Ja jestem przy tobie, tak jak przy każdej najmniejszej, która stara się kroczyć tą małą drogą miłości. Wspieram te dusze umiłowane przez Jezusa, podtrzymuję je. W chwilach szczególnie trudnych zapraszam Najświętszą Panienkę. Ona z resztą nieustannie oręduje za najmniejszymi. Są Jej „oczkiem” w głowie, są skarbem Jej Serca, są ciągłą myślą w duszy. Matka Boża w sposób szczególny opiekuje się legionem dusz najmniejszych. Jej to Jezus polecił to zadanie. Ona jest przewodniczką tych dusz.
(W sercu miałam obraz Maryi, która idzie po kuli ziemskiej na przedzie ogromnej rzeszy dusz najmniejszych. Ona wskazuje kierunek. Dusze te czują się bezpiecznie przy Niej, tulą się i ufnie idą za Nią).
Zatem, dusze najmniejsze. Nie bójcie się zawierzyć Maryi. Czyńcie to w codziennej modlitwie. Ona, wasza Matka, z ogromną troską opiekuje się duszami zaślubionymi Jej Synowi. Ona je chroni. Ona je podnosi. Ona wskazuje drogę. Ona jest tą drogą do Jezusa. Ona również pragnie, abyście swoje oddanie Jezusowi złożone na Jej ręce odnawiały jak najczęściej. Trwajcie w nieustannym akcie miłości. Niech serca będą stale tą pieśnią przepełnione. W każdej sytuacji, w każdym momencie dnia, na każdy problem – ta pieśń jest zbawieniem, uzdrowieniem duszy, balsamem na zbolałe serce, miłosierdziem samym dla waszych grzechów. Ta pieśń, moi najmniejsi, jednoczy wasze serca z Sercem Jezusa i Maryi i zbawia dusze. Ta pieśń jednoczy was z Bogiem. A zjednoczenie – to dążenie każdego dziecka Bożego do bycia ciągłego w Bogu, w samym Jego Sercu, w Jego miłości. Módlcie się nieustannie tą pieśnią. Niech ona przemienia wasze serca i dusze i jednoczy z Tym, który jest, który był i który przychodzi. Niech was zjednoczy z Miłością samą, abyście nią żyli, oddychali, nią byli. Błogosławię was, moi najmniejsi. S. Konsolata.