Przyszliśmy do Ciebie, Matko
Z wszystkich krain naszej ziemi…

 Przyszliśmy, bo nas zaprosiłaś i ponieważ tak bardzo potrzebowaliśmy Ciebie, Maryjo. Tak bardzo tęskniliśmy za ciepłem Twego matczynego Serca. A Tyś spojrzała na nas z miłością, otuliłaś swoim płaszczem, pocieszyłaś – Matko świata i pokoju, Niepokalana Dziewico Maryjo. Tyś nas wszystkich razem, wszystkie dusze maleńkie, Twoje najmniejsze dzieci, które tak często się gubią i beczą gdzieś w zaroślach, z których nie potrafią się wydostać, Tyś wzięła za rękę i zgromadziła w Niepokalanowie. Przyprowadziłaś do swojego Syna, do Jezusa. On nas nakarmił swoim Ciałem i Słowem. On nas pokrzepił. On spojrzał się na nas z miłością z tej cudownej, dużej Hostii pod Twoim sercem w kaplicy adoracji. Patrzył i patrzył… Kochał… Rozumiał… Przyjmował… Otulał pokojem… Napełniał ufnością… Dawał radość, prawdziwą radość…

O, jak to pięknie przyjść do Jezusa przez Maryję. To rzeczywiście bardzo, bardzo bezpieczna droga.

Nasze serca przepełnia wdzięczność za ten cudowny Wieczernik u Niepokalanej – za Jej matczyne ciepło, za ciepło promieni słonecznych i lekki powiew wiatru, za św. Maksymiliana Kolbe i jego wielką miłość do Matki Bożej, za modlitwę w starej, drewnianej kaplicy – tak prostej i skromnej, a tak pięknej, za niezwykle uroczystą Eucharystię w bazylice, za adorację nocną, za konferencje o. Ignacego, za każdego obecnego kapłana (także tych, którzy jednoczyli się z nami duchowo i których obecność odczuwaliśmy) i ich zaangażowanie, za piękną oprawę muzyczną (zespół ze Szczytna świetnie się spisał), za tak liczną rzeszę dusz maleńkich, za pyszny bigos franciszkański J  (że o kompocie nie wspomnę), za piękne emblematy – identyfikatory z wizerunkiem s. Konsolaty, które każdy z nas dumnie nosił (zrobione przez maleńkich z Łącka, Płocka i Warszawy – wspólnymi siłami), za wszystkich, którzy przygotowali ten Wieczernik, za ich trud. Za wszystko, Boże, dzięki Ci!

W sposób szczególny dziękujemy za ks. Pawła, który był naszym kapelanem przez ostatni rok, a z którym pożegnaliśmy się w Niepokalanowie, i witamy naszego nowego kapelana, ks. Sławomira Brewczyńskiego, który również towarzyszył nam w Niepokalanowie. Drodzy kapłani, niech Wam Bóg błogosławi! (Najmniejsza)

 Świadectwa

Ogólnopolski Wieczernik Modlitwy w Niepokalanowie  był wielkim świętem Dusz Najmniejszych. Zebraliśmy się z wszystkich stron Polski, by cieszyć się wspólnym świętowaniem oraz modlitwą. Piątkowe spotkanie rozpoczęliśmy Różańcem w Kaplicy Świętego Maksymiliana Marii Kolbego

a następnie Eucharystią. Ksiądz  Sławomir Brewczyński  w wygłoszonej homilii uświadomił nam ,że Pan Jezus nigdy nas nie zostawi. Po Mszy Świętej przeszliśmy do auli św.  Bonawentury i tam ojciec. dr hab. Ignacy Kosmana wygłosił konferencję p.t. Po co nam Święty Maksymilian Maria Kolbe.  Podkreślił jak bardzo potrzebne jest, szczególnie w obecnym czasie, zawierzenie Niepokalanej. Temperament Ojca oraz temat nie pozwolił nam, by dopadła nas wieczorna acedia, mimo zmęczenia podróżą. Dla wytrwałych była jeszcze nocna, indywidualna adoracja Najświętszego Sakramentu.
W sobotę natomiast, wypoczęci, po smacznym śniadaniu, mieliśmy czas na adorację  Pana Jezusa w Kaplicy Wieczystej Adoracji. Tam był przedsmak nieba, bo brak słów nad pięknem Monstrancji. Dzięki Ci, Panie, za talent, którym obdarzyłeś Pana Mariusza Drapikowskiego, autora tego Dzieła.

O godzinie 10.00 ojciec Ignacy wygłosił konferencję na temat wspólnej drogi do świętości Św. M. M. Kolbego i Św. Tereski od Dzieciątka Jezus. Zacytował też fragmenty swojej nowowydanej książki i, jak było do przewidzenia, książka rozeszła się w okamgnieniu jak świeże bułeczki. Po konferencji poszliśmy do Bazyliki na  Eucharystię, ubogaconą przepięknym śpiewem chorału gregoriańskiego. Homilię wygłosił ks. Adam z Różanegostoku. Bazylika zaprojektowana jest na 5 tys. osób. Była niemalże cała wypełniona. W przerwie było też coś dla ciała – bigos franciszkański oraz różne słodkie specjały. Nawet aura była dla nas łaskawa. Ciepło, ale nie zwalający z nóg upał. O godzinie 14.00 rozpoczęła się adoracja Krzyża w kaplicy Św. M.M. Kolbego, a o 15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego. Zakończyliśmy Ogólnopolski Wieczernik Modlitwy zawierzeniem Niepokalanej naszej Wspólnoty oraz nas samych i naszych rodzin. Wielkie podziękowania należą się Organizatorom tego wspaniałego Wieczernika. Bóg zapłać za wasz trud włożony w przygotowanie tego pięknego Spotkania. (Zosia, Olsztyn)

Szczęść Boże!
Bardzo budujące spotkanie, dające dużo radości i ciepła oraz pożytku dla ducha, płynącego ze słów ojców franciszkanów – tak prawdziwie, z serca wypowiadanych, a szczególnie ojca, który mówił o zawierzeniu Maryi (w drewnianym kościółku). Maria, Sochaczew