„Obok Krzyża Jezusowego stały Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa oraz Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ja do siebie.”

W trzecią sobotę września, we wspomnienie Matki Bożej Bolesnej, odbył się kolejny Wieczernik Modlitwy w Gietrzwałdzie. Modliliśmy się wspólnie z pielgrzymami z wielu zakątków w Polsce, rozważając tajemnice różańca świętego, uczestnicząc we mszy świętej, adorując Najświętszy Sakrament i biorąc udział w Apelu Jasnogórskim, a wszystko to jakby w cieniu Krzyża Jezusowego i w obecności Matki Pana Jezusa, stojącej pod Krzyżem. Cały ten Wieczernik był wpatrywaniem się w Krzyż i przyjmowaniem nauki z Krzyża płynącej.  „ Z Krzyża wylewa się miłość, która nas zbawia. I właśnie pod Krzyżem otrzymujemy Maryję za Matkę, z którą chcemy doskonalić się na drodze miłości i cierpienia”. – usłyszeliśmy podczas kazania. „Krzyż uczy nas, byśmy nie bali się porażek, bo po nich przychodzi zwycięstwo.” (papież Franciszek)

Także podczas adoracji Najświętszego Sakramentu wpatrywaliśmy się w Golgotę i przyjmowaliśmy łaski spływające do naszych serc:

„Bądź uwielbiony, Jezu, w Najświętszym Sakramencie. Bądź uwielbiony, Jezu, w Twoim świętym Krzyżu. Przeżywając dziś wspomnienie Twojej Matki Bolesnej, Najświętszej Maryi Panny, wsłuchujemy się we fragment Ewangelii Janowej, który nazywamy testamentem z Krzyża. Maryja, oddana w opiekę uczniowi, zostaje oddana nam wszystkim jako Matka. Jako uczniowie Chrystusa możemy się do Niej zwracać z każdą swoją potrzebą i mamy pewność, że zostaniemy wysłuchani. Jezus oddał nam, niegodnym, grzesznym ludziom, pod opiekę swoją najukochańszą Osobę – własną Matkę, byśmy mogli doświadczyć tej miłości, jaką Ona darzyła Jego przez całe życie. By ta miłość nas przemieniała. To od Maryi uczymy się miłości i wierności do końca. Uczymy się postawy czuwania i adoracji. Uczymy się ufności i wytrwania w przeżywanym cierpieniu. Poświęcając się Jej Niepokalanemu Sercu, jednoczymy wszystkie nasze cierpienia z Tobą, Jezu, dla zbawienia siebie oraz naszych sióstr i braci. Matko Ukrzyżowanego i Matko wszystkich ludzi, oddawaj Ojcu Niebieskiemu wszystkie nasze ludzkie cierpienia, jak ofiarowałaś mękę swego Syna i swój ból matczyny. Ucz swoje dzieci przyjmować z gotowością każdą wolę Bożą, w cierpieniu zachować ufność, znosić je mężnie w zjednoczeniu z Chrystusem i ofiarowywać je z miłością za zbawienie świata.

Panie, Jezu Chryste, Synu Boży, Synu Maryi, Twoja Matka, wypełniając wolę Bożą, dała mi Ciebie, abyś Ty na Krzyżu dał Ją nam, powierzając nas Jej macierzyńskiej opiece. Jakże głębokie uczucie musiało łączyć Ciebie i Ją. Jak mocne musiało być przeżycie twojego Krzyża. Tak wiele troski jeszcze przed Kalwarią ogarniało Jej matczyne serce, obserwując grożące Ci niebezpieczeństwa, wrogie reakcje na niesioną przez Ciebie Dobrą Nowinę. Jej pierwsze „Tak” było kosztowne, miecz cierpienia często przeszywał jej serce, jak to zapowiedział Symeon w świątyni jerozolimskiej. Ale Matka Twoja, Synu Boży, pozostała wierna aż do końca. Obraz Jej bólu, gdy u stóp Krzyża trzyma Twoje martwe Ciało w ramionach od wieków pobudza ludzką wyobraźnię i koi złamane serca. Panie Jezu, czczę i podziwiam Twoją Matkę. To Ona w posłuszeństwie Bogu dała nam to Ciało i Krew, które teraz adorujemy w Eucharystii. Kiedy przychodzę do Niej, przychodzę do Ciebie. Kiedy przychodzę do Ciebie, przychodzę również i do Niej. Bądź uwielbiony Jezu razem z Twoja i naszą Matką, Maryją.”

Na koniec usłyszeliśmy: „Ofiarujmy chętnie każde nasze cierpienie Jezusowi dla zbawienia dusz (…) Nie odmawiajmy Jezusowi niczego.”

Dziękujemy Tobie, Boże Ojcze, za każdy Wieczernik, bo w nim uczymy się prawdziwej miłości. (Wiola)