3. W naszych sercach Bóg złożył swoją miłość

W naszych sercach Bóg złożył swoją miłość. I właściwie to jedno stwierdzenie powinno wystarczyć nam za całą naukę i pokierować naszym życiem. Gdyby serca były otwarte, z tego stwierdzenia wyprowadziłyby całe powołanie, zobaczyłyby przed sobą całą drogę. Zastanawiając się nad tym, iż Bóg w naszych sercach złożył całą swoją miłość, powinniśmy trwać przed Bogiem w wielkim zachwycie, w wielkim uwielbieniu, w wielkim dziękczynieniu. Żebyż serca ludzkie były proste, dziecięce, nie komplikowałyby niczego, a fakt, iż Bóg swoją miłość składa w ludzkim sercu potrafiłyby przyjąć w sposób oczywisty. Każde słowo niesie ze sobą treść, ale odbiorca ma różne doświadczenia życiowe i różne treści podkłada pod różne pojęcia. Gdy serce jest czyste, otwarte, gdy z ufnością patrzy na Boga, wtedy Słowo Boga przyjmuje dokładnie takim, jakie ono jest. I to Słowo przemienia serce w sposób niezwykły, wręcz cudowny.

Spróbujmy rozważyć to jedno zdanie: Bóg w naszych sercach złożył całą swoją miłość. Jeśli to zdanie niczego nie czyni w naszych sercach, może warto pomyśleć o Sakramencie pojednania, jako o pierwszym kroku. Potem, gdy serce zostanie już oczyszczone dobrze by było przystąpić do Komunii św., a czas pomiędzy spowiedzią a Komunią św. niech będzie jak najkrótszy. Dlaczego? Aby zachować czystość serca w miarę jak największą. Co prawda człowiek nie jest machiną, ma w sobie uczucia, wiecznie o czymś myśli (co ma swoje dobre i złe strony, ponieważ będąc słabym te myśli są różne), mimo to, jeśli zaraz po spowiedzi następuje Eucharystia i przystąpienie do Ołtarza Miłości, wtedy jest największe prawdopodobieństwo, że czystym sercem przyjmie się Boga. On Sam udzielając się duszy wleje w nią mądrość swoją. Uwrażliwi duszę i w zależności od Bożej łaski, Bożych zamiarów i od naszej prośby będziemy mogli otworzyć się na to stwierdzenie: Bóg w naszych sercach złożył całą swoją miłość. To zdanie jest kluczem do zrozumienia tego, co ma się wydarzać we Wspólnocie, co mamy czynić i co Bóg pragnie czynić poprzez Wspólnotę w Kościele.

Bóg złożył w nasze serca całą swoją miłość – to znaczy Sam przyszedł do nas, samego Siebie złożył w Ofierze w naszych sercach. Sam Bóg zamieszkał w twoim sercu. Cała Trójca Święta zamieszkuje twoją duszę, towarzyszy ci nieustannie. Gdy wypowiadasz jakiekolwiek słowo, najpierw słowo to przechodzi przez Serce Boga, dopiero potem idzie do osoby, do której je skierowałeś. Jakakolwiek twoja myśl trafia do Serca Boga. Jakikolwiek czyn, jego intencja najpierw trafia do Serca Boga, potem dopiero tę czynność wykonujesz. W zależności od tego, jakie to słowo, jaka intencja, jaka myśl wyznajesz tym słowem, myślą, czynem miłość Bogu albo okazujesz brak miłości. Cokolwiek czynisz, czynisz przed Jego Obliczem, wobec Niego, w Jego obecności, bo Bóg całą swoją miłość złożył w twoim sercu, a więc On Sam zamieszkał w tobie. Uczynił to tylko dlatego, że umiłował ciebie już na samym początku, zanim ciebie stworzył i chce, abyś był szczęśliwy. Na czym polega to szczęście? Na tym, by stawać się tak jak Bóg. Co to oznacza? Być miłością. A prawdziwa, Boża miłość zaś nieustannie udziela się. W tym jest jej ogromne szczęście – w udzielaniu się, w ciągłej wymianie miłości.

Staraj się rozważać, co to oznacza, że Bóg złożył w twoim sercu całą swoją miłość, że uczynił to z miłości do ciebie, że pragnie twego szczęścia i że tym szczęściem jest stać się miłością, jak Bóg. Co oznacza miłość Boża? Czym jest udzielanie się? To zadanie dla ciebie na ten miesiąc. Czyń to nieustannie, bo Bóg ciebie nie opuści. On nie będzie jak urzędnik od 8⁰⁰ – 15⁰⁰ w twoim sercu. On będzie cały czas. A więc cały czas:

• Staraj się mieć świadomość, gdy wypowiadasz słowo, czy też coś czynisz, że wszystko najpierw przechodzi przez Boże Serce i tym czymś wyznajesz Bogu miłość albo brak miłości, dotykając, raniąc Go boleśnie.
• Przez ten miesiąc żyj świadomością, że w jakimś celu Bóg przyszedł do twojego serca i zamieszkał. Rozważaj ten cel.
• Myśl nad tym, co znaczy przemienić się w miłość, być prawdziwą miłością, która udziela się innym, co znaczy być jak Bóg.

To prawda, takie zadanie to zadanie dla dusz, które swoje życie poświęcają Bogu, żyjąc dla Niego. Możesz powiedzieć dla kapłanów, dla zakonnic, zakonników. Ale kapłaństwo, czy też życie zakonne aż tak bardzo ma różnić się od życia świeckiego człowieka, który również jest przez Boga umiłowany, wybrany; człowieka, który w jakimś stopniu poznawszy Bożą miłość zapragnął żyć tą miłością? Nadchodzą czasy, już są, że nie będzie różnić się życie osoby konsekrowanej od życia osoby świeckiej, która prawdziwie chce żyć z Bogiem. Nadchodzą takie czasy, kiedy wśród wielu świeckich będą dusze konsekrowane, żyjące w ukryciu, bo nie musi być jawna, oficjalna konsekracja dusz. Tu chodzi o rzeczywiste życie w zjednoczeniu z Bogiem. I ty również jesteś do tego powołany.

Nieustannie Bóg uświadamia tobie, że, aby światu objawiać miłość Bożą i głosić Boże Miłosierdzie TRZEBA PRZEMIENIĆ SIĘ W MIŁOŚĆ BOŻĄ I STAĆ SIĘ BOŻYM MIŁOSIERDZIEM. Inaczej to będzie tylko prowadzenie wykładów, będą tylko happeningi, innego typu spotkania, po których nawet niektórzy się trochę pocieszą, poradują, wzruszą czasem do łez, a potem wrócą do swojego starego życia. Jeżeli prawdziwie chcemy wypełnić wolę Bożą, którą jest objawienie światu Bożej miłości miłosiernej, musimy otworzyć się prawdziwie na nią i starać się nią żyć. Prawdziwe otwarcie się na Bożą miłość oznacza pozwolenie Bogu na to, by On poprzez tę duszę rozlewał swoją miłość na cały świat.

Bóg całą swoją miłość złożył w twoim sercu. Uwierz w to. Uwierz w każde słowo, które Bóg kieruje do ciebie od kilku lat. Uwierz, że jesteś powołany. Uwierz, że Bóg prawdziwie umiłował ciebie miłością odwieczną, cudowną, nie z tej ziemi. Daj się porwać tej miłości. Pozwól, by twoja dusza rozkoszowała się samym Bogiem. W końcu odsłoń uszy swojego serca, abyś usłyszał głos Boga, który mówi ci o swojej miłości, nazywając twoją duszę swoją oblubienicą. Stań się jak dziecko i pozwól Bogu wziąć się w ramiona. Pozwól nosić się wszędzie, a On będzie cię tulił do swego Serca, kołysał, pieścił. Pozwól. Ty potrzebujesz nawrócenia, ty potrzebujesz uwierzyć w niezwykłą miłość. To ty potrzebujesz wiary w to, że oto tutaj staje przed tobą Bóg. To ty potrzebujesz zadziwienia, że Bóg przychodzi do ciebie i pragnie twojej duszy. Ty potrzebujesz!!! Potrzebujesz, więc proś. Jeśli trudno ci wierzyć, jeśli masz wątpliwości, jeśli nie rozumiesz, proś Ducha Świętego. Nigdy nie pozostawiaj swego serca w wątpliwościach, w niewierze, ale proś Ducha Świętego. Rozmawiaj z Bogiem. Nie udawaj, że Go nie ma, że ciebie nie dotyczy ta sprawa. To, że zamkniesz uszy, oczy, albo że się odwrócisz wcale nie będzie oznaczało, że Bóg odszedł z twego serca, z twego życia, że usunął się na bok. On cały czas będzie, On cały czas jest nieustannie. Więc proś Ducha Świętego, aby twoje serce dotknął, przekonał je o miłości. Niech Duch Święty otworzy twoje serce na obecność Boga, niech wleje w nie zachwyt nad tą obecnością i wprowadzi w uwielbienie, abyś nie był już martwy, ale żywy. Bo tylko życie, które jest w tobie możesz dać drugiemu. Jeśli nie ma w tobie życia, nie przekażesz go innej osobie, a twoje słowo nie będzie miało mocy. Słowo twoje będzie miało moc wtedy, gdy ta moc będzie w tobie, gdy ją przyjmiesz, gdy przyjmiesz Boga, Jego miłość, gdy będziesz żyć Bogiem, miłością, bo będzie to słowo Boga. Czyny twoje też będą świadczyć o Bogu i Jego miłości. Nie będziesz musiał wiele się wysilać, tłumaczyć, Bóg sam poprzez ciebie będzie czynił wszystko. Ty będziesz tylko stawał w zadziwieniu, będziesz mógł Go wielbić i Mu dziękować, bo będziesz widział, że wszystko czyni Bóg; że w tym, co dobre nie ma ani odrobiny ciebie, bo jeśli jest coś twojego przestaje mieć moc.

Bóg w twoje serce złożył całą swoją miłość – to zadanie na ten miesiąc, do naszego następnego spotkania podczas dni skupienia. Na ten czas błogosławię was – W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.