Kłaniamy Ci
się, Panie Jezu, do samej ziemi i wyznajemy, że jesteś naszym Królem i naszym
Panem. Jesteśmy Twoimi dziećmi, Twoimi sługami, Twoimi niewolnikami. A wszystko
to z miłości, z pragnienia naszych serc. Dobrowolnie chcemy należeć do Ciebie.
Chcemy być cali Twoi. Dziękujemy Ci, że jesteś, że przyszedłeś, ze gościsz w nas.
Dziękujemy Ci, że każdemu z nas odsłaniasz swoje tajemnice, że mówisz o
wielkiej nieskończonej miłości Twojego Serca do człowieka. Dziękujemy Ci!
Pragniemy odpowiadać na Twoją miłość, pragniemy dziękować Ci za tę miłość,
pragniemy Ciebie uwielbić. Potrzebujemy do tego Twojego Ducha. Sam
powiedziałeś, że bez Ducha Świętego nie jesteśmy w stanie się modlić. To On
modli się w nas. To dzięki Duchowi Świętemu wypowiadamy Twoje Imię, Jezu. To
dzięki Duchowi Świętemu możemy wielbić Ciebie. Więc prosimy, udzielaj nam
swojego Ducha, bo chcemy dzisiaj uwielbić Ciebie Boże. Chcemy dzisiaj dziękować
za dar Bożego Narodzenia, za przyjście Twoje do naszych serc; za to, że
zapragnąłeś zamieszkać pośród nas. Udziel nam swojego Ducha. Przyjdź Duchu Święty!
Prosimy.

Dziękujemy Ci
Jezu za to, że zawsze odpowiadasz na naszą prośbę. To cudowne i niepojęte. Małe
stworzenie prosi Ciebie o Twojego Ducha, Bożego Ducha. I Ty dajesz. I temu
małemu stworzeniu udzielasz Ducha Świętego. To małe stworzenie, maleńka dusza,
słaba i grzeszna, jest napełniana Twoim Duchem. Jest w stanie modlić się, jest
w stanie wielbić Ciebie, śpiewać Tobie tak, jak pokieruje nią Duch Twój. Jakże
Ci dziękujemy Jezu! Dziękujemy, że dajesz nam uczestnictwo w Twoim Boskim
życiu, że udzielasz nam Twoich Boskich darów, że zapraszasz nas do tego, co
Boskie, choć my sami jesteśmy niczym. Dziękujemy Ci! To my potrzebujemy Ciebie.
Ty nie potrzebujesz naszych modlitw, nie potrzebujesz naszego uwielbienia, ani
dziękczynienia. A jednak dajesz nam to doświadczenie swojego Ducha, byśmy
wielbiąc i dziękując Tobie uświęcali się. O Panie nasz! To my potrzebujemy
Ciebie wielbić i to my potrzebujemy Tobie dziękować. Jaki jesteś dobry! Cokolwiek
dajesz człowiekowi, to dlatego, że to człowiek potrzebuje; to dlatego, że
dzięki Twoim darom może się uświęcić, dusza może zbliżyć się do Ciebie. Bądź
uwielbiony Jezu we wszystkich darach Twojego Serca!

Dziękujemy Ci
Jezu za wszelkie dary, jakie stają się udziałem naszej Wspólnoty. Dziękujemy Ci
za każde Twoje Słowo. Poprzez Słowo jesteś obecny pośród nas. Dziękujemy Ci za
objawianie nam Twoich tajemnic, tajemnic Twojego życia. Jesteś dzięki temu
pośród nas. Dziękujemy Ci za to, że objawiasz nam swojego Ojca i że dajesz nam
swojego Ducha. Jesteś obecny pośród nas. Dziękujemy Ci za to, że wprowadzasz
nas w Twój świat, świat duchowy i odkrywasz przed nami drogę, jaką przechodzi
każda dusza, która dąży do Ciebie. Dziękujemy Ci, że na tej drodze nas
prowadzisz, że wyjaśniasz wszystko, że pokazujesz jak należy uczynić następny
krok. Dziękujemy Ci, że zapraszasz nas do takiego życia, jakie wiedli Święci.
To jest niebywale dla nas. Czasem nam trudno uwierzyć, że nas, dusze maleńkie
zapraszasz do takich wspaniałości i pozwalasz naszym duszom rozkoszować się
takimi cudami. Jesteś obecny pośród nas dzięki temu.

Dziękujemy Ci
Jezu, że przychodzisz do nas w Postaci Hostii, że dajesz nam swoją Krew, że w
ten sposób przybliżasz nas do Krzyża i pozwalasz, byśmy do Niego się przytulili
i doświadczyli Twojego Miłosierdzia. Dziękujemy Ci, że zapraszasz nas na Krzyż
i dajesz uczestnictwo w swoim Dziele Zbawczym. Dziękujemy Ci, że czynisz nas
podobnymi do siebie, krzyżując. To wyróżnienie tak niepojęte, że nie mieści nam
się w głowie. Ty pozwalasz nam, zapraszasz nas, byśmy czynnie uczestniczyli w
Twojej Męce, w Twoim całym Krzyżu. Dziękujemy Ci za to Jezu! Uobecniasz się
wtedy w każdym z nas.

Dziękujemy Ci
za to, że przychodzisz do nas poprzez druga osobę; za to, że poprzez serce,
poprzez duszę drugiej osoby doświadczamy Twojej obecności. Dziękujemy Ci za Twoją
obecność w naszym życiu, w naszej codzienności; za to, że w każdej chwili
pragniesz wylewać na nas swoje Zdroje Miłosierne; że w każdej chwili otwierasz
przed nami swoje Serce i zapraszasz do Niego. Dziękujemy Ci za Twoją żywą
obecność w każdym momencie naszego życia. Pragniemy Jezu uwielbiać Ciebie.

Jesteś pośród
nas, jesteś w naszych sercach, narodziłeś się jako Dziecię. Pozwalasz się brać
w objęcia, pozwalasz całować swoje ręce, stopy. Pozwalasz uczestniczyć w swoim
życiu. Ty zapraszasz do tego. Bądź uwielbiony Jezu w naszych sercach, które są
szczęśliwe! Bądź uwielbiony w naszych sercach, które zaznają Twojego pokoju! Bądź
uwielbiony w sercach, które dzięki Tobie doświadczają miłości! Bądź uwielbiony
Jezu w tej cudownej obecności, która czyni ciszę w naszych sercach, która
sprawia, że nasze serca odpoczywają w Tobie.

Bądź
uwielbiony w tym czasie łaski, w tym czasie dni skupienia, Wieczernika. Bądź
uwielbiony! To Twoja szczególna obecność w tej Wspólnocie. Bądź uwielbiony we
wszystkich łaskach, jakich doświadczają nasze serca i serca wszystkich z całej
Wspólnoty. Bądź uwielbiony Jezu, bo swoją łaską i błogosławieństwem obejmujesz
wszystkie dusze najmniejsze. Jednoczysz nas w Twoim Sercu i wszystkie, te,
które tutaj są i te, które pozostały w domach, wszystkie dusze są objęte Twoją
miłością i doświadczają Twojej łaski. Uczestniczymy wszyscy w tym cudownym
wylewie miłości. Wszystkie dusze uczestniczą w tych pouczeniach Twoich i
wszystkie mogą tymi pouczeniami żyć. Dziękujemy Ci, że czynisz nas jedno, że
łączysz nas swoim Duchem, że stwarzasz nam tę możliwość jednoczenia się
wszystkich w Tobie. Dziękujemy Ci za ten dar, za dar Twojej obecności, która
dokonuje tego wszystkiego w nas. Bądź uwielbiony Jezu!

Dzięki Tobie
Jezu nasze serca wznoszą się do samego Nieba. Dzięki Tobie Jezu nasze serca
łączą się z Aniołami, ze Świętymi i razem z nimi uwielbiają Ciebie. Dzięki
Tobie, dzięki Twojej miłości, która włącza nas w to życie Nieba. Jakże piękne
są te chwile. Chcielibyśmy je przedłużyć, chcielibyśmy tak zawsze, stale
uczestniczyć w tym uwielbieniu.  Jakże
pragnęlibyśmy, by nasze serca były zawsze tak gorące i by zawsze było w nich
tak wielkie pragnienie dziękczynienia.

Prosimy
Ciebie, abyś udzielił nam swego błogosławieństwa, które w nas umocni Twoją
miłość, które w nas sprawi, że będziemy wytrwale Ciebie wielbić, Tobie
dziękować, żyć z Tobą, jednoczyć się z Tobą. Potrzebujemy Twojego
błogosławieństwa Jezu. Bez niego nie wyjdziemy stąd. Ale wiemy, że Ty
pragniesz, bardzo pragniesz tego błogosławieństwa udzielać, że Ty stale swoje
serce otwierasz i dajesz swoje łaski, że Ty nieustannie oczekujesz, iż dusza
będzie się do Ciebie zwracać z prośbą o twoje błogosławieństwo. Więc my teraz
otwieramy swoje serca jeszcze szerzej i jeszcze bardziej, z większą mocą, siłą
naszych serc uwielbiamy Ciebie, prosząc o Twoje błogosławieństwo.

Teraz czas na
to, aby podsumować te dni skupienia, aby jeszcze raz nam uświadomić 

- niezwykłość obdarowania każdej duszy,

- iż to Bóg narodził się,
zszedł na ziemię i gości w każdym sercu. 

Jeśli dusza nie przyjmie Bożego Narodzenia
jako niezwykłego wydarzenia w jej życiu, najważniejszego, to będzie nieszczęśliwa.
Nie znajdzie sensu swojego istnienia. Nie może duszy spowszednieć ten fakt, iż
Bóg gości w niej. 

Dlatego należy:

- ciągle od nowa odkrywać  w sobie tę obecność, 

- odświeżać przyjmowanie Jezusa, aby stale przeżywać Boże Narodzenie jakby
pierwszy raz. 

Aby stale zachwycać się i zadziwiać się tym, iż Bóg rezygnuje z
Nieba, aby mieszkać w zwykłej małej duszy. To odkrycie ciągle na nowo ma być
przyczyną wielkiej radości duszy, jej odpowiedzi, jej pragnienia, by od tej
pory towarzyszyć Jezusowi zawsze, w każdym momencie. 

Odpowiedzią duszy ma być
miłość, która: 

- będzie w niej adorować Jezusa poprzez kolejne lata Jego rozwoju, 

- będzie adorować Jezusa we wszystkich etapach Jego rozwoju tu na ziemi. 

Poprzez
to uczestnictwo w życiu Jezusa dusza sama zbliża się do Boga, poznaje Go, kocha
więcej i się uświęca. To przyjęcie Jezusa jest szczególnie ważne, teraz Jezusa
Maleńkiego, z czasem Jezusa pełnego mocy, który naucza i uzdrawia, by potem
doświadczyć zjednoczenia z Jezusem Ukrzyżowanym, aby następnie doznać wielkiej
radości Jego Zmartwychwstania.

Na tej drodze
ku zjednoczeniu z Jezusem mamy pomoc, mamy Maryję. Podajmy Jej swoje ręce i
idźmy z Nią. Wpatrujmy się w Maryję, ponieważ Bóg uczynił Jej życie wzorem dla
dusz wybranych, ukrytych, dusz pragnących pełniejszego zjednoczenia z Nim. Tym
duszom Maryja szczególnie jest Matką i ze swego doświadczenia, ze swego życia
udziela im wszelkiej łaski, pomocy, błogosławieństwa. I teraz błogosławi na ten
czas, na czas Wieczernika, podczas którego nadal będziemy uświadamiać sobie ten
niepojęty Dar złożony w naszych sercach i konieczność odpowiedzi na ten Dar –
życia w bliskości Jezusa. I uwielbimy Boga, dziękując Mu za to wszystko, co
staje się naszym udziałem każdego dnia. Na ten czas błogosławię was – w Imię
Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Pozostańmy w
tym czasie radości. Niech nasze serca trwają przed Bogiem w uwielbieniu. Niech
nieustannie adorują Jezusa, niech otwierają się na Jego obecność, która niesie
ze sobą niezwykłość. Bowiem czas ten, który teraz przeżywamy jest wielkim darem
Boga i pomaga duszy rozumieć Boży plan Zbawienia, rozumieć samego Boga,
poznawać Go, otwierać się na Jego rzeczywistość. Ten czas jest dany przez Boga,
aby dusza mogła zbliżyć się do Niego, aby Bóg nie był Kimś odległym, ale by był
bliskim. Więc nie odstępujmy Jezusa na krok, nieustannie bądźmy przy Nim.

A jutro wraz z
Trzema Królami oddamy pokłon Królowi wszechświata i przyjmijmy do swoich serc
to niezwykle Objawienie Boga. Trwając teraz w tej radości, dziękczynieniu,
uwielbieniu będziemy już przygotowywać serca na jutrzejsze spotkanie z Bogiem,
na jutrzejsze Objawienie, bowiem Bóg pragnie objawić się nam, pokazując, Kim
jest. To Objawienie ma szczególnie dotknąć serca. Nie ma być intelektualnym
poznaniem, ma być doświadczeniem duszy, której Bóg udzieli swojej mądrości,
której Bóg da swoje światło, aby mogła dusza, choć mała i słaba, niejako
dosięgnąć, dotknąć Nieba. To Święto Objawienia Pańskiego jakże często
traktowane przez ludzi bardzo powierzchownie, powinno być niezwykłym
doświadczeniem spotkania z Bogiem. Więc trwając teraz w nieustannej Adoracji Jezusa,
miejmy świadomość, iż w ten sposób przygotowujemy się na jutrzejsze Święto.

Pragnę was zapewnić, że Maryja
przytula każdego z nas do swojego Serca, dziękując nam za naszą otwartość, za naszą
gotowość, by słuchać i iść wraz z Nią za Jezusem. Pragnie nam podziękować za naszą
ufność, za dziecięce oddanie, zawierzenie; za to, że pomimo przeróżnych
przeszkód, często wątpliwości, staramy się realizować Boże zamiary, tak jak je
rozumiemy. Z całego serca błogosławię wam – w Imię Ojca, i Syna, i Ducha
Świętego. Amen.