W dniach 28 – 29 czerwca Wspólnota Dusz Najmniejszych z całej Polski spotkała się na modlitwie w Niepokalanowie. Było to spotkanie u stóp Pana Jezusa, Matki Bożej Niepokalanie Poczętej i św. Maksymiliana Marii Kolbe.
Radość nasza była ogromna, że mogliśmy się razem modlić i uwielbiać Serce Jezusa w Sercu Jego Matki Maryi w Światowym Centrum Modlitwy o Pokój. Zapewne modlił się z nami św. Maksymilian, który dla Maryi chciał zdobyć cały świat, jak dowiedzieliśmy się od o. Ignacego Kosmana – franciszkanina, także duszy maleńkiej. Dziękujemy Bogu i całemu kierownictwu Stowarzyszenia Konsolata za to spotkanie. Program bardzo bogaty – szliśmy maleńką drożyną miłości. Obecni też byli kapłani posługujący grupom z Różanegostoku i z Sątoczna. Był także ks. Sławomir przejmujący opiekę nad wspólnotą. Opiekunem nas wszystkich był ks. Paweł Romański – nasz dotychczasowy duszpasterz. On też świętował z nami imieniny, jak również pożegnanie ze wspólnotą. Piątkową modlitwę zakończyliśmy nocnym czuwaniem w kaplicy adoracji Najświętszego Sakramentu. Serca nasze były rozpalone miłością i wdzięcznością Jezusowi i Maryi Matce Bożej za powołanie na maleńka drożynę miłości. Sobota rozpoczęła się koronką do Ducha Świętego, po czym była konferencja o. Ignacego nt. „ Św. Maksymilian Maria Kolbe i św. Teresa od Dzieciątka Jezus – ich wspólna droga do świętości.” Była to mała droga miłości. Eucharystię ubogacał swym pięknym śpiewem chór gregoriański z Łodzi. Czuliśmy się jak w Niebie. Piękna zjednoczenia z Jezusem i modlitwy ubogaconej tym śpiewem trudno opisać. liturgia sprawowana była przez kilku kapłanów, była dostojna i piękna. Serca nasze były zjednoczone z ofiarą Jezusa i Jego cierpiącą Matką Maryją. Po mszy św. obejrzeliśmy Panoramę, wykonaną przez ojców franciszkanów, która przypomniała nam historię naszej umiłowanej Ojczyzny. Po przerwie spotkaliśmy się w kaplicy św. Maksymiliana na adoracji Krzyża św. i koronce do Bożego miłosierdzia. Następnie odnowiliśmy akt oddania się Niepokalanemu Sercu Maryi jako wspólnota Dusz Najmniejszych. Na koniec ks. Paweł nas pobłogosławił i rozesłał.
Czasu tego spotkania nie da się opisać słowami, trzeba to przeżyć, jego piękna i wielkiej modlitwy, dziękczynienia za powołanie; za to, ze możemy wspólnie wypraszać łaski dla całego świata za to, że było nas tak dużo złączonych razem w tym pięknym, świętym miejscu dwóch Serc i św. Maksymiliana – także duszy maleńkiej. Dziękujemy Bogu za wszystko i za każdego z nas – JMKWRD
Dziękujemy Bogu za księdza Pawła – JMKWRD
Dziękujemy Bogu za księdza Sławomira – JMKWRD
(Ala)
