Otwartość Jezusa na wolę Ojca była doskonała, pełna. Łączyła i łączy Ich miłość. To ona sprawia, że pragnie się tego samego, dąży się do tego samego. Miłość sprawia, że spełnia się pragnienia tej drugiej osoby, bo te pragnienia stają się naszymi pragnieniami. W miłości doskonałej nie ma ani odrobiny jakiegoś interesu, handlu, wymiany coś za coś, natomiast jest całkowita ofiara z siebie. Całkowita ofiara oznacza, iż człowiek daje wszystko i nie oczekuje w zamian niczego, nawet wdzięczności, nawet zrozumienia, podziękowania. Niczego! Ofiarowując siebie jest otwarty na to, w jaki sposób ta ofiara zostanie przyjęta. A przyjmowana może być różnie.

Jezus złożył Ofiarę Ojcu całkowitą, doskonałą. Teraz króluje. Nie tylko Sam króluje, ale wszystkim ludziom wyjednał to bycie dziećmi Króla. Nie oczekiwał niczego w zamian ani od Ojca, ani od żadnego człowieka. Więc za darmo każdy człowiek otrzymał nowe życie – życie królewskie. Kiedy dusze podejmują się pewnych zadań, kiedy są zaproszone do udziału w jakimś dziele, kiedy przynaglone są, by wszystko pozostawić i pójść za Jezusem i czynią to, bardzo często zdarza się jednak, że oczekują czegoś w zamian. Jest to nieuświadomione. Dopiero ujawnia się w momencie, kiedy dzieje się coś nie po myśli tej duszy, kiedy nie idzie zgodnie z planami, które sobie dusze zamierzyły, kiedy ktoś przeciwstawia się, niweczy wcześniej podjęte działania, podjęte wysiłki, trud; kiedy niszczy to, co zostało przez te dusze zbudowane. Wtedy można zobaczyć, czy rzeczywiście to oddanie się Bogu było całkowite czy nie, czy nie ma przywiązania do dzieła, czy nie oczekuje się czegoś w zamian. Tak na przykład często dzieje się w rodzinach. Kiedy coś się złego wydarza, kiedy jedna ze stron odchodzi, wtedy trudno jest pogodzić się z tym, oczekuje się wynagrodzenia za wszystkie lata, wysiłki, trudy, cierpienia, tak jakby były one czynione w jakimś handlu, za coś.

Stając dzisiaj pod Krzyżem starajmy się sobie uświadomić, iż zaproszenie do Dzieła jest zaproszeniem do poświęcenia wszystkiego, ofiarowywania siebie Bogu bez oczekiwania czegokolwiek w zamian, aby nie powstało pytanie, co w zamian dostaniemy, co za to otrzymamy. Patrząc na Krzyż uświadamiajmy sobie doskonałą bezinteresowną miłość Jezusa, Jego Ofiarę i prośmy, by nasza została złączona z Jego; by z Jego Ofiary płynęła siła dla nas, dla naszych wyrzeczeń, trudów, ofiar. By ta bezinteresowność miłości, jaka kierowała Jezusem również objęła nas, nasze dusze. By nigdy w naszych sercach nie powstał żal czy pretensje o niezrozumienie, brak wynagrodzenia za ofiarę, brak wdzięczności. Wszystkie te uczucia, emocje często niszczą człowieka, wprowadzają gorycz do serca. Taki człowiek przestaje być wolnym, a staje się niewolnikiem własnych żalów, poczucia niesprawiedliwości, pretensji, staje się zgorzkniały, zamknięty na miłość.

Wpatrujmy się dzisiaj w Krzyż, w Jezusa, prosząc, by z Niego spływała na nas bezinteresowność ofiar, byśmy otrzymali od Jezusa umiejętność oddania siebie całkowicie, umiejętność poświęcenia wszystkiego, umiejętność umiłowania do końca pomimo tego, że nie będzie się kochanym przez różne osoby. Wraz z Maryją módlmy się o to i ofiarowujmy się Bogu.