W pierwszych dniach Wielkiego Postu dusze maleńkie trwały na modlitwie u stóp Różanostockiej Wspomożycielki. Tym razem nasze modlitewne spotkanie rozpoczęliśmy Drogą Krzyżową wraz ze świętym o. Pio. Rozważając poszczególne Stacje zastanawialiśmy się, co kazało Jezusowi zstąpić z Nieba na ziemię? Co kazało Mu cierpieć tak wiele strasznych udręk aż do śmierci? Co kazało Mu zostawić samego Siebie jako Pokarm dla naszych dusz? Odpowiedź jest jedna – Miłość.
Uświadamialiśmy sobie, że my też jesteśmy zaproszeni na tę drogę. Wzięcie krzyża według o. Pio to przyjęcie każdego cierpienia i niezrozumienia, znoszenie tego cierpienia w duchu chrześcijańskim – bez lęku, by udoskonalić się i uświęcić. Jednak nie jest łatwo wziąć krzyż, ale Jezus nas uczy, by w chwilach trudności i zmęczenia nie zniechęcać się i nie zrażać. Jezus co prawda upada pod ciężarem Krzyża, ale Krzyż ten nie przygniata Go. Podnosi się i idzie dalej. By móc podążać śladami Jezusa, trzeba nam spoglądać na Matkę Najświętszą i iść tuż za Nią, która nigdy nikogo nie opuszcza.
Pan Jezus mimo ogromnego cierpienia, jakiego doznał na Krzyżu, nie przestał kochać człowieka. Potwierdzają to wstrząsające słowa skierowane do Boga Ojca: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”. Przebaczenie i usprawiedliwienie – oto, czego musimy się uczyć, aby wzrastać i podążać drogą miłości. Ojciec Pio był człowiekiem, który kochał, dlatego potrafił nieść krzyż. On umiał cierpieć. I to jest jego wielkie przesłanie dla nas, dusz maleńkich.
Podczas Eucharystii ks. Adam w wygłoszonej homilii zwrócił uwagę, że Wielki Post jest czasem, w którym człowiek powinien szczególnie przyjrzeć się swojej codzienności, bo codzienność jest największą i najpiękniejszą ascezą człowieka. A więc przyjmować to, co przynosi każdy dzień i przeżywać w taki sposób, jakby od tego zależał cały świat, życie człowieka i jego zbawienie. Swoje życie dobrze jest oprzeć na trzech filarach: na Krzyżu, na Eucharystii i na Maryi, wtedy prawdziwie będziemy blisko Pana Jezusa. Prorok Izajasz w pierwszym czytaniu (58, 1-9a) też przestrzega, by poszcząc nie zapominać o swoim człowieczeństwie.
Wieczernik przeżywaliśmy również w duchu przygotowywania się do najważniejszego w Kościele katolickim Święta Paschy. W modlitwie różańcowej polecaliśmy Bogu całych siebie – nasze ciała, nasze dusze, wolę i uczucia, za pośrednictwem Matki Najświętszej, Pani Różanostockiej. Wpatrując się w Najświętszy Sakrament, dziękowaliśmy Bogu za Jego Syna, Jezusa, złożonego w Ofierze za nas. Zawierzaliśmy siebie, pokładając ufność i nadzieję w Panu. Uświadamialiśmy sobie, że Wielki Post wzywa nas do konkretnego wcielania Tajemnic Paschalnych w życie osobiste, społeczne, że trzeba nam porzucić nierozsądny styl życia, gromadzenia wszystkiego dla siebie, zabezpieczania przyszłości, która do nas nie należy, a szczęście odnaleźć w miłości Boga i naszych bliźnich.
Adoracja Pana Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie przygotowała nasze serca do Eucharystii, która jest najważniejszym punktem naszych modlitewnych spotkań. W homilii ks. Adam nawiązując do pierwszego czytania z Księgi Izajasza (58, 9b-14) przypomniał nam o uczynkach miłosierdzia co do ciała i co do duszy, bo w Wielkim Poście tym bardziej winniśmy pochylać się nad nimi i je wypełniać.
Po zakończonej modlitwie w Godzinie Miłosierdzia przyjęliśmy indywidualne kapłańskie błogosławieństwo oraz miało miejsce ucałowanie relikwii Krzyża Świętego.
Dziękujemy Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu za to wielkie ubogacenie naszych maleńkich serc. Dziękujemy ks. Adamowi, kustoszowi i proboszczowi Różanostockiego Sanktuarium za poprowadzenie dnia skupienia, za Słowo Boże, które do nas skierował, ks. Pawłowi, naszemu Kapelanowi za przewodniczenie modlitwie różańcowej, Adoracji Najświętszego Sakramentu, Adoracji Krzyża, ks. Józefowi z Sokółki za udział w koncelebrze Mszy św. oraz księżom Salezjanom za posługę w konfesjonale. Dziękujemy także Monice, Wioli i Andrzejowi – naszym niezawodnym duszyczkom maleńkim, za piękną oprawę muzyczną. Kolejny Wieczernik w Różanymstoku już za miesiąc, tuż przed Niedzielą Palmową – na pewno będzie wyjątkowy i przygotuje nas na czas przeżywania Triduum Paschalnego. Zapraszamy! Do zobaczenia! (Zosia)
