„Panie Jezu, po raz kolejny w sobotę gromadzimy się tu, w naszym Domu na Wieczerniku. Polecamy Ci wszystkie sprawy naszej wspólnoty, naszych rodzin, ojczyzny i świata. Zanurzamy w zdrojach Twego miłosierdzia wszelkie dusze Twojej łaski potrzebujące. Przychodzimy też do Ciebie, by prosić za wszystkimi chorymi, zwłaszcza za zarażonych koronawirusem, za wszystkimi, którzy posługują chorym. Prosimy też za nas wszystkich, byśmy byli wolni od lęku. By lęk nie sprawiał, że zamkniemy się na drugiego człowieka. Byśmy w obliczu tych wszystkich trudności umieli jeszcze bardziej być zjednoczeni z Tobą i między sobą.” – tymi słowami modlitwy, klęcząc przed Najświętszym Sakramentem, rozpoczęliśmy nasz mały Wieczernik w pierwszą sobotę kwietnia. Mały, bo w kaplicy mogło być nas tylko kilka osób, ale domyślamy się, że tak naprawdę było nas o wiele więcej. Tym bardziej, że na początku wzywaliśmy Ducha Świętego: Duchu miłości, wylewaj się na nas z przebitego serca Jezusa!

Wieczernik rozpoczęliśmy tradycyjnie od wspólnego różańca i adoracji Najświętszego Sakramentu (od 10:30). Następnie uczestniczyliśmy we Mszy św. odprawionej przez naszego kapelana (o 12:00). Nagranie ze Mszy św. dostępne jest w Internecie pod adresem https://www.facebook.com/slawoslaw/videos/3456235624393793/?app=fbl

Poniżej zamieszczamy rozważania różańcowe i zapraszamy do wspólnej modlitwy.

Zwiastowanie – My, dusze najmniejsze, chcemy mówić tak na wszystko, zgadzać się zawsze z Twoją wolą, Panie. Tyle razy to powtarzamy, tak dobrze to znamy, a jednocześnie, Panie Jezu, tak ciężko nam przy tym trwać. Może kiedyś, na początku, było łatwiej, a dziś nasze „tak na wszystko” coraz częściej zawiera pewne wyjątki: Tego nie chcę, to mi się nie podoba, to przyjmuję z bólem, z trudnością… Pozwól nam, Panie, mieć do Ciebie pełne zaufanie, jak Maryja. I wciąż mówić z radością tak na wszystko.

Nawiedzenie – Św. Elżbieta i Najświętsza Maryja Panna są razem, a z nimi pod sercem Maryi jest Chrystus. Dwie dusze sobie bliskie i pokrewne, dwie Święte. Są razem zjednoczone. Czy ja chcę trwać w godzinach zjednoczenia, na wspólnej modlitwie? Czy pamiętam o tych wspólnych godzinach, w których łączę się z innymi duszami najmniejszymi, by wspólnie modlić się za świat, prosić o miłosierdzie dla tak wielu dusz? By zanurzać dusze w Bożym miłosierdziu, otwierać im Niebo? Czy wykorzystuję każdą chwilę, każdą możliwość, by jednoczyć się na wspólnej modlitwie?

Boże Narodzenie – Panie, jak wielką łaską jest Twoja obecność. To, że Słowo stało się Ciałem. I jesteś obecny wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Dla nas, dusz najmniejszych, codzienna Eucharystia, jest czymś ważnym i wyjątkowym. Czy staram się żyć codzienną Eucharystią, choćby duchowo? Jak przeżywam Eucharystię? Czy oprócz Eucharystii staram się także trwać na modlitwie, zwłaszcza przed Najświętszym Sakramentem? Być przy Tobie, Panie, tak jak Maryja ze św. Józefem, jak aniołowie, pasterze i trzej królowie? Być przy Tobie cały czas, jak Ty jesteś przy nas…

Ofiarowanie – Wiele razy pewnie, Panie Jezu, oddawałem Tobie i Twojej Matce swoje życie. Czy trwam w tych aktach zawierzenia cały czas? Bo odmówić raz nie wystarczy. Potrzeba żyć nieustannie w zawierzeniu, jak św. Jan Paweł II: Totus tuus. Cały Twój. Czy pamiętam o akcie miłości? Czy nim żyję? Czy z mego serca co chwila wyrywa się to wołanie o miłosierdzie: Jezu, Maryjo, kocham Was, ratujcie dusze! Daj nam, Panie, żyć nieustannym aktem miłości!

Odnalezienie – Najświętsza Maryja Panna i św. Józef szukają Chrystusa, a On przebywa w świątyni wśród uczonych w Prawie. Czy ja, dusza najmniejsza, szukam Chrystusa? Czy szukam Go w Piśmie Świętym? Czy rozważam Słowo Boże i żyję nim? Czy w Słowie Bożym szukam odpowiedzi na swoje pytania, pomocy w trudnościach? Czy przychodzę do Chrystusa, by On wyjaśniał mi Pisma, by ze mną rozmawiał?