Tak trudno w tych czasach ludziom patrzeć na Krzyż, rozważać Mękę, kontemplować Dzieło Zbawcze, a tym bardziej przyjmować Jezusa Ukrzyżowanego do własnego serca, bo cierpienie, związane z tym poniżenie, opuszczenie nie są popularne. Teraz liczy się co innego. Wszystko, co jest przeciwne krzyżowi wydaje się, że triumfuje. Stąd wielu ludzi nie ma siły, aby przeciwstawić się temu wszystkiemu, oddając się Jezusowi Ukrzyżowanemu. Nie mają siły przebicia, nie potrafią sprzeciwić się opinii publicznej, bo dla człowieka teraz ważna jest opinia innych o nim, bo człowiek zajęty jest sam sobą i chce dobrze się czuć, a  więc myśli o sobie. Chce podobać się samemu sobie i innym. Nie wie, że przecież o wiele ważniejsze jest, aby podobać się Bogu. Dlatego w tej zewnętrznej otoczce człowiek upatruje swój sukces, swoje piękno, dobre samopoczucie i spełnienie. Nie dociera do swego wnętrza, do istoty stworzenia i w związku z  tym całkowicie mija się z prawdą, nie żyje miłością. Żyje jakby już nie żył.

Posłuchaj fragmentu konferencji:

Dlaczego ważne jest obrzezanie serca, to ofiarowanie się Bogu, oddanie Mu życia? Ofiarowanie się Bogu nie jest aktem jednostronnym. Owszem, dusza ofiarowuje się Bogu oddając Mu wszystko, ale Bóg bierze taką duszę nie tylko we władanie, w posiadanie, ale pod swoją szczególną opiekę, pod swoje szczególne prowadzenie. Bóg nie tylko jest Władcą, ale powoli przygotowuje tę duszę, by zrozumiała, że On jest jej Oblubieńcem. I wtedy prowadząc ją przygotowuje do zaślubin, do małżeństwa duchowego. Taka dusza nie może należeć częściowo do Boga, częściowo do świata. Nie może jedną nogą być w świecie ducha, drugą kroczyć bardzo mocno w materii. Nie może dzielić serca pomiędzy Niebem a ziemią, bo nie będzie posiadać Boga, nie będzie żyć w zjednoczeniu z Bogiem, nie zrealizuje swojego powołania. Będzie to tylko fałszem i kłamstwem. Zatem dusza taka ma bardzo modlić się o to doświadczenie miłości, która tak ją zachwyci, tak ją pociągnie za sobą, że dusza całą sobą zapragnie już tylko należeć do Boga.

Posłuchaj fragmentu konferencji:

Jak wielkie to wyróżnienie i jak wielkie to wybranie! Jak niezwykła to musi być miłość skoro Bóg, który jest Stwórcą wszechświata, potężny, ponad wszystko, Wszechmocny dzieli tak wielkie Dzieło z małym człowiekiem, pozwalając mu uczestniczyć w tym Dziele i zanurzając człowieka w nim. Jak cudowna to miłość, skoro człowiek poprzez samo uczestnictwo tylko nabiera niejako cech Boskich. Wywyższony do godności dziecka samego Boga staje przed Nim prawie że będąc Mu równym. To prawda, tylko Bóg posiada mądrość, moc, miłość, ale wywyższając człowieka czyni go niczym Bóg. I człowiek uczestniczy w chwale samego Boga. Uczestniczy we wszystkim, co jest własnością Boga. W przyszłości, w wieczności nasze uczestnictwo będzie pełne i wtedy Jego moc stanie się również naszą mocą. Możliwości, które posiada Bóg będą i naszymi. Zgodność naszych serc, zgodność dusz naszych z Jego Duchem sprawiać będzie, że wszystko cokolwiek czynić będziemy, będzie zgodne z Jego wolą. A posiadać będziemy niezwykłe możliwości. Jednak radość nasza płynąć będzie z tego, że Bóg zjednoczył nas ze Sobą poprzez Ofiarę swojego Syna. Ze względu na tę Ofiarę i tylko na tę Ofiarę zrozumiemy wartość swoją, którą otrzymaliśmy od Boga. Nic nie może równać się tej wartości otrzymanej dzięki śmierci Chrystusa na Krzyżu. Rozradujmy nasze serca tym cudownym zaproszeniem Boga, zaproszeniem naszych dusz na Krzyż, by na Krzyżu poślubić je, napełniając Boską miłością i dając uczestnictwo w swojej chwale.

Posłuchaj fragmentu konferencji:

Gdzie znaleźć zapewnienie, że rzeczywiście Boże Królestwo należy do nas? (por. Łk 12, 23). Zapewnieniem jest Krzyż. Innego zapewnienia nie mamy. Innego świadectwa, które byłoby tak namacalne, widoczne, nie mamy. Krzyż jest niezaprzeczalnym znakiem umiejscowionym w historii. Żaden naukowiec nie może zaprzeczyć Krzyżowi Jezusa Chrystusa. Właśnie Jezus cierpiący i umierający na Krzyżu jest znakiem zapewniającym nas o naszym dziedzictwie; o tym, że Bóg nas uczynił swoimi dziećmi, królewiczami, królewnami; że właśnie nam podarował wszystko, co należy do Niego. Krzyż jest tego zapewnieniem, a klękanie pod Krzyżem, trwanie, wpatrywanie się w Krzyż, rozważanie Męki Jezusa pozwala człowiekowi w szybki sposób przybliżyć się i spotkać się z Bogiem. Krzyż otwiera przestrzenie w duszy ludzkiej, których człowiek sam nie rozpoznaje, o których istnieniu nawet często nie wie. Krzyż jest bramą, przez którą Bóg przyszedł do człowieka i przez którą jednocześnie człowiek idzie do Boga. W Krzyżu spotyka się człowiek i Bóg. Rzeczywistość Krzyża dotykając serca ludzkiego dokonuje w tym sercu niezwykłych zmian. Otwiera to serce na świat duchowy, na obecność Boga. Sprawia, że dusza ta po prostu obcuje z Bogiem. A w zależności od łaski, jakiej Bóg udziela, ta bliskość z Bogiem jest większa lub mniejsza, ale zawsze jest to bliskość, jest to spotkanie, przebywanie w Bogu.

Posłuchaj fragmentu konferencji: