Drodzy Bracia i Siostry,
Dzisiaj chciałbym wam opowiedzieć (…) o Katarzynie z Genui, (…) urodziła się w Genui, w 1447 (…) Nawrócenie rozpoczęło się 20 marca 1473, dzięki pewnemu wyjątkowemu doświadczeniu. Udając się do kościoła (…) aby się wyspowiadać, uklęknąwszy przed kapłanem, „otrzymała – jak sama pisze – ranę serca, ogromną miłość Boga”, a także bardzo jasne widzenie swojej nędzy i swoich braków i równocześnie dobroci Bożej, tak mocne, że niemal zemdlała. To doświadczenie rodziło decyzję, która ukierunkowała całe jej życie: „Koniec ze światem, koniec z grzechami” ( cfr Życie …, 3rv). Katarzyna uciekła przerywając spowiedź. Wróciwszy w domu, weszła do najbardziej ukrytego pokoju i długo płakała. Wtenczas została pouczona wewnętrznie o modlitwie i miała świadomość ogromnej miłości Boga do niej – grzesznicy, doświadczenie duchowe, którego nie potrafiła wyrazić słowami (cfr Życie .., 4r). W tej sytuacji ukazał się jej Jezus cierpiący, niosący krzyż, taki jak często jest przedstawiany w ikonografii Świętej. Kilka dni później, wróciła do kapłana, aby dokończyć wreszcie tę dobrą Spowiedź. Rozpoczęła teraz „życie oczyszczenia”, które, przez długi czas, niosło ze sobą wiele bólu z powodu popełnionych grzechów, a także motywowało ją do podejmowania pokuty i ofiary, aby wyrazić Bogu swoją miłość. Na tej drodze, Katarzyna zbliżyła się coraz bardziej do Pana, aż do wejścia na drogę, którą nazywamy „drogą zjednoczenia”, relacją głębokiej jedności z Nim. W Życiu jest napisane, że jej duszę prowadziła i pouczała wewnętrznie wyłącznie słodka miłość Boga, która dawała jej wszystko to, czego potrzebowała. Katarzyna tak całkowicie złożyła siebie w ręce Pana, że przez około dwadzieścia pięć lat – jak pisze – żyła „bez pośrednictwa żadnego człowieka, pouczana i prowadzona tylko przez Boga”, (Życie, 117r-118r), karmiona przede wszystkim nieustanną modlitwą i codzienną Komunią Świętą, co nie było zwyczajne w jej czasach. Dopiero wiele lat później Pan dał jej kapłana, który zatroszczył się o jej duszę (…)
Więcej>> www.radiomaryja.pl