Dzisiaj Bóg zwraca naszą uwagę na to,
iż JEGO SŁOWO JEST SZCZEGÓLNIE WAŻNE (Pwt 4,1.5-9; Mt 5,17-19). Jest tak ważne,
że człowiek powinien pilnować tego Słowa, strzec go w swoim sercu, by niczego
nie utracić. 

Bóg obdarza
człowieka Słowem. Poprzez Słowo Bóg: 

- nawiązuje relacje i utrzymuje
kontakt z człowiekiem, 

- sprawuje opiekę nad
człowiekiem, 

- wychowuje człowieka, 

- poucza, 

- pokazuje, w jaki sposób
człowiek ma żyć, aby osiągnąć szczęście. 

To, co Bóg wypowiedział do człowieka,
to, co uczynił dla człowieka, również  przeróżne znaki – wszystko to JEST WIELKIM
BOGACTWEM LUDZKOŚCI; bogactwem, którego wartości człowiek niestety nie docenia,
nie rozumie, nie zna. Osoby wierzące w pewnym stopniu jedynie rozumieją tę
wartość, ale też nie do końca. Wartość Słowa i czynionych znaków przez Boga w
jakimś stopniu rozważają teologowie. Starają się sami dociec, zrozumieć i innym
ludziom przekazać, czym jest Słowo Boga, czym jest Boża opieka, chociażby nad
narodem wybranym czy Boże prowadzenie Kościoła; czym są czynione przeróżne
znaki. Mimo, że starają się zrozumieć wartość Bożego działania, nawiązywania
kontaktu, Bożej opieki nad człowiekiem, to jednak mimo wszystko nie są w stanie
zgłębić wszystkiego, ponieważ posługują się jedynie ludzkim umysłem, a ludzki
umysł jest naprawdę małym. Gdy starają się poznawać sercem, gdy łączą wiedzę i
serce, gdy do tego otwierają się na łaskę, zaczynają odrobinę widzieć i
doceniać tę wartość Bożej opieki, Bożej obecności przy człowieku; obecności
wyrażanej w Słowie, w znaku. 

A w dzisiejszym czytaniu bardzo wyraźnie
mowa jest o tym, aby strzec tego wszystkiego, czego doświadcza człowiek od
Boga; STRZEC TEGO, CO CZŁOWIEK OTRZYMUJE OD BOGA, a więc praw, nakazów,
pouczeń, wskazań, ukierunkowań. CZŁOWIEK MA STRZEC SWEGO SERCA, w którym Bóg
złożył – ogólnie mówiąc – swoją Prawdę, aby to nie uleciało gdzieś. 

Jak ważne jest Słowo Boga możemy przeczytać
w Ewangelii (por. Mt 5,17-19). Jezus podkreśla, iż nie zostanie zmienione ani jedno Słowo,
ani jedna litera nie zostanie zmieniona w tym, co zostało wypowiedziane przez
Boga, w tym, co pochodzi od Niego, AŻ SIĘ WYPEŁNI. A więc Słowo to musi
posiadać niezwykłą wartość, niezwykłe znaczenie dla samego Boga również. W
Słowie:

- Bóg wyraża samego Siebie, swoją
wolę. 

- Bóg stwarza rzeczywistość. 

Z tego powodu Jezus mówi, iż NIC SIĘ
NIE ZMIENI W SŁOWIE DOPÓKI ONO SIĘ NIE WYPEŁNI, ponieważ Słowo Boga wypełnia
się. Każde Słowo! Żadne z tych słów nie powraca do Boga, dopóki nie stanie się
faktem. Gdyby tak nie było Bóg zaprzeczałby sam sobie, nie byłby tym, Kim jest. 

Stąd i do współczesnych ludzi skierowane są
dzisiejsze Słowa, również do nas, do Wspólnoty. STRZEŻMY SWOICH SERC, ABY
NIE ULECIAŁO Z NICH TO, CO W NICH ZŁOŻYŁ BÓG: 

- aby nie zostało zapomniane Boże Słowo, pouczenie, 

- aby każdy z nas wiedział, jaką
drogą ma iść, 

- aby jej nie zgubił; 

- aby to, co tak ważne, tak
wartościowe, co Bóg objawia naszej Wspólnocie nie zostało zmarnowane chociażby
przez zaniedbanie.

Otrzymujemy Słowo – Boże Słowo. Ono nie
powróci do Ojca, dopóki całe się nie wypełni. Zatem można by powiedzieć, że: CZY
Z NAMI, CZY BEZ NAS, ALE ONO SIĘ WYPEŁNI. Tym bardziej należy otworzyć serce,
by Słowo znalazło w naszych sercach zamieszkanie i by w nas mogło się wypełnić:

- byśmy byli w centrum wydarzeń,
a nie gdzieś na marginesie; 

- byśmy mogli żywo uczestniczyć w
wypełnianiu się Słowa. 

Dlatego NALEŻY STZREC SERCA, BYĆ
CZUJNYM, by to, co najważniejsze nie przeleciało gdzieś nam obok i byśmy potem
zdziwieni nie obudzili się już po fakcie. 

Mojżesz prowadził naród wybrany. Bóg
Mojżeszowi, a przez jego osobę narodowi wybranemu, przekazywał najważniejsze
prawa. W tym objawiała się Boża miłość, a jednocześnie realizowało się Dzieło
Zbawcze. Bóg od razu po grzechu rozpoczął swoje Dzieło Zbawcze. Patrząc na
dzieje ludzkości, na dzieje narodu wybranego można prześledzić krok po kroku, w
jaki sposób Bóg to Dzieło przeprowadza. Wszystko w nim ma głęboki sens i dla nas
– żyjących w Kościele – jest wielką nauką. To są wskazania, którymi należy się
kierować, które należy rozważać. Nie wszystko jest wskazaniem przekazanym
wprost. Bardzo wiele opisanych jest wydarzeń, które mają zasugerować jakąś Bożą
prawdę lub też skłonić dusze do refleksji, by w tej refleksji dojść do prawdy,
do spotkania z Bogiem. To Słowo wypowiedziane kilka tysięcy lat temu, patrząc
na czas ludzki, nieustannie staje się ciałem w narodach, we wspólnotach, w
konkretnym człowieku. Ono urzeczywistnia się mając ogromny wpływ na życie
człowieka, przemieniając to życie. Wtedy, gdy wypełni się Słowo do końca,
niejako wybrzmi w ostatniej duszy, wtedy będzie koniec tego świata i rozpocznie
się nowy świat, nowe życie. 

Wiadomo, że najważniejszym Słowem,
które Bóg wypowiadał do człowieka jest Słowo Boże spisane, nazywane Pismem
Świętym. Tym Słowem: 

- należy się kierować, 

- to Słowo trzeba rozważać, 

- pielęgnować w sobie 

- i traktować z ogromnym,
ogromnym szacunkiem, 

- codziennie sięgać do tego
Słowa. 

Jednocześnie Bóg nie zaprzestał mówić do
człowieka i nadal wypowiada Słowa, choć
nie są one ujęte do kanonu Ksiąg Świętych, natchnionych; nie są ujęte w Piśmie
Świętym. Jednak Bóg przemawiając poprzez różne osoby pragnie poruszyć ludzkie
serca, by one lepiej poznały Boga, by do Niego się zbliżyły. To Słowo
wypowiadane przez Boga MA TEŻ OGROMNĄ WARTOŚĆ. Słowo, które przez Kościół
zostaje uznane za Słowo Boga należy również:

- pielęgnować, 

- należy głosić, 

- należy w swoim wnętrzu rozważać

- i przyjmować do swego wnętrza,
by nim żyć, by nim się kierować. 

To Słowo również nie powróci do Boga,
dopóki całe się nie spełni. Zatem SŁOWO BOGA JEST NIEZWYKŁĄ WARTOŚCIĄ NIE
TYLKO DLA CZŁOWIEKA. Tutaj nawet trudno jest określać wielkość tej wartości,
ale TO SŁOWO BÓG TRAKTUJE BARDZO POWAŻNIE ze swojej strony i z rozwagą padają
kolejne słowa, ponieważ Bóg szanuje każde stworzenie, ale i samego siebie.
Czyni tylko to, co jest ważne, co jest istotne i podaje takie wskazówki, by
każdy mógł opierając się na nich:

- żyć w zgodzie z Jego wolą, 

- żyć w pełni, 

- żyć w szczęściu. 

Bóg przemawia do człowieka zarówno
poprzez Słowo w dosłownym znaczeniu, ale i poprzez różne znaki. One też stają
się wskazaniami dla człowieka. Człowiek próbuje te znaki ująć w słowa, aby
przekazać kolejnym duszom znak dany od Boga, by i inni mogli zobaczyć niezwykłą
wartość, doświadczyć jej i włączyć w swoje życie Słowo, które staje się.

Strzeżmy swoich serc, by NIE ULECIAŁO Z
NICH NIC, CO OTRZYMALIŚMY OD BOGA, bo to, co otrzymaliśmy jest drogocenne, jest
największą wartością. A więc dusza nie może sobie pozwolić na marnotrawstwo; na
to, by cokolwiek puścić, przeoczyć, bowiem wszystko, co od Boga dane jest
człowiekowi jest WARTOŚCIĄ NAJWYŻSZĄ.

Połóżmy swoje serca na Ołtarzu, aby Bóg
wlał w te serca zrozumienie wagi Słów Bożych, byśmy przejęli się tym, co
otrzymujemy codziennie, byśmy przed tym zgięli kolana, bowiem to nie są zwykłe
zdania wypowiadane przez człowieka. TO SŁOWO BOGA, który w ten sposób pragnie
wprowadzić nas w tajemnice swego Serca i zaprosić do współuczestniczenia w
Dziele Zbawienia. 

 

 

Mój Jezu! W
Twojej obecności moje serce łagodnieje, staje się pełne pokoju. Moje serce
wypełnia się miłością, czułością i pragnie przemawiać do Ciebie
najpiękniejszymi słowami miłości. Kiedy jesteś tak blisko, wtedy Jezu, mam
jedno pragnienie, abyś zjednoczył mnie ze Sobą. Wtedy, Jezu, Krzyż wydaje mi
się najcudowniejszy na świecie. Patrzę na Ciebie i zachwycam się Twoim
pięknem.. Obraz Twoich Ran wzrusza mnie do głębi i wywołuje kolejną falę miłości.
To najpiękniejsze na świecie dłonie, stopy, najpiękniejsze oczy, Jezu – Twoje
oczy. Jakże pragnęłabym stale doświadczać tej łaski widzenia Ciebie, spotykania
Ciebie, tulenia się do Ciebie. 

Dziękuję Ci, że
mogę dotykać Twoich Ran. Dziękuję Ci, że mogę opatrywać te Rany. Czynię to z
największą czułością, delikatnością, wyrażając jeszcze bardziej swoją miłość. Dziękuję
Ci, że mogę tulić się do Twoich Ran. Dziękuję Ci, że mogę pocałunkami zbierać
Twoją Krew. Jakże kocham, Jezu, Twoją Krew! Jest moim szczęściem. Zanurzam się
w niej i proszę, abyś mnie oczyszczał. Nie ma słów, Jezu, aby wyrazić
wdzięczność za to, co czynisz mojej duszy. Pragnę Tobie śpiewać, uwielbiać
Ciebie. Pragnęłabym mówić o miłości mojej do Ciebie, ale cokolwiek pragnę
powiedzieć od razu wiem, że to i tak jest niczym wobec Twojej miłości. Bądź
uwielbiony Jezu!

 

***

Jesteś samym
pięknem, samą Miłością. Jesteś celem, do którego dążę, pragnieniem moim. To
pragnienie nieustannie wzrasta. Moja dusza wyrywa się ze mnie. I pragnę… Jakże
słabą jest moja dusza, że nie potrafi wytrwać. Nie potrafi, Jezu, nieustannie
stać przed Tobą. Chciałabym, Jezu, móc stale pragnąć, stale przed Tobą trwać,
stale Ciebie adorować, stale tulić się do Twojego Krzyża. To są moje
pragnienia, Jezu, które co rusz Tobie wypowiadam, wyrażam. Bez Twojej pomocy,
bez wsparcia Twego Ducha niczym są. Bez Ciebie, Jezu, niczego już nie posiadam,
niczym jestem, nic nie potrafię. Dzięki Twojej łasce teraz pragnę, dzięki
Twojej łasce teraz wiem, że jesteś sensem mego życia, celem, pragnieniem,
wszystkim. Ale teraz podtrzymuje mnie Twoja łaska. Za moment pójdę w świat,
otoczy mnie to, co ze świata. Wtedy szczególnie, Jezu, będę potrzebowała Twojej
łaski, Twego Ducha, Twego wsparcia, bo nadal będziesz dla mnie Najważniejszy i
nadal chciałabym jednoczyć się z Tobą. Ale moje słabości będą zwyciężać,
pokonają mnie. Więc proszę Ciebie, abyś umocnił moją duszę, moje serce. Proszę
Ciebie, abyś obdarzał mnie nadal łaską. Proszę, abyś był obecny nieustannie
przy mnie. Proszę, pobłogosław nas, Jezu! 

 

 

Strzeżmy naszych serc, aby TO, CO BÓG W
NICH SKŁADA NIE ULECIAŁO, aby te wszystkie skarby były w nas, stanowiły nasze
życie, abyśmy nic nie utracili, ale by w nas Bóg dokonywał swego Dzieła. 

Jego Słowo jest wieczne! 

Jego Słowo jest skuteczne! 

Jego Słowo staje się, stwarza! 

Jego Słowo staje się ciałem w nas!

Otwórzmy się na to, co czyni Bóg!

Błogosławię was – w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.