Każdy dzień – kiedy Kościół obchodzi
uroczystość, święto, czy też liturgiczne wspomnienie świętej osoby,
stworzenia lub też wydarzenia mającego wpływ na Dzieło Zbawienia – jest dniem
bardzo ważnym; dniem, w którym Bóg udziela łask i to łask szczególnych,
specyficznych, związanych z daną uroczystością, świętem lub wspomnieniem.
Dzisiaj również, w przypadające Święto Świętych Archaniołów: Michała, Rafała i
Gabriela, chociaż ustanowione przez człowieka – papieża, jednak Bóg respektując
to, co przyjmuje cały Kościół pod natchnieniem Ducha Świętego, otwiera wielki
skarbiec swego Serca, aby z niego wydobyć cenne dary. Bóg bowiem zawsze
dostosowuje dary zarówno do danej uroczystości, jak i do osób, które mają te
dary otrzymać, do ich posłania, zadania, które w swoim życiu wypełniają.

Jesteśmy już jakiś czas w tej Wspólnocie, a
więc wiemy, że otacza nas rzeczywistość duchowa; że nie poruszamy się w
próżni, ale żyjemy, poruszamy się, oddychamy, działamy w rzeczywistości, choć
niewidzialnej dla oka, to jednak rzeczywistości bardziej realnej niż ta, którą
dostrzegamy swymi zmysłami. Świat ducha jest jedynym prawdziwym światem, który
istnieć będzie po wieczność. Dzisiaj ten świat pragnie w pewien sposób więcej,
bardziej, mocniej niż zazwyczaj włączyć się w nasze życie. Chce, byśmy
otworzyli się na rzeczywistość życia, istnienia, działania Archaniołów. 

Bóg stworzył bardzo dużo Aniołów, stworzeń
duchowych. Dał im przeróżne zadania. Poznamy ich i powierzone im zadania
wtedy, gdy Bóg otworzy przed nami bramy Nieba w wieczności. Teraz jednak na
ziemi otrzymujemy łaskę pomocy z Nieba poprzez właśnie Aniołów, dzisiaj poprzez
Archaniołów. Nad istotą bytów duchowych nie będziemy dzisiaj się zastanawiać. Jedynie
uświadomimy sobie, iż Święci Archaniołowi uosabiają moc Bożą, uosabiają
samego Boga, są wykonawcami Jego woli. W tym wykonywaniu woli Bożej
urzeczywistnia się cała moc Boga, to, jakim jest Bóg. Więc Archaniołowie reprezentują
Boga, pokazują Go, wykonują Jego wolę. Przekazują wam, przekazują
ludziom to, co Bóg pragnie przekazać człowiekowi. Gdybyśmy prześledzili na
kartach Pisma św. ukazywanie się Archaniołów ludziom, zobaczylibyśmy, iż
rzeczywiście są posłanymi przez Boga, realizują Jego wolę i człowiekowi ją
pokazują. Dysponują niezwykłą mocą i zdolnościami. Jest to moc Boga. Zawsze
pojawiają się wtedy, kiedy ma wydarzyć się coś ważnego, np. dla narodu
wybranego bądź też całej ludzkości. 

Każdy z trzech Archaniołów ma inne zadanie,
ale każdy z nich jest dla nas szczególną pomocą i szczególnym opiekunem. To
nie przypadek, że właśnie dzisiaj, kiedy mamy spotkanie, kiedy mamy podjąć ważne
decyzje, że właśnie w takim dniu spotykamy się. 

Kim są Archaniołowie i Aniołowie, i co
dzisiaj nam niosą? Można by powiedzieć, że są niejako prawicą Boga –
wielką i potężną, która nas chroni, która jest tarczą. Są też mocą dotykającą naszych
serc; mocą, która poprzez dotknięcie serca przemienia je, uzdrawia, leczy.
Zawsze w spotkaniu z Bogiem, gdy człowiek otwiera się na nie zostaje
uzdrowiony. Nie tylko chodzi o stronę fizyczną, bardziej nawet chodzi o stronę
duchową. Również Aniołowie są tymi, którzy niosą nam Dobrą Nowinę, niosą wolę
Boga, niosą przesłanie miłości, niosą światło, którego potrzebują nasze serca i
umysły. Skoro Bóg stworzył Aniołów, Archaniołów, którzy z jednej strony cali
oddani są Bogu i służbie Bogu, z drugiej strony – służąc Bogu są przez Niego
posyłani do ludzi, by służyć i pomagać ludziom, to znaczy, że rzeczywiście są
potrzebni i że należy korzystać z ich opieki i pomocy. Należy otworzyć się na
ich obecność. 

To prawda, że ludzkie zmysły są bardzo
ograniczone. W związku z tym człowiekowi trudno jest przenikać swoim duchem
rzeczywistość duchową, ponieważ łatwiej mu zrozumieć, zobaczyć to, co
dostrzegalne oczami, co może usłyszeć uszami ciała, co może dotknąć,
posmakować. Jednak Bóg chce, byśmy próbowali nadal otwierać się na Jego świat,
Jego rzeczywistość, która jest rzeczywistością duchową i w której byty duchowe
istnieją, żyją, działają. 

Dobrze byłoby, byśmy dzisiaj – każdy z nas
osobiście i wszyscy razem – świadomie i z ogromnym pragnieniem w sercu oddali
się pod opiekę Archaniołów, w sposób szczególny pod opiekę Michała Archanioła,
dlatego, by bardziej jeszcze otworzyć się na jego pomoc, jego służbę, a w ten
sposób otworzyć się na Boże działanie. W każdym z tych Archaniołów
przejawia się Boże działanie, Boża moc, Boża wola, Boża władza, potęga i
Majestat. Warto przyjąć tę niezwykłą pomoc z Nieba, by doświadczać Bożej
opieki i pomocy, by wejść jeszcze bardziej w ściślejszą relację z Bogiem.
Duszom wybranym tym bardziej potrzebna jest Boża opieka i pomoc poprzez to
wyciągnięte ramię Boga, jakim są Archaniołowie, ponieważ im, kto bardziej
zbliża się do Boga, tym bardziej nastawiony jest na szatańskie różne pokusy,
zakusy, bardzo sprytne, inteligentne działania, które mają duszę odciągnąć od
Boga. Im bardziej dusza wchodzi w świat duchowy, tym bardziej musi być świadoma,
iż w tym świecie nieustannie toczy się walka pomiędzy dobrem a złem. Wchodząc w
ten świat jeszcze bardzie staje się uczestnikiem wspomnianej walki. Dokonuje
się ona we wnętrzu, w sercu, dlatego należy otworzyć się na pomoc Archaniołów,
pomoc Aniołów, Świętych. 

Dusza, której Bóg powierza ważne zadanie
powinna niejako świadomie współpracować z całym światem duchowym, a więc
powinna zaprzyjaźnić się szczególnie ze swoim Aniołem Stróżem, powinna zdawać
sobie sprawę z Aniołów, którzy otaczają duszę i ją prowadzą i powinna mieć
szczególne nabożeństwo do Archaniołów, w tym do Michała Archanioła, który jest
zwycięzcą nad szatanem. A więc pokonując szatana, będąc naszym opiekunem
będzie strzegł nas, bronił i pomagał w walce duchowej. Niezwykłe jest to, że
Bóg stwarzając Aniołów, stworzył ich do służby. Służą Bogu, ale służą też
człowiekowi. Chociażby Michał Archanioł ma przecież w sobie moc samego Boga,
dysponuje wielką mocą, siłą, a jest posyłany na służbę człowiekowi. 

Jak bardzo Bóg miłuje człowieka i jak
bardzo go wywyższa, skoro mają służyć mu takie istoty. Jednak powinien być
odpowiedni stosunek człowieka do Aniołów. Człowiek powinien wyrażać w swoim
sercu szacunek dla tych istot duchowych, powinien w miarę jak poznaje, jak
zbliża się (a oni zbliżają się do niego) pokochać je. Ta relacja najlepiej
gdyby układała się jako przyjaźń. Jednocześnie człowiek ma sobie zdawać
sprawę z tego, kim są Aniołowie i czuć w pewnym stopniu respekt,
ponieważ są posłani przez Boga, są wykonawcami Jego woli i Bóg wyraża się
również poprzez Aniołów. A więc mając styczność z Aniołami człowiek ma
właściwie styczność z Bogiem, z Jego mądrością, z Jego mocą, z Jego siłą, z
Jego mocą uzdrawiającą, z Jego światłem. Należy Aniołów czcić, kochać, szanować
i otwierać się na ich obecność w życiu człowieka. 

W zależności od tego, jaką funkcję pełni –
jeśli można tak powiedzieć – jakie zadanie wypełnia Anioł, w stopniu większym
lub mniejszym oczekuje od człowieka powierzenia się jemu i oczekuje pewnych
zadań również, które człowiek będzie mu dawał, ponieważ chce służyć człowiekowi
i mu pomagać. Chce służyć w relacjach z innymi ludźmi. Przede wszystkim
służy w relacjach z Bogiem, ale w relacjach z innymi ludźmi również. 

Zatem dzisiaj postarajmy się otworzyć serca
na Aniołów, szczególnie na Archaniołów, powierzmy się im, ich prowadzeniu.
Obierzmy sobie Michała Archanioła za swego szczególnego Patrona, osobistego
Patrona Wspólnoty, Patrona Wspólnoty Zarządu i jego wzywajmy w
chwilach walki duchowej. Nie zapominajmy o innych Aniołach, w sposób szczególny
o Aniołach Stróżach – ich wspomnienie przypada 2 października.

Na Ołtarzu złóżmy swoje serca, prosząc o
otwartość na świat duchowy, o gotowość do współpracy ze światem duchowym,
prosząc o otwartość serca na świat Ducha Świętego; prosząc o to, by Bóg uczynił
nas bardziej duchowymi.

Uwielbiam
Ciebie Boże, Potężny i Wszechmocny! Wywyższam Ciebie, oddaję Ci chwałę. Moje
serce nadziwić się nie może niezwykłością miłości Twojej, jaką mnie obdarzasz.
Stworzyłeś wielki świat; tak wielki, że ludzki umysł nie jest w stanie go
zmierzyć. W tym świecie umiejscowiłeś mnie maleńką kruszynę. Już tu na ziemi
znikam pośród tak wielu rzeczy, spraw. Znikam, nie ma mnie. Jestem zbyt mała, a
w całym wszechświecie po prosty niezauważalna. A jednak Ty wśród całego
stworzenia i tego widzialnego i niewidzialnego, zauważasz mnie, wydobywasz mnie
gdzieś z jakiejś głębi i sadzasz sobie na kolana. Mnie – stworzeniu tak
maleńkiemu, tak słabemu, tak lichemu – oddajesz na służbę, do pomocy inne swoje
stworzenia, w tym Aniołów. A przecież to Aniołów obdarzasz swoją mocą, swoją
mądrością. Im dajesz zdolności takie, jakich nie ma człowiek. To oni uosabiają
Twoja siłę, Twoją mądrość, Twoją wolę. A jednak oni mają mi służyć, która
jestem niczym. Jak wielką miłością Boże, darzysz mnie, skoro czynisz takie
rzeczy? Mój umysł się miesza. Nawet myśleć już o tym nie potrafię, bo gdy
patrzę na to, przeczuwam tak wielką głębię, tak wielką moc, że cała truchleję i
nie mam odwagi spojrzeć na Ciebie. Wielki jesteś, Potężny, pełen mocy, a jednak
całego Siebie składasz w Eucharystii u mych stóp za każdym razem. Pozwalasz mi
czynić, co zechcę. Nie pojmuję tej miłości Boże, tak wielka! Ty za mnie, tak
marne stworzenie oddałeś swoje życie – życie Boga! Brak mi słów Boże, choć
staram się rozważać Twoją miłość do mnie, to nie jestem w stanie. Więc padam
przed Tobą na twarz, oddaję Ci hołd i uznaję Twoje panowanie nade mną. W moim
sercu wyrażam pragnienie należenia do Ciebie. Wyrażam pragnienie, abyś uczynił
mnie swoją własnością i jako własnością posługiwał się do woli. Chociaż pojąć
nie potrafię, zrozumieć nie mogę tej niepojętej miłości Twojej do mnie, to
pragnę odpowiedzieć na nią i kochać Ciebie najwięcej, jak tylko mogę swoim
ludzkim sercem. Pragnę Ciebie Jezu! Uwielbiam Ciebie Jezu! Kocham Ciebie Jezu!

Uwielbiam
Ciebie Jezu! Pragnę całym sercem odpowiadać na każdą Twoją łaskę. Chcę
odpowiadać na Twoją miłość. Chcę cała otworzyć się na tę cudowną rzeczywistość,
w jakiej żyjesz Ty. Chcę należeć zupełnie do Ciebie, do Twego świata duchowego,
chcę nim żyć. Pragnę dostrzegać wszystkie dary Twojej dobroci, chociażby
Aniołów. Pragnę żyć z nimi w przyjaźni, pamiętać o nich i zwracać się do nich w
różnych sprawach. Chcę ich kochać. Pragnę, mój Boże, całą sobą odpowiedzieć na
powołanie, jakie mi dałeś. Uczyniłeś mnie człowiekiem i jako człowiekowi dajesz
swój świat, swoje życie, swego Ducha. Moim zadaniem jest przyjąć, otworzyć się,
współpracować. Chcę odpowiedzieć na to zadanie. W moim sercu jest pragnienie,
nie ma we mnie możliwości, jest pragnienie, więc liczę na Ciebie, że Ty swoją
mocą sprawisz, iż to pragnienie zrealizuje się. Wierzę, że Twoja miłość czyni
wszystko w moim życiu, a więc również otwiera moją duszę na Twój świat, otwiera
moją duszę na Aniołów, otwiera moją duszę na Twoje działanie, na wszystkie
Twoje dary. Proszę, abyś umocnił mnie w tym przekonaniu, abyś umocnił moją
wiarę. Często na łamach Ewangelii powtarzasz, że wiara uczyniła dany cud. A
więc umocnij moją wiarę, aby moje życie było prawdziwie odpowiedzią na Twoje
wezwanie, aby moje życie było otwarciem się na Twoją rzeczywistość duchową, aby
moje życie było ciągłą współpracą z Twoimi Aniołami, z Twoim Duchem, z Twoimi
Świętymi, z całym Twoim światem Boże, którego przecież nie znam, nie pojmuję,
ale pragnę. Proszę, pobłogosław mnie Jezu.

Pamiętajmy, że
w Archaniołach uobecnia się, ujawnia się Boża moc. Ta wszechmoc Boża, wszystko
czym Bóg jest, uosabia się w poszczególnych Aniołach, Archaniołach, Zastępach
Anielskich. A więc Bóg dając człowiekowi Aniołów, daje wręcz samego Siebie,
swoją opiekę, swoją potęgę, swoją moc. Po raz kolejny widzimy, jak Bóg stara
się pokazać swoją miłość i obdarzać nią na różny sposób, abyśmy mogli ją
przyjąć. Widzimy, jak Bóg czyni wszystko, by tylko nakłonić nasze serca do spojrzenia
na tę miłość, do jej przyjęcia. Pomaga nam w naszej drodze życiowej, byśmy
mogli osiągnąć szczęście. Czyni wszystko, aby każda dusza była szczęśliwa. Jest
to niezwykłe biorąc pod uwagę jak maleńkim jest człowiek wobec wszystkich
stworzeń, wobec całego stworzenia, wobec całego wszechświata, wobec wszystkiego,
co otacza człowieka, wobec samego Boga, we wnętrzu którego człowiek żyje. 

Podziękujmy
dzisiaj Bogu za Jego miłość, za Jego starania o nas, za wszystkie łaski
okazywane, za wszystko, co czyni dla człowieka. I oddajmy się w opiekę Aniołom.
Obierzmy sobie Archanioła za swego Patrona.

Błogosławię
was – W imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Amen.