św. Jakub był świadkiem Jezusa. Jego bezpośrednim świadkiem. Został wyróżniony przez Jezusa faktem uczestniczenia w wydarzeniach, w których nie uczestniczyli wszyscy, jedynie Piotr, Jan i Jakub. Tym szczególnym wydarzeniem było przemienienie na Górze Tabor, a potem modlitwa Jezusa w Ogrójcu. Jezus nie bez przyczyny dopuszczał tę trójkę tak blisko siebie. Tych bowiem uczniów wybrał, by przygotować do zadań szczególnych. Wyróżnienie, jakim zostali obdarowani dotyczy też miejsc związanych z nimi. To Boża łaska sprawia, że pielgrzymi niejako mogą zaczerpnąć z tej wiary i miłości apostolskich serc w tych świętych miejscach. A moc zaznacza się tutaj niebywała. Za życia bowiem dzięki Duchowi Jezusa nauczali, nawracali, uzdrawiali, a nawet wskrzeszali umarłych. Dzięki nim ledwo co zrodzony Kościół szybko się rozwijał i obfitował w wielu świętych, w wielu męczenników. Dzięki ich otwartości na Boże światło, rozjaśniało ono coraz bardziej mroki ziemi.
Zatem i my otwórzmy swoje serca w tym miejscu naznaczonym obecnością św. Jakuba, by cieszyć się tą łaską i tym błogosławieństwem Boga. By naszym udziałem stała się świętość tego Apostoła. By i nam udzielił się w tak niebywały sposób Duch Jezusa, by nasza wiara wzrosła, a miłość by wypełniła serca. Byśmy za przyczyną św. Jakuba Apostoła mogli doświadczyć licznych łask, jakich pragnie tutaj udzielić nam Bóg. Jego zaś wzorem, byśmy nieśli dalej to świadectwo Bożej miłości z taką mocą i wiarą jak on.