Nie zdajemy sobie sprawy jak ważne jest to, co jest w Bożym Sercu i co pragnie Bóg nam dać. Otóż tym czymś jest łaska przebaczenia. Nie chodzi tutaj tylko o przebaczenie, o Boże miłosierdzie wobec nas. Raczej chodzi o nasze przebaczanie sobie nawzajem. Przebaczenie pozwala duszy wzrastać. Daje duszy wolność, pozwala jej kochać i zbliżać się do Boga. Kiedy dusza zraniona, skrzywdzona przebacza, staje się mocna. Kiedy natomiast nosi w sobie urazę, kiedy rozpamiętuje swoją krzywdę, kiedy powraca do swoich ran i nie wyraża pragnienia przebaczenia, zaczyna żyć w sposób skrzywiony, ponieważ całe jej postępowanie skażone jest tym zranieniem, cierpieniem, tą krzywdą. I nie potrafi ona spojrzeć w sposób właściwy na rzeczy, na sytuacje i ocenić obiektywnie, ponieważ nieustannie patrzy przez pryzmat swego zranienia. A więc jej reakcje, zachowanie, jej słowa są cały czas naznaczone tym zranieniem. Jeśli nie próbuje przebaczyć, dusza zamyka się sama w sobie, tworząc pewną skorupę i żyje swoim życiem, którym jest nieustannie to zranienie. A to zranienie, rozpamiętywanie jest takim jadem, który powoli zatruwa duszę.

Aby żyć w wolności, aby żyć w otwartości na Boga, na Jego obecność, na Jego miłość, trzeba przynajmniej wyrazić pragnienie przebaczenia. Ponieważ przebaczenie bardzo często nie jest łatwe, doznane krzywdy mogą być wielkie, dlatego trzeba prosić Boga o tę łaskę dla swego serca. Trzeba Jego prosić, aby obdarzył nas łaską przebaczenia, aby dusza miała siłę przebaczyć, miała pragnienie przebaczenia, spojrzenia na nowo na tę osobę, od której doznała zranienia. Z tym, że prawdziwe przebaczenie wiąże się z umiłowaniem na nowo, czyli przebaczyć znaczy pokochać od nowa – spojrzeć na nowo na tę osobę i ją pokochać. Więcej…>>

Przebaczenie darem Bożego Serca – mp3