Dusze najmniejsze!

Podejmując wspólną drogę Wieczernikową coraz bardziej świadomie wkraczamy na Maleńką Drogę Miłości. W naszych sercach gości nadzieja, miłość, ale i ból, cierpienie, wdzięczność i smutek. Będąc dziećmi jednej Matki Niebieskiej przybywamy do Niej z różnymi intencjami i różnymi stanami dusz. Ona wszystkich nas przygarnia do matczynego Serca i wszystkim błogosławi. Modli się razem z nami i wyprasza potrzebne łaski dla każdego z nas.

Łaską zaś, o którą prosi dla każdego, jest miłość, otwarcie na nią, przyjęcie i życie miłością. To dar, który obejmuje sobą wszystkie inne, jest darem ponad innymi. Jeśli ktoś ten dar przyjmie i nim żyje, wszystkie sprawy w życiu się układają, ścieżki prostują, a dusza kroczy ku świętości. Gdyby spełniła przeróżne prośby swoich dzieci, ale miłości by nie ofiarowała, na nic poszłyby te łaski, na nic by się zdały. Nie poparte miłością, nic nie znaczą. Natomiast, gdy ofiarowuje miłość, daje wszystko i spełnia każdą prośbę. Czytaj dalej →