„Drogie dziecko, widzę w sercu twoim tyle wątpliwości. Widzę, że twoje serce zbyt mało poruszone jest dniem tobie danym. Ty chyba nie wiesz co mówisz? Ty chyba nie wiesz co robisz? Jakie jest twoje serce skoro odrzuca dar Nieba? Drogie dziecko, dzień drugi miesiąc szósty powinien być dla serca twojego i całego twojego Narodu wielkim świętem i wielkim wydarzeniem. Jestem cały obolały z powodu twojego lenistwa i twojej obojętności. Odrzucasz zmartwychwstanie swojej duszy. Odrzucasz swoje uzdrowienie. Gdzie indziej prosisz Mnie, abym ci pomógł, bo jest ci tak ciężko. Mówisz Mi o swoich chorobach, o chorobach twojej rodziny. Mówisz Mi jak jest ci źle, bo nie znasz miłości i w twojej rodzinie nie ma miłości, nie znacie miłości i miłością nie żyjecie. Drogie dziecko, grzech spowodował, że ty nawet Moich słów nie rozumiesz i ich nie przyjmujesz.Powiedz Mi, kim Ja dla ciebie jestem, że tak trudno jest ci przyjąć Moją naukę, Moje słowa i Moje zaproszenie na ten szczególny dzień. Dzień, w którym całe Niebo przychodzi do ciebie, do serca twojego. Przychodzi bo odpowiada na prośby twojej Mamy, Niebieskiej Mamy. Przychodzi bo Ojciec słyszy twój płacz, twoje wołanie: gdzie jesteś Boże, że pozwalasz abym tak cierpiał? Drogie dziecko, a kiedy Ojciec ze wzruszenia przychodzi do ciebie, ty zastanawiasz się, czy lepiej nie pozostać w letargu. Tu masz co jeść i pić, więc po co i na co ci ten wysiłek. Jesteś jak naród Izraelski, który będąc w niewoli wołał: Boże pomóż nam wyjść z niewoli. A kiedy już to się stało tylko mała garstka chciała być wyzwolona i żyć z Bogiem. Podaję ci rękę. Drogie dziecko nie odsuwaj jej i usłysz wołanie Moje. Ten dzień jest twoim dniem. Od ciebie zależy co wybierzesz. To ty decydujesz o sercu swoim, bo ty drogie dziecko, jesteś jego panem.”