Gdy za murami klasztoru sióstr Kapucynek w Szczytnie słońce miało się ku zachodowi, dzięki  łasce miłosiernego Pasterza, Dusze Najmniejsze zebrały się tam na Wieczerniku u stołu Pana Jezusa. Jakże błogosławiony to czas, kiedy Pan zaprasza nas do tej wspaniałej, duchowej uczty. Każdy z nas przyszedł tu z inną intencją w sercu, ale wszystkich łączyło jedno – pragnęliśmy spotkać Jezusa w Jego coraz bliższej już drodze na Kalwarię.

Na początku prosiliśmy modlitwą różańcową naszą Niebieską Mamę, by pomogła nam przygotować się do tego spotkania. Podczas Mszy Świętej w głęboką zadumę wprowadziło nas Słowo Boże wygłoszone w homilii przez ks. Pawła.  Kaplan zwrócił uwagę na słowa Pisma, które w tych dniach koncentrują się na rozmowach Mistrza z Jego przeciwnikami – kapłanami i faryzeuszami. Jezus przychodzi od samego Boga, by zbawić człowieka, ale ostatecznie zostaje niezrozumiany, wyśmiany i odrzucony. Przeciwnicy krytykują Jego Boskość i wieczność, Jego moc odkupieńczą, a redukują Go tylko do roli proroka, którego nieustannie sprawdzają i badają owoce jego czynów i słów. Taki Mesjasz był im niewygodny, zbyt skromny, wprowadzał niepotrzebny zamęt. Zaczynają więc manipulować prawdą, by tylko Jezusa o coś oskarżyć, żeby uczynić Go bluźniercą i na zawsze Go unieszkodliwić. Czytaj dalej →

Na wielkopostnej drodze podejmowanych starań kroczenia wraz Jezusem po drodze pokuty i nawrócenia wielką pomocą są dla nas dni skupienia i wieczerniki modlitwy. Tu Bóg w szczególny sposób zlewa na nas swoją miłość i umacnia serca, daje łaski i staje się Światłem, które rozświetla ciemności  naszych serc, byśmy mogli dostrzec to, co w nas złe, co jeszcze trzeba zmienić, poprawić, wykorzenić.

Na czwartkowym wieczerniku modlitwy w Szczytnie, modląc się na różańcu, dostrzegaliśmy, w jakie konkretne miejsca naszego życia wchodzi Światło: Czytaj dalej →

14 lutego świat uczynił dniem zakochanych. A skoro tak, to jak inaczej mogły go spędzić dusze maleńkie, jeśli nie z Tym, który wciąż powtarza nam: „Nikt cię nie kocha, tak jak Ja…”. Dobrze wiemy, że to jedyna taka Miłość – zawsze wierna, niezmienna, ta sama, pewna.

Przybyliśmy więc z radością na przypadający w tym dniu wieczernik modlitwy w Szczytnie. Bo jak mówią słowa innej piosenki: „kto raz skosztował owoc trwania przy Tobie, Panie, wie, czym jest szept miłości i czym jest powołanie”. Tak, powołanie… Za nami już czas, kiedy mogliśmy tylko brać, czerpać dla siebie tę miłość i sami się nią napełniać. Teraz Bóg posyła nas, aby Jego miłość i pokój nieść innym. Przypomina nam o tym poprzez słowa Ewangelii, którą tego dnia usłyszeliśmy (Łk 10, 1-9). Bo miłość jest wartościowa, płodna i owocna, tylko poprzez dzielenie się nią, tylko w czynie. Pierwszych chrześcijan rozpoznawano właśnie po tym, że widziano, jak się miłują, jak są dobrzy dla innych. Dziś, tak jak wtedy swoich uczniów, Jezus posyła nas, by całymi sobą świadczyć o miłości. Czytaj dalej →

„Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu (…)”

Ten właśnie obraz zaginionej owcy, której Bóg szuka, znajduje ją, tuli w ramionach i szczęśliwy niesie do domu, towarzyszył nam podczas listopadowego Wieczernika w Szczytnie. W sumie każdy z nas jest taką małą, wciąż gubiącą się owieczką, która ciągle beczy, bo ciągle pakuje się w tarapaty. I ciągle trzeba ją ratować. Na szczęście Bóg jest naszym kochającym Ojcem, który nigdy się nie męczy szukaniem nas. O tej miłości Boga do człowieka słuchaliśmy podczas Wieczernika i dobrze było to usłyszeć. Czytaj dalej →

W ubiegły czwartek Wspólnota Dusz Najmniejszych zgromadziła się na modlitwie w gościnnych progach klasztoru sióstr klarysek kapucynek w Szczytnie. Modlitwa różańcowa przygotowała nas do uczestnictwa we mszy świętej, którą sprawował ks. Janusz. Kazania możecie posłuchać tutaj:

Po mszy świętej adorowaliśmy Najświętszy Sakrament, dziękując Jezusowi za Jego wielka miłość Jako że nasz Wieczernik odbył się w klasztorze, po Adoracji wspólnie z siostrami podjęliśmy modlitwę brewiarzową na zakończenie dnia. Myślę, że po kilku latach już nieźle trzymamy rytm. Na koniec ks. Janusz każdego indywidualnie pobłogosławił, namaszczając olejkiem, który nieustannie pali się na grobie s. Konsolaty w klasztorze w Moncalieri.

Serdecznie dziękujemy siostrom klaryskom za gościnę i wspólną modlitwę, ks. Januszowi za poprowadzenie Wieczernika oraz zespołowi Grono 19 za posługę muzyczną. Do zobaczenia za miesiąc! Jezu, Maryjo, kocham Was, ratujcie dusze! (Wiola)