U progu czasu
Wielkiego Postu uświadamiamy sobie, że Bóg dał nam, jako dzieciom maleńkim,
Matkę. Ta najukochańsza, najczulsza z Matek, Przeczysta Dziewica Maryja nieustannie
przytula nas do swojego Serca. I pragnie byśmy razem z Nią, w Jej Sercu
spędzili ten czas. Dlatego już teraz niech każdy z nas mocno przylgnie do Serca
Matki, aby w zjednoczeniu z Jej Sercem, niejako doznając, doświadczając tego
wszystkiego, co jest w Niepokalanym Sercu Maryi, przeżyć bardzo głęboko czas
jednoczenia się z Bogiem, czas otwierania się na Bożą obecność, na Bożą
rzeczywistość. Ona poprowadzi nas poprzez te wszystkie dni. W sposób szczególny
stawać będzie z nami przed Najświętszym Sakramentem, byśmy zanurzeni w Jej Sercu
mogli poznawać cudowną Bożą prawdę, kim jest Bóg, jakim jest. Ona wyjaśniać nam
będzie wielką Bożą tajemnicę miłości, tajemnicę Bożego Serca, tajemnicę samego
Boga, który chociaż nie ukrywa Swoich tajemnic, a one są tak wielkie, że dla
duszy niepojęte.

Serce
Najświętszej Dziewicy Maryi żyje w Bogu, jest z Nim mocno zjednoczone. Poprzez
to zjednoczenie Serce Maryi poznaje, rozumie i żyje prawdami, tajemnicami Serca
Bożego. Stąd są one wszystkie w Niej. Maryja nosi je w sobie tak, jak nosiła
Jezusa. Dlatego każdy z nas żyjąc w zawierzeniu, słuchając Matki, zapraszając Ją
do swojego życia, może poprzez Jej Serce poznawać Boże tajemnice, Bożą Miłość. Każdy
z nas może wraz z Maryją spotykać się z Bogiem w Najświętszym Sakramencie,
spotykać się z Jezusem przeżywającym Swoją mękę, spotykać się z Bogiem w
Eucharystii, z Jego Słowem. I tak z Maryją możemy jeszcze owocniej przeżyć czas
Wielkiego Postu. Pod Jej matczyną opieką doświadczyć pogłębienia swojej wiary,
kiedy dusze nasze rzeczywiście rozwiną skrzydła i wejdziemy jeszcze pełniej w
świat Ducha, by w nim prawdziwie żyć.

U progu nowego
okresu liturgicznego, jakim jest Wielki Post, uświadamiamy sobie prawdę, że
Kościół niejako cyklicznie przeżywa kolejne tajemnice Boże, kolejne etapy życia
Jezusa na ziemi, że wraca ponownie do tego wszystkiego. Gdyby każdy człowiek wierzący
prawdziwie zagłębiał się w te cudowne tajemnice Serca Bożego, gdyby to Boże
życie przyjmował do siebie, by żyć nim, bardzo szybko postąpiłby w świętości.
Po ziemi chodziliby sami święci. Niestety słabość ludzka jest tak wielka, że
traci to, co zyskuje, opuszcza, zostawia, odwraca się, zapomina. Ten zewnętrzny
świat, który nas otacza dominuje nad nami. Jednak, zawierzając czas
wspólnotowego przeżywania tegorocznego Wielkiego Postu Maryi Matce Kościoła,
Matce dusz najmniejszych, starajmy się wchodzić w głębię tych tajemnic, starajmy
się iść za pouczeniami tak, by stale wchodzić w głąb prawd objawionych, by nie
chodzić po obrzeżach swojej duszy, bo już ten etap przeszliśmy. Teraz mamy
wchodzić w głąb, mamy coraz bardziej zagłębiać się w tajemnice duszy, w
tajemnicę relacji Bóg – dusza ludzka.

Czas Wielkiego
Postu może posłużyć cudownemu zgłębianiu Bożej Miłości, zanurzaniu się w Niej,
przyjęciu tej Miłości. Może być czasem wspaniałej przemiany tak, by żyć
prawdziwie, wierzyć głęboko – tak, by nasza miłość stała się doskonałą. Narzucamy
sobie tak często różne wyrzeczenia, postanowienia. Jednak naszą Wspólnotę Bóg
prowadzi nieco inaczej. Stara się uświadomić nam, iż wszystko, cokolwiek czynimy
ma płynąć z miłości. Bóg oczekuje od nas przede wszystkim miłości, spotkania w
miłości. Stąd Maryję, Matkę Pięknej Miłości zapraszajmy, by pomogła nam przeżyć
codzienną adorację Najświętszego Sakramentu jako spotkanie miłującego serca z Bogiem,
który jest Miłością. Aby adoracja podczas Drogi Krzyżowej, przez zawierzenie
Maryi Matce Miłosierdzia, była spotkaniem z Miłością. By nasze codzienne uczestnictwo
we Mszy św. było, przez Maryję Niewiastę Eucharystii, ogromną potrzebą i
pragnieniem serca, by spotkać się z Bogiem. By spotkanie z Bogiem w Słowie,
przez Maryję Matkę Słowa, wynikało również z miłości naszych dusz do Boga, z
tego wielkiego pragnienia obcowania z Nim również w ten sposób – w Słowie. Cały
wysiłek i trud nasz ma pójść właśnie w tym kierunku, by kochać i wszystko
czynić z miłości, by zapragnąć bardzo, bardzo mocno, całym swoim sercem, całą
duszą, zapragnąć Boga i z tym wielkim pragnieniem spotkania podążać, iść do
Niego. Tak sobie organizować czas w ciągu dnia, by rzeczywiście starczyło go na
adorację, starczyło go na Mszę św., na spotkanie z żywym Słowem, na nabożeństwo
Drogi Krzyżowej. Wszystko to: Najświętszy Sakrament, Słowo, Eucharystia, Droga
Krzyżowa męka Jezusa – wszystko to jest Bóg, spotkanie z Bogiem, jednoczenie
się z Miłością, jednoczenie z konaniem, jednoczenie z samym Bogiem, Jego Jestestwem,
Wnętrzem, z Jego Sercem.

Realizując
drogę miłości wraz z Maryją, Matką czystej miłości, możemy podczas tych dni,
jeżeli zaistnieją takie sytuacje, kiedy ktoś z nas zapragnie jeszcze coś Bogu
ofiarować, jeśli płynąć to będzie z czystej miłości, może to uczynić. Pamiętajmy
jednak – nie z przymusu, nie ze smutkiem, ale z miłości, z pełnego miłości
serca. Jeśli ktoś zapragnie podczas tych dni czegoś się wyrzec, uczynić jakąś
ofiarę, podjąć cierpienie z miłości, z czystej miłości, może to uczynić. Ale
nie wtedy, kiedy ma to być ciężarem, który ciebie przygniecie, przygnębi, który
będziesz ciągnął za sobą, jak kula u nogi. Ale wtedy, kiedy uczynisz to z
radością swojego serca ofiarowaną Bogu, tylko wtedy. A jeśli twoje serce nie
czuje takiej potrzeby, nie czyń niczego na siłę. Bo nie każdemu Bóg da tę
łaskę. Nie od każdego Bóg tego będzie oczekiwał. Natomiast od wszystkich nas,
od całej Wspólnoty oczekuje miłości, spotkania z Nim, spotykania się jak
najczęstszego, trwania, adorowania, otwierania się na Jego rzeczywistość. Tego
oczekuje od Wspólnoty Dusz Najmniejszych, bo pragnie dać nam tak wiele. A to,
co pragnie nam dać przyjdzie poprzez serce zjednoczone z Nim. Nie inaczej.

Na ten czas Wielkiego
Postu niech Jezus i Maryja, Przeczysta Matka Boga, błogosławią nas. W Imię Ojca
Syna i Ducha Świętego.