Pierwsza sobota miesiąca – Czerwińsk, druga sobota – Różanystok, trzecia sobota – Gietrzwałd, ostatnia sobota – Mrągowo. Drugi czwartek to Wieczernik w Szczytnie… A ostatni czwartek miesiąca? Dokąd dusze maleńkie śpieszą w ostatni czwartek? Ano śpieszą w okolice Bartoszyc – do Sątoczna. I nie do szkoły ( chociaż raz tam byliśmy), nie nad rzekę ani nawet nie do biblioteki (chociaż i tam zaglądamy). Nasz cel to oczywiście kościół p.w. Chrystusa Króla, gdzie gromadzimy się na modlitwie już od 11 lat. Sątoczno to niewielka miejscowość, położona z dala od miejskiego zgiełku. Tam naprawdę słyszy się ciszę. I choć wygląda dość niepozornie, to jednak skrywa ciekawą historię, o której niejednokrotnie opowiadał nam ks. Adam Malak, proboszcz. Również wczoraj – w ostatni czwartek lutego – odbył się w Sątocznie Wieczernik Modlitwy, który poprowadził ks. Adam. Było zimno, oj było. Kto jeździ tam od jakiegoś czasu, ten wie, że trzeba się bardzo, ale to bardzo ciepło ubrać – porządne kozaki, ciepłe skarpety, a i pledzik nie zaszkodzi. Ksiądz proboszcz zahartowany, nie marznie (nie wiem, jak to możliwe), ale z wielką wyrozumiałością dla nas zmarźluchów, ratował nas gorącą herbatą. Najbardziej jednak „ratowała” nas modlitwa – najpierw Eucharystia, później Droga Krzyżowa, a następnie Adoracja Najświętszego Sakramentu i Apel Jasnogórski.   „Kim Ja jestem dla ciebie? Kim jestem w twoim życiu?” – pytał nas Jezus w homilii podczas mszy świętej. Nie uciekniemy od tego pytania, jeżeli jesteśmy ludźmi wierzącymi – mówił ks. Adam. Podczas Drogi Krzyżowej zostaliśmy zaproszeni do przebaczenia – nasze niechęci, nienawiści, złości, gniew ranią innych i ranią nas. Zranienia, krzywdy, powracające przykre wspomnienia obciążają nasze serca – wszystko to oddawaliśmy przy kolejnych stacjach, starając się przebaczyć i prosząc o przebaczenie. Naucz nas, miłosierny Jezu, trudnej sztuki przebaczania, tak jak i Ty przebaczyłeś nam. Wiola.