O zejdźcie, zejdźcie zastępy świętych! Bierzcie pod wodze swoje kolejne dusze i prowadźcie, prowadźcie w pochodzie zwycięstwa, głosząc chwałę nieskończoną Boga Miłości! A oto nadchodzi Córa Królewska! Piękna! Otoczona diademem ze złota niczym gwiazdami lśniącymi. Piękność Jej nie ma sobie równych, a czystość Jej bije blaskiem, zdobi Jej szaty, poprzedza Ją i za Nią idzie! Otoczona zastępem aniołów, prowadzona przez nich, a każdy nie śmie spojrzeć Jej w twarz, tak wielką czcią Ją otaczają. Schodzi, zatem Córa Królewska w wielkiej chwale i majestacie! Król podaje Jej dłoń i dalej razem kroczą w tejże chwale otoczeni majestatem, mocą, blaskiem świętości, aby posiąść ziemię na wieczność! A ziemia i gwiazdy witają Ich w niskim pokłonie! Niebo schyla się w uniżoności, gwiazdy zasłaniają swój blask w pokorze. Słońce i księżyc oddają im cześć. Wszelkie stworzenie klęka przed ich potęgą i majestatem. Pierzchają moce ciemności. Światło, światło rodzi się na ziemi! Obejmuje stopniowo ją całą! Odradza się wszystko, co żyje! To, co umarłe, znika w głębinach. To triumf! To wielki triumf Boga! To triumf Serc Zjednoczonych! To triumf Ich Miłości! To Miłość rozlewa się na wszystkich, obejmuje, wypełnia i przenika! I nic już nie będzie skażone! I nic już nie będzie służyło grzechowi. Wszyscy służyć będą Miłości! Odrodzi się ziemia, wyda pierwsze zdrowe owoce. Ludzie powstaną, by siać i zbierać plony zdrowe i dorodne! Jedynym ich Królem – Miłość! Jedynym ich celem- Miłość! Jedynym ich prawem- Miłość! Jedynym ich drogowskazem – Miłość!