Maryja w Lourdes przychodzi, aby zwiastować ludziom wieść najwspanialszą, Bóg nas kocha. Ona przyszła do swoich dzieci, aby wskazać im tę miłość, a jednocześnie, by uwrażliwić je na panoszący się grzech, który niesie ze sobą straszne konsekwencje – oddala od Bożej miłości, zupełnie zrywa więŸ duszy z nią. Jednak Bóg nie byłby sobą, gdyby nie dał ludziom widocznych znaków swojej obecności, swojej miłości w tym miejscu. Przecież człowiek tego potrzebuje. Tak więc, aby wzmocnić wiarę dał ludziom wodę Ÿródlaną, która używana z wiarą ma właściwości uzdrawiające. Otóż woda ta niesie Bożą miłość, Jego łaskę i błogosławieństwo dla całego człowieka: dla duszy, ciała i psychiki. Ona uzdrawia nie dlatego, że ma odpowiednią ilość różnych minerałów w odpowiednich proporcjach, ale dlatego, że sam Bóg zapragnął objawić swoją miłość człowiekowi właśnie poprzez nią. Zapragnął uzdrowić chore dusze i ciała. Jednak zaznacza przy tym, iż potrzebna jest pokuta i modlitwa. Wszystko razem. W tym miejscu Bóg udziela szczególnej łaski duszom je nawiedzającym. Ta łaska, tak jak i On sam, jest wieczna. Miłość – nieustająca. Jego błogosławieństwo – pełne mocy. Nie traci jej wraz z upływającym czasem, bo dla Boga czas nie ma znaczenia. Zatem ktokolwiek i kiedykolwiek przybędzie tutaj, zastanie to miejsce takim, jakie było ono w momencie objawień. Oczywiście w wymiarze ducha. Towarzyszyć mu będzie obecność św. Bernadety – duszy małej, biednej, nieposiadającej niczego wartościowego w oczach ludzkich. A jednak wielkiej w oczach Boga. Bóg wyniósł ją do swej chwały ze względu na jej prostotę i szczerość serca, na niebywałą pokorę i miłość do Boga. Módlmy się za jej wstawiennictwem o takie predyspozycje naszych serc. Módlmy się o otwartość naszych dusz na duchowy wymiar tego miejsca.