Druga sobota miesiąca, jak zwykle zgromadziła maleńkie dusze w Różanostockim Sanktuarium. Każdy trzynasty dzień miesiąca jest dniem szczególnie poświęconym Maryi, jednocześnie w lipcu szczególną czcią otaczamy Najdroższą Krew Chrystusa. Wzbogaciło to standardowy program wieczernika o procesję z figurą Matki Bożej Fatimskiej i litanię do Krwi Jezusa.
W dniu tym był z nami nowy kapelan Stowarzyszenia Konsolata – ks. Sławomir Brewczyński, którego wielu z nas miało okazję już spotkać na wieczerniku ogólnopolskim. Towarzyszył nam również ks. Adam Wtulich SDB– proboszcz tutejszej parafii, oraz ks. Józef z Sokółki.
Rozważając tajemnice różańca św. przyglądaliśmy się Maryi, która jako pierwsza najmniejsza jest dla nas przykładem mówienia Bogu – tak, wypełniania Jego Woli. Modliliśmy się również o to, byśmy tak jak Symeon i Anna potrafili dostrzegać Boga, o otwartość na Ducha Świętego i Jego prowadzenie.
Każda Eucharystia jest szczególnym czasem dziękczynienia, ale jest również czasem radości… Radości ze spotkania z Bogiem – w Jego Słowie, Komunii św, oraz z drugim człowiekiem… Ks. Adam w skierowanym do nas słowie, powrócił do ogólnopolskiego wieczernika w Niepokalanowie. Wskazywał nam na osobę św. o. Maksymiliana Marii Kolbego, na jego odwagę i miłość do Niepokalanej, wyrażane m.in. w zdaniu: ,,Wszystko dla Niepokalanej”. Jednocześnie, wracając do naszego zawierzenia się Panu Bogu przez Maryję, zastanawialiśmy się, czym ono właściwie jest? … Zawierzenie jest oddaniem wszystkiego, bez zostawiania czegokolwiek dla siebie. Jest to niezmiernie trudne… Z tego czasu żywy we mnie pozostał obraz z procesji – Maryi, która idzie razem z nami, pierwszy jest Krzyż, pierwszy jest Jezus… Maryja uczy nas kroczenia za Jezusem, wpatrywania się w Jego Krzyż.
Ten wieczernik był dla mnie szczególny, z kilku powodów. Towarzysząca świadomość tego, że w pewnym sensie opuszczam to miejsce, sprawiły, że zdałam sobie sprawę z tego, że moje maleńkie serce będzie tęskniło za tym miejscem, jego klimatem i ludźmi tu poznanymi. Choć wspólnoty nie opuszczam, a jedynie zmieniam miejsce zamieszkania – był to czas, który pozwolił mi zdać sobie sprawę z tego, jak wiele zmieniło się w moim życiu odkąd poznałam maleńką drogę miłości. Trudno opowiedzieć o duchowym bogactwie każdego spotkania, o umocnieniu jakie się tu otrzymuje, aby nieustannie powstawać i iść dalej obraną drogą… Chce się powtórzyć za ks. Sławomirem: ,,Dobrze, że jesteście” dusze maleńkie”. W sercu budzi się wdzięczność za ten czas, za każdą i każdego z Was, których spotkałam na mojej maleńkiej drodze…
Serdeczne podziękowania dla naszych Kapłanów, dla Andrzeja, Moniki i Wioli za upiększanie spotkania muzyką i śpiewem, wszystkim wiernie przyjeżdżającym i tym, którzy się łączą duchowo.
Trwajmy nadal na maleńkiej drodze miłości, gdziekolwiek będziemy… ,,Niech fala miłości wzniesie się z ziemi ku Niebu! ”
Do zobaczenia!
dusza maleńka
Dziękuję Ci bardzo, duszo maleńka, za tak piękne streszczenie wieczernika modlitwy w Różanymstoku. Dziękuję Ci, że mogliśmy Ciebie poznać, razem z Tobą
przebywać na wszelkiego rodzaju pięknych spotkaniach wspólnoty dusz maleńkich.
Bogactwo Twojej osoby radują, ubogacają i dają wielką nadzieję i ufność w to, że Dobry Bóg bardzo się troszczy o rozwój Swojego Dzieła powołując do wspólnoty dusz najmniejszych młode osoby, obdarzając jednocześnie Swoimi Darami.
Jesteś jedną z Nich. Kochana maleńka duszo,niech Ci Bóg Błogosławi na dalszej Twojej nowo obranej drodze ” w świecie „, niech umacnia , prowadzi i strzeże na drogach tego świata, ale nade wszystko aby obdarzył Cię Łaską nieustannego trwania w Ramionach Jezusa i Maryi jako maleńkie dziecię.
Życzą Ci osoby, które miały to szczęście i radość przebywania z Tobą bardzo blisko, na wyciagnięcie ręki. Dziękujemy Ci za każde dobro, które od Ciebie emanuowało, wprost pulsowało.
Kochamy Cię , już tęsknimy za kolejnym spotkaniem. Do zobaczenia na dalszych etapach maleńkiej drogi miłości. JMKWRD !