Zakończenie

Trwanie w miłości, trwanie pod Krzyżem – to nasze powołanie. To nie tylko zadanie, to powinno być treścią życia, stanowić jego istotę. Ponieważ miłość jest życiem, źródłem życia, to ten, kto trwa w miłości, kto żyje miłością – żyje prawdziwie i przechodzi do życia wiecznego. A więc ze wszystkich sił powinniśmy starać się trwać przed Bogiem, by napełniać się Jego miłością. Ze wszystkich sił powinniśmy starać się poznawać tę miłość, powinniśmy rozważać, czym jest Krzyż, przede wszystkim powinniśmy otwierać swoje serce, by pokochać Boga największą miłością.

Umiłowanie Boga sprawia, że otrzymujemy szczególne poznanie, szczególne łaski rozumienia spraw Bożych; otrzymujemy łaskę głębszego poznania miłości Bożej. Wtedy patrzymy na świat, na ludzkie dusze, na Kościół, na wszystko przez pryzmat Bożej miłości, rozumiejąc wiele spraw. Takie nastawienie na miłość, życie miłością, prowadzi nas do świętości. Będąc nawet najmniejszymi, stajemy się świętymi – wielkimi świętymi. Tylko miłość prowadzi do świętości, bo Bóg jest Miłością, bo Bóg jest Świętością. Starajmy się trwać nieustannie przed Bogiem, zbliżając się ciągle do Krzyża i otwierając serce na poznanie miłości płynącej z Krzyża.