Święty Józef może być dla każdego wzorem pokory. Został przecież wybrany przez Boga na ziemskiego Opiekuna Bożego Syna. A więc był przez Boga wyróżniony spośród wszystkich ludzi na ziemi. Żaden inny mężczyzna na ziemi nie został tak wyróżniony. Mimo to przez całe swoje życie był pokorny wobec wszystkich wydarzeń, wobec osób, z którymi się stykał. Nigdy w Jego sercu nie powstała myśl, w której wywyższałby się nad innymi – myśl pyszna czy zarozumiała.

Jeśli spojrzymy chociażby na wędrówkę Józefa i Maryi na spis ludności, w Jego postawie jest cały czas pokora. Znosi trudy podróży opiekując się nieustannie Maryją i zapewniając Jej wszystko, co tylko może, aby odpoczywała. W Betlejem odsyłany przez kolejne osoby, nawet przepędzany, traktowany niezbyt kulturalnie, gdy patrzono na Maryję brzemienną, On za każdym razem z pokorą przyjmował wszystko, myśląc jedynie o Niej i o mającym narodzić się Dziecku. Niczego dla siebie nie chciał. Gdy przygotowywał grotę – wszystko, co czynił, czynił z niezwykłą pokorą, z miłością, z oddaniem. Cały należał do Boga i składał z całego siebie ofiarę, we wszystkim. W najdrobniejszych czynnościach zawsze był pokorny.

Każdy człowiek rozważając postawę św. Józefa może uczyć się pokory. Patrząc na różne sytuacje życiowe, które dotykały Świętą Rodzinę, możemy zobaczyć niezwykłą pokorę Józefa. To czystość serca, poddanie się woli Ojca Niebieskiego i pokora czynią św. Józefa tak niezwykłą Postacią. Prośmy Go o wstawiennictwo w Niebie, aby i nam wypraszał taką pokorę.