Dusze najmniejsze świadome są tego, iż Bóg wciąż bardzo cierpi z powodu tak licznych grzechów ludzkości. Największym grzechem, zadającym Bogu najwięcej cierpień jest odrzucenie Bożej Miłości, jest niewiara w Bożą Miłość, brak ufności. To my współcześni nie przyjmujemy Jezusa. To my teraz, nawet dzisiaj odrzucamy przychodzącą do nas Miłość. Nie dajemy schronienia Bogu rodzącemu się dla nas, dla naszego zbawienia. Stąd oczekuje od Maleńkich, abyśmy cali się ofiarowali Mu za tę ludzkość, za tych wszystkich, którzy odrzucają Bożą Miłość. Abyśmy w ich imieniu przyjęli Boga, który rodzi się w duszach ludzkich, a te Go wyrzucają.  Bóg oczekuje, że czynić będziemy wszystko, aby wynagrodzić Mu to nieskończone cierpienie odrzucenia przez umiłowane Jego stworzenie. Oczekuje, że dzisiaj szczególnie, ale i na zawsze już porzucimy to, co ludzkie, a przyjmiemy to, co Boskie – Bożą Miłość. Oczekuje, iż stanie się ona naszą jedyną miłością, naszym życiem, naszym dążeniem i szczęściem. Oczekuje, że poświęcimy dla niej wszystko, co jeszcze stanowi dla nas wartość. Oczekuje, że od tej pory w swojej świadomości, w swojej duszy i sercu będzie tylko Bóg – Miłość. W ten sposób będziemy wynagradzać Mu wszystko, co zaznaje od człowieka, będziemy pocieszać Boże poranione Serce i opatrywać Jego rany nieustannie wylewające na nas Zdroje Miłosierne. Bóg zaś, składa w nas dzisiaj w nocy, w chwili narodzin Boga, samego siebie. Dając nam swojego Syna, tym samym czyni serce nasze swoim na zawsze. Dokonuje zjednoczenia ostatecznego duszy naszej z Jego Duchem. Napełnia nas Boską Miłością, która od tej pory żyć będzie w nas i przez nas rozlewana będzie na świat. Czyni nasze serce kanałem Bożej Miłości. My dysponując nią stajemy się jej szafarzami. Bóg oczekuje, że hojnie rozdzielać będziemy ją na dusze spragnione, grzeszne, znękane, słabe, najmniejsze. Pragnie naszego bardziej świadomego uczestnictwa w Dziele, które prowadzi. Prosi o naszą wolę, by całkowicie należała do Niego. To przez nią będzie nami kierował. Prosi, abyśmy całkowicie poddali się Bożej woli. Dar, jaki złożony zostanie dzisiaj, jest największym darem Boga, bowiem daje nam Syna i wszystko, co jest Jego. Całe dziedzictwo Jego Zbawczego Dzieła należy do nas. Postarajmy się zrozumieć, że to nie tylko Dziecię w Jego maleńkości jest nam dane. To cały Jezus, Jego życie, śmierć i zmartwychwstanie w ten sposób staje się naszą własnością. Jednoczmy się z Nim i schodzącą na ziemię Maleńką Miłością, której wielkości nie dorówna nic. Nich Bóg błogosławi nas na ten nadchodzący czas.