Serce wprowadza w zjednoczenie z Jezusem, w samą istotę zjednoczenia duszy z Bogiem. Uczy, Kim jest Bóg, Kim jest Jezus dla duszy, jaka jest miłość Boga do człowieka i pomaga otworzyć się duszy na tę miłość.

Gdy dusza pozwala się tak prowadzić, jej życie zostaje złączone z życiem Jezusa. To zjednoczenie jest zjednoczeniem mistycznym obejmującym nie tylko konkretne życie Jezusa na ziemi, które znamy z Ewangelii. Życie duszy włączone zostaje w aktualne życie Boga, obejmujące sobą cały wszechświat, wszystkie istnienia ludzkie, wielkie zatroskanie losami świata. Dusza zbliża się do Boga poznając Jego miłość. To poznanie może być coraz głębsze. Jaka szkoda, że dusze traktują modlitwę różańcową w sposób bardzo zewnętrzny, bardzo powierzchowny, jednocześnie zastanawiają się nad życiem Świętych, którzy doznawali mistycznych przeżyć. Często dusze zazdroszczą tego Świętym, nie rozumieją, że modlitwa różańcowa może wprowadzić duszę w niezwykłe mistyczne doświadczenie Boga, trzeba tylko otworzyć serce i trzeba: sercem odmawiać tę modlitwę, sercem zanurzać się w kolejne tajemnice, sercem otwierać się na świat duchowy, w który dusza jest wprowadzana odmawiając Różaniec. Czytaj dalej →