Drogie dusze najmniejsze, stajemy a progu Wielkiego Postu. Liturgia dzisiejsza przygotowuje nas odpowiednio, byśmy spojrzeli na Wielki Post jako na czas upragniony. Bardzo często w homiliach na Środę Popielcową porusza się przede wszystkim Ewangelię mówiącą dziś o trzech danych nam środkach uświęcenia, jakim są post, modlitwa i jałmużna, oraz to jak poprzez nie możemy zbliżyć się do Większej Łaski.

Często zwraca się uwagę na to czym ma być ta pokuta: że ma być ona w ukryciu, jak słyszymy w Ewangelii, że ma być prawdziwym nawróceniem serca, jak mówił prorok Joel, że mamy rozdzierać serce a nie szaty. Dla nas, dla dusz najmniejszych, szczególnie wybrzmiewają słowa listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian z drugiego czytania. Widzę w nich bardzo mocno akt miłości, którym mamy żyć: Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia. Nie gdzieś, kiedyś ale teraz. Tak jak my trwając w akcie miłości Jezu, Maryjo, kocham was, ratujcie dusze! otwieramy się na to zbawienie. Czym jest nasze trwanie w akcie miłości? Poucza nas o tym święty Paweł mówiąc: w imieniu Chrystusa Jezusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego. W Imię Jezusa i w Imię Maryi. Jezu, Maryjo, kocham was, ratujcie dusze! To Bóg zbawia. Ale to Bóg zaprasza nas do tego posłannictwa, do posłannictwa jakim jest ratowanie dusz, zbawianie dusz. On, który grzechem uczynił tego który nie znał grzechu abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą. Możemy być Bożą sprawiedliwością, ale i Bożym miłosierdziem.  A żeby stać się sprawiedliwością potrzeba ofiary, ofiary która wynagradza. Więcej…>>